Ηφαίστειο στην Ισλανδία: «Ήρθε το τέλος» – Οι κάτοικοι φοβούνται ότι η πόλη τους θα εξαφανιστεί

Οι άνθρωποι του Γκρίνταβικ παλεύουν με ένα αβέβαιο μέλλον φοβούμενοι για την τύχη των σπιτιών, των χώρων εργασίας και των επιχειρήσεών τους που έμειναν στο έλεος του ηφαιστείου. Όταν η λάβα εξερράγη ξανά από ένα ηφαίστειο στη χερσόνησο του Ρέικιαβικ της Ισλανδίας την Πέμπτη για τρίτη φορά μέσα σε πολλούς μήνες, ο Sigurður Enoksson ένιωσε ότι η έκρηξη σήμαινε το τέλος της ζωής του στην πόλη που ήταν το σπίτι του για τρεις δεκαετίες.

“Πέτυχε. Νομίζω ότι χάσαμε αυτή τη μάχη”, είπε ο Sigurdur, ιδιοκτήτης ενός οικογενειακού αρτοποιείου που απασχολεί 10 άτομα. “Μετά από 29 χρόνια λειτουργίας του αρτοποιείου, νομίζω ότι τελείωσε. Δεν νομίζω ότι θα επιστρέψουμε. ” [στο] Γκρίνταβικ». Η τελευταία έκρηξη δεν αποτελούσε άμεση απειλή για την πόλη, αλλά η λάβα έπληξε κοντινούς σωλήνες νερού, επηρεάζει την παροχή ζεστού νερού σε περισσότερα από 20.000 άτομα.

Ο 59χρονος σχεδίαζε να αποσυρθεί πριν ξεκινήσουν οι κατακλυσμικές εκρήξεις, καταστρέφοντας σπίτια και δημιουργώντας ανοιχτές ρωγμές στη Γη. Από τότε, το μέλλον της πόλης είναι αμφίβολο, με τους επιστήμονες να φοβούνται ότι οι ηφαιστειακές εκρήξεις θα μπορούσαν να συνεχιστούν για χρόνια. «Λένε ότι έγινε έκρηξη [θα μπορούσε] να είναι μέρος της ζωής μας για ίσως χρόνια. Πώς τολμάς [διαχειριστείτε] συναλλάσσεσαι με αυτό;

Όπως πολλοί άλλοι κάτοικοι που έφυγαν από το σημείο της συντριβής, ζει με την οικογένειά του σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα σε μια πόλη κοντά στο Ρέικιαβικ. Κυβέρνηση πρόσφερε οικονομική βοήθεια στους κατοίκους για την κάλυψη των εξόδων διαμονής μετά την εκκένωση της πόλης στις 10 Νοεμβρίου, καθώς και την οικονομική ενίσχυση των πληγέντων εργαζομένων. Ο Γκρίνταβικ είναι γεμάτος ρωγμές παντού. Χτίστηκε πάνω σε λάβα πριν από 800 χρόνια. Οι κάτοικοι ισχυρίζονται ότι δεν έχουν καμία επιρροή σε αυτό. «Μην τα βάζεις με τη φύση».

Πρόεδρος της Ισλανδίας Guðni Jóhannesson, είπε ότι οι σκέψεις του είναι με τους κατοίκους της πόλης όταν η λάβα κυλήσει ξανά. «Θα περάσει κι αυτό», είπε.

Ωστόσο, δεν έχει δοθεί ημερομηνία επιστροφής στους κατοίκους του Γκρίνταβικ και δεν είναι σαφές πότε, αν ποτέ, η πόλη θα είναι ασφαλής για να ζήσει κανείς. Η Eva Lind Matiasdottir είπε ότι πολλά μέλη της κοινότητάς της δεν γνωρίζουν αν θα επιστρέψουν ποτέ. «Οι άνθρωποι πάντα θα ρωτούν: Πότε θα συμβεί ξανά αυτό; Ο κόσμος φοβάται ότι θα ξανασυμβεί. Μόλις η πόλη κριθεί ασφαλής, θέλουμε να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση της κοινότητάς μας. Χρειαζόμαστε δασκάλους και νηπιαγωγεία για να μπορέσουμε να φέρουμε οικογένειες πίσω».

Μια οκταμελής οικογένεια νοικιάζει ένα σπίτι στο Ρέικιαβικ αφού πέρασε δύο μήνες σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων που ανήκει σε συγγενή του. “[Πιστεύω] αυτοί οι τύποι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Είναι απλώς ήρωες»..

Ο Pyle Erlingson, 58 ετών, έχει διδάξει στο σχολείο Grindavik για 25 χρόνια ήλπιζε να τελειώσει την καριέρα του εκεί. Αλλά μετά την εκκένωση, διδάσκει σε σχολείο της πρωτεύουσας. «Αν αφήσουμε το σχολείο, η επιστροφή θα είναι ακόμα πιο δύσκολη, θα πρέπει να χτίσουμε τα πάντα από την αρχή», είπε.

«Τα παιδιά είναι πραγματικά θετικά, εξακολουθούν να έχουν αυτό το χαμόγελο». Ωστόσο, παραδέχτηκε ότι η φυσική καταστροφή είχε ψυχολογικό αντίκτυπο σε ορισμένους από αυτούς και πρόσθεσε ότι ο εργοδότης του είχε προσφέρει επαγγελματική υποστήριξη. «Είναι σαν να έχεις μια μορφή διαταραχής μετατραυματικού στρες. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι πολύ για το μέλλον – αν σκέφτομαι πολύ, θα καταρρεύσω. Ο ήλιος θα ανατείλει. Το όνειρό μου είναι να επιστρέψω. Αλλά σκεφτείτε ότι θα περάσουν ένα ή δύο χρόνια για να γίνει αυτό δυνατό.