Σε μια εποχή που η κλιματική κρίση αλλάζει ραγδαία τον πλανήτη, πολικές αρκούδες έχουν γίνει σύμβολο του αγώνα για επιβίωση.
Τα καλοκαίρια γίνονται μεγαλύτερα, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξάνονται και ο πάγος στις ψυχρές ζώνες του πλανήτη συρρικνώνεται. Οι πολικές αρκούδες αναγκάζονται να περνούν περισσότερο χρόνο στη στεριά, όπου είναι πιο δύσκολο να κυνηγήσουν και επομένως να βρουν τροφή.
Σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature CommunicationsΟι 25.000 πολικές αρκούδες που έχουν απομείνει στον πλανήτη βρίσκονται σε πραγματικό αγώνα για να επιβιώσουν από την πείνα.
Αλλάζοντας τον τρόπο που κυνηγάς
Μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον βιολόγο Anthony Pagano του Γεωλογικού Ινστιτούτου Ηνωμένων Πολιτειών μελέτησε πολικές αρκούδες για τρεις εβδομάδες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στο δυτικό κόλπο Hudson στη Μανιτόμπα του Καναδά. Οι επιστήμονες τοποθέτησαν σε 20 αρκούδες περιλαίμια εξοπλισμένα με κάμερες και GPS. Σε αυτήν την περιοχή, ο πληθυσμός της πολικής αρκούδας μειώθηκε κατά περίπου 30% από το 1987. Η περίοδος χωρίς πάγο αυξήθηκε κατά τρεις εβδομάδες από το 1979 και οι αρκούδες κρατήθηκαν στην ξηρά «όμηροι» για συνολικά περίπου 130 εβδομάδες κατά την τελευταία δεκαετία, μέρες.
Στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού, οι πολικές αρκούδες χρησιμοποιούν μάζες πάγου ως τόπους κυνηγιού. Τρέφονται κυρίως με φώκιες που έχουν ήδη γεννήσει και βρίσκονται στο στάδιο του απογαλακτισμού των κουταβιών τους. Όταν οι πάγοι λιώνουν, αυτοί οι λευκοί γίγαντες της Αρκτικής μειώνουν το ρυθμό ζωής τους όσο το δυνατόν περισσότερο για να εξοικονομήσουν ενέργεια.
Αφού ανέλυσαν τις φωτογραφίες, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι πολικές αρκούδες τις χρησιμοποιούσαν διάφορους τρόπους αναζήτησης τροφής, αλλά και διατήρηση αποθεμάτων ενέργειας. Το 70% όσων παρέμειναν δραστήριοι έτρωγαν φαγητά της ξηράς όπως π.χ μούρα, βότανα και σφάγια πουλιών. Οι τρεις κολύμπησαν μεγάλες αποστάσεις για να βρουν κάτι να φάνε στο νερό, και παρόλο που δύο από αυτούς τα κατάφεραν (βρίσκοντας τα υπολείμματα μιας μπελούγκα και μιας φώκιας), δεν κατάφεραν να φάνε ενώ κολυμπούσαν ή να τα φέρουν στην ακτή.
Ανεξάρτητα από τη στρατηγική που χρησιμοποιούσαν για να ταΐσουν ή να ξεκουραστούν, το σωματικό βάρος των παρακολουθούμενων πολικών αρκούδων μειώθηκε σημαντικάμε 19 στα 20 ζώα να χάνουν περίπου ένα κιλό την ημέρα.
«Όσο περισσότερο περνούν παγιδευμένοι στη στεριά, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος της πείνας», σημειώνει ο Pagano.
Ο πάγος που καλύπτει την Αρκτική φτάνει στο ελάχιστο επίπεδο του κάθε Σεπτέμβριο και η κάλυψη πάγου μειώνεται κάθε χρόνο. Σύμφωνα με δορυφορικά δεδομένα της NASA, από το 1980 η έκταση της κάλυψης του πάγου συρρικνώνεται κατά 12,6% κάθε δεκαετία.
Αν και δεν είναι είδηση ότι οι πολικές αρκούδες διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο εξαφάνισης, είναι περίεργο αυτό αντέχει μείωση βάρους και την πείνα που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες λόγω του λιώσιμου θαλάσσιου πάγου.
«Έχω δει πολικές αρκούδες στην Αρκτική και μου ραγίζει η καρδιά να βλέπω αυτό το είδος να οδεύει προς πιθανή εξαφάνιση στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον», λέει ο David Nogues, μακροοικολόγος στο Κέντρο Μακροοικολογίας, Εξέλιξης και Κλίματος του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, ο οποίος τονίζει ότι πρέπει να γνωρίζετε ότι «η κρίση της βιοποικιλότητας και η κλιματική κρίση δεν είναι δύο διαφορετικές κρίσεις, αλλά δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».
Πηγή: ElPais