Ο φανταστικός κόσμος του ζωντανού θρύλου των anime (ιαπωνικό animation) αποκτά ένα νέο κεφάλαιο με την ταινία Αγόρι και ερωδιός. Τι τον κάνει όμως τόσο ξεχωριστό, τι ρόλο παίζουν οι αναμνήσεις του και πώς το γκρι, το πράσινο και το κόκκινο ορίζουν τη δουλειά του;
Είναι χειμώνας του 2005 και ο κινηματογράφος Δαναός είναι ανοιχτός Κινούμενο κάστρο από τον Hayao Miyazaki. Στην οθόνη του κινηματογράφου, ένας πύργος που στηρίζεται από δύο τεράστια πόδια κοτόπουλου περπατά γρήγορα. Η κίνηση είναι απολύτως φυσική, τα χρώματα μαγνητίζουν τα βλέμματα, η ατμόσφαιρα θυμίζει παραμύθι, το κοινό ενθουσιάζεται -όπως η νεαρή ηρωίδα χαίρεται με τη θέα του κινούμενου κάστρου. Η κατάρα την έχει γεράσει πολλές δεκαετίες και το μόνο άτομο που μπορεί να τη σώσει είναι ένας μάγος που μεταμορφώνεται σε πουλί με εντυπωσιακό φτέρωμα. Όλα αυτά με φόντο έναν πόλεμο έτοιμο να καταστρέψει τον κόσμο τους. Τα κινούμενα σχέδια του Ιάπωνα δημιουργού λειτουργούν σαν όνειρο, όλα έχουν νόημα, αν και όλα φαίνονται παράλογα.
Δεκαεννέα χρόνια αργότερα, ο Μιγιαζάκι βρέθηκε και πάλι στην πρώτη γραμμή των κινηματογραφικών ειδήσεων Αγόρι και ερωδιός. Η τελευταία του ταινία είναι υποψήφια για Όσκαρ έργων κινουμένων σχεδίων και κερδίζει πωλήσεις σε όλο τον κόσμο (πρεμιέρα στην Ελλάδα την 1η Φεβρουαρίου). Ο Miyazaki δεν είναι πια μυστικό των φαν των anime, είναι θεσμός, κάθε ταινία του είναι ένα κινηματογραφικό γεγονός. Είναι γεγονός ότι Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων που βρίσκεται συχνά σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα, μιλάει από μόνο του.
Περισσότερα στο νέο τεύχος της «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 28 Ιανουαρίου μαζί με την «Καθημερινή».
