Πέθανε σε ηλικία 86 ετών ο αγαπημένος συνθέτης Δήμος Μούτσης: ένα πλούσιο βιογραφικό και μια «διαμαντένια» συνεργασία
Θλίψη προκαλεί η είδηση του θανάτου του Δήμου Μούτση – ενός αγαπημένου συνθέτη του οποίου τα έργα ερμήνευσαν καλλιτέχνες όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Μανώλης Μητσιάς και η Δήμητρα Γαλάνη.
Το πλούσιο βιογραφικό του, καθώς και πολλά έγγραφα σχετικά με την καριέρα του, βρίσκονται στην ιστοσελίδα Δικτυακός τόπος Με:
Ένα παιδί από ελληνική παραδοσιακή οικογένεια κάπου στον Πειραιά, που το μόνο του εφόδιο ήταν να εξασφαλίσει την καθημερινή του επιβίωση, ο Δήμος Μούτσης, στα επτά του «απαίτησε» να μάθει μουσική, κάτι που ήταν αδιανόητο για ένα παιδί τότε που δεν ήταν ούτε πλούσιο ούτε καν. έζησε σε περιβάλλον σχετικό με μουσικά θέματα!
Όμως η «μάνα της προηγμένης τεχνολογίας» του έγραψε στον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Έτσι, ξεκινώντας από την εκμάθηση του βιολιού με τη διάσημη ποιήτρια και μεταφράστρια Ιουλία Ιατρίδη, που ήταν και δασκάλα βιολιού, και αργότερα ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές στο Ωδείο Αθηνών με το πρώτο βραβείο, ο Δήμος Μούτσης ξεκίνησε την περιπέτειά του. ανήσυχο και δημιουργικό ταξίδι στην ελληνική μουσική στα τέλη της δεκαετίας του 1960, μια εποχή πολιτικά ρευστή αλλά ιδιαίτερα πνευματικά γόνιμη σε πολλούς τομείς.
Μετά από όλη την ιστορία υπέροχα δημοτικά τραγούδιαπερίπου 50 στον αριθμό, σε δίσκους 45 στροφών με τη συμμετοχή γνωστών και πρωτοεμφανιζόμενων τραγουδιστών (Μητσιάς – Γαλάνη) χρονολογείται από το 1971, όπου με “Άγιος Φεβρουάριος«, ένα πολύ σημαντικό έργο, τελειώνει σημειολογικά και μορφολογικά όλη αυτή η πρώτη περίοδος, ανοίγοντας μάλιστα με αυτό το έργο, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, νέους δρόμους στη μετέπειτα ελληνική δισκογραφία.
Ακολούθησαν άλλοι δύο δίσκοι με λαϊκά τραγούδια, ο «Συνοικισμός Α» και οι «Στροφές» και το 1974 με τη μεταπολίτευση άλλος ένας σημαντικός δίσκος «Μαρτυρίες» με διάφορα σπουδαία τραγούδια, μέχρι στιγμής «κομμένα» από τη λογοκρισία.
Το 1975 προσπάθησε να “Τετραλογία», με τον πρωτοεμφανιζόμενο Α. Πρωτοψάλτη, ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα, επιλέγοντας να αναμετρηθεί με κτηνώδη κείμενα της ελληνικής ποίησης (Καβάφης, Σεφέρη, Καριωτάκης, Richa). Είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούς αυτό το έργο εδώ, και σε ορχηστρική έκδοση. Αν αφαιρούσαμε τις φωνές, ίσως έπαιρνε άλλη διάσταση. Τίποτα που προηγήθηκε ή ακολούθησε στον «θλιβερό χώρο» της σκηνικής ποίησης δεν τον θυμίζει. Η εντυπωσιακή ενορχήστρωση (και πάλι ένας σπουδαίος μουσικός έχει αποδείξει τον εαυτό του), πολύπλοκη και πολύχρωμη, συχνά σε κάνει να ξεχνάς, αν και φαντάζει καταπληκτικός, τους στίχους, που είναι από τους καλύτερους γραμμένους στην ελληνική ποίηση, και να εστιάζεις αποκλειστικά στη μουσική. Και ελάχιστοι τόλμησαν να πετύχουν αυτό το μεγάλο επίτευγμα του Μούτση και ακόμη λιγότεροι τα κατάφεραν.
