Κατά τη διάρκεια κοινοβουλευτικής συζήτησης για νόμο που παρέχει δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες ψηφοφόρους στην Ελλάδα και αλλού ευρωεκλογές Με ταχυδρομική ψηφοφορία νωρίς, προέκυψε μια αξιοσημείωτη συναίνεση. Ήρθε η ώρα για μια ιστορική καμπή με τη μορφή ενός απολύτως σημαντικού νόμου, σε μια ατμόσφαιρα συναίνεσης, να συμφωνήσουν μια για πάντα στα αυτονόητα και όλα τα μέρη να δείξουν την ωριμότητα στην οποία τους εμπιστεύτηκαν οι πολίτες και να να επεκτείνει το δικαίωμα ψήφου μέσω ταχυδρομείου στους Έλληνες του εξωτερικού όχι μόνο στις ευρωεκλογές, αλλά και στις εθνικές εκλογές.
Ωστόσο, αντί να ενεργούμε όλοι σύμφωνα με τις επιταγές του κοινοβουλευτικού μας καθήκοντος εκ μέρους του λαού, μακριά από μικροπολιτικές και αντιρρήσεις για τη διαδικασία -την οποία σεβόμαστε, σεβόμαστε και τιμούμε- οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα αυτές που δήλωσαν προθυμία να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο, κυριαρχήθηκαν για άλλη μια φορά από το «Σύνδρομο της Γενικής Συνέλευσης». Όπως όταν έπαιρναν μέρος σε γενικές συνελεύσεις στα πανεπιστήμια χρησιμοποιούσαν κόλπα, προφάσεις ή «αυτό θέλω», αγνόησαν τη θέληση των φοιτητών και έβαζαν σε πρώτο πλάνο κομματικά ή «μαχητικά» συμφέροντα, δυστυχώς τώρα καταφεύγουν στα ίδια. μεθόδους στη Βουλή. Αυτό θα ήταν το πρόβλημά τους αν η στάση τους δεν εμπόδιζε τη χώρα σε μια περίοδο που η κοινωνία μας καλεί να συνεχίσουμε να ενεργούμε με τάξη. Η συναίνεση ήταν ευπρόσδεκτη, παρόλο που χωρίς αυτήν θα είχε εγκριθεί το σχέδιο νόμου για την ταχυδρομική ψηφοφορία στις ευρωπαϊκές εκλογές. Ωστόσο, όταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης – ειδικά εκείνα που πιστεύουν ότι μπορούν να πάρουν την εξουσία στη χώρα – έπρεπε να αποδείξουν ότι η συναίνεση που ήθελαν να επιδείξουν δεν είναι συναίνεση λόγων, αλλά πράξεων, κατέφυγαν σε κόλπα και εμπόδια.
Αν όντως συμφωνούσαν με το νομοσχέδιο και όχι με την τροπολογία, δεν μπορούσαν παρά να καταψηφίσουν το μέρος με το οποίο διαφωνούσαν. Διαφωνείτε ή διαφωνείτε a la carte με το νόμο. Δεν παίζεις με τις ζωές των πολιτών, δεν αλλάζεις γνώμη από στιγμή σε στιγμή. Αυτή η αντίληψη είναι που μας έχει κρατήσει δέσμιους της λογικής του παρελθόντος, μιας λογικής που ακινητοποίησε δεκάδες μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας και που, σε ορισμένες περιπτώσεις, μας έχει κάνει αρνητικό παράδειγμα σε όλο τον κόσμο. Αυτό που προηγουμένως εμπόδιζε την ύπαρξη μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα μας, αυτό που για χρόνια υποχρέωνε τους Έλληνες πολίτες να επιβιβάζονται σε πλοία και αεροπλάνα για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, ενώ θα μπορούσαν να το πράξουν τόσα χρόνια νωρίτερα. μόνιμη κατοικία.
50 χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, είχαμε την ευκαιρία να επιλύσουμε ένα ακόμη εκκρεμές ζήτημα οριστικά. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχασαν, όπως και οι συμπολίτες μας στο εξωτερικό, στις βουλευτικές εκλογές. Ελπίζουμε όταν επανέλθουμε με την κατάθεσή της να την ψηφίσουν. Αυτός ο δογματισμός και η στείρα αντιπολίτευση, μόνο και μόνο για να μπορούν κάποιοι να εναντιωθούν σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, καλλιεργούν εδώ και χρόνια απόσταση μεταξύ πολιτών και πολιτικού συστήματος. Αυτό που απομακρύνει τους νέους από τα πολιτικά δρώμενα. Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα “γιατί;” αυτό που όλοι αναρωτιόμαστε.
Ο καθένας κρίνεται από τη στάση του, από τις πράξεις του, όχι από τα λόγια του. Και μόνο οι πολίτες θα μπορούν να αξιολογήσουν εάν τα κόμματα της αντιπολίτευσης έπραξαν σωστά καταψηφίζοντας την τροπολογία. Οι πολίτες είναι αυτοί που εμπιστεύονται τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών, τον υποστηρίζουν και δεν θέλουν να μείνουν κολλημένοι άλλο στο παρελθόν. Το έχουν αποδείξει σε περισσότερες από μία εκλογικές διαδικασίες, ανοίγοντας το δρόμο για περικοπές και πρόοδο. Το Σύνδρομο της Γενικής Συνέλευσης και οι εκπρόσωποί του ανήκουν στο παρελθόν. Ήρθε η στιγμή που ερχόμαστε αντιμέτωποι με την Ιστορία και πρέπει να προχωρήσουμε.
* Ο κ. Παύλος Μαρινάκης είναι, δίπλα στον πρωθυπουργό και κυβερνητικό εκπρόσωπο, υφυπουργός.