Ίσως γι’ αυτό σε όλες τις κατατάξεις που καταρτίζονται κατά καιρούς από διάφορους ειδικούς και ερευνητές της ελληνικής μουσικής, το εξαιρετικό αυτό έργο δικαίως καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις στην τελική κατάταξη των σημαντικότερων κύκλων.
Τότε το 1976»Σύμβαση εργασίας» μουσική από το θεατρικό έργο του Γιώργου Σκούρτη “Η απεργία”, και το 1979 “Σχέδιο ταξιδιού». Όμως παρ’ όλα τα πολύ όμορφα τραγούδια που περιέχονται σε αυτούς τους δύο κύκλους και τις ορχηστρικές εκπλήξεις της «Συμφωνίας Εργασίας», όσοι γνωρίζουν καλά τον Μούτση και τη δουλειά του μέχρι σήμερα θα το καταλάβουν εδώ και για διάφορους λόγους, λες και ο ίδιος δεν είχε το πρωτοβουλία όλων των κινημάτων. Πρώτα από όλα, το πρώτο μεγάλο διάλειμμα (3 ολόκληρα χρόνια), και μετά μια χαλάρωση που δεν περίμενε κανείς και που δεν έχει ξαναδείξει ο Μούτσης. «Φοβάμαι ότι θα αρχίσω να επαναλαμβάνομαι», είπε κάποτε, «Φοβάμαι, και δεν το θέλω καθόλου».
Και στο “Εμπόδιο» 1981 με τον Τριπολίτη. Θα μπορούσατε να πείτε μια στροφή 180 μοιρών:Ερινούλα», «Επιστολή της Λεγεώνας των Ξένων», «Δεν λες λέξη” και ο Μούτσης από την αρχή. Μια ιδεολογική μουσικοαισθητική πρόταση που έπρεπε να προτείνει κάτι φρέσκο και νέο σε όλα τα επίπεδα και πέτυχε. Και με τον καιρό δικαιώθηκε και δημιούργησε μια “σχολή”, άνοιξε ταυτόχρονα τον δρόμο για αυτήν την πολυσυζητημένη αργότερα, μοναχική πορεία.
Για πολλούς που εκτιμούν το έργο του Δήμου Μούτση, η στάση του θυμίζει το «Όσο μπορείς» του Καβάφη και ακόμη και η «Δυνατή» σιωπή του, που όπως περιμένουμε θα σπάσει ανά πάσα στιγμή και θα μας αποκαλύψει το επόμενο αριστούργημά του. , οι στίχοι του, το δράμα και η αγωνία στην ερμηνεία του, η μουσική που έγραψε στην προσωπική του τριλογία ENEHYRO – NA…! – ΝΑΙ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ! , όλα αυτά μαζί, και κυρίως, κάνουν μια αρκετά ικανοποιητική εξήγηση του ΓΙΑΤΙ έχει την ηλικία να μας δώσει έναν νέο κύκλο τραγουδιών. Φυσικά, αυτό είναι η μισή αλήθεια. Ίσως το άλλο μισό να κρύβεται στην προηγούμενη δήλωσή του, που δείχνει την ταπεινοφροσύνη, το μέτρο και την αυτογνωσία με την οποία προσεγγίζει το έργο του:
«Όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνω ότι η δουλειά μου γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Ίσως είναι επειδή συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο, ίσως επειδή ειλικρινά χρειάζομαι περισσότερες εξηγήσεις.
Δισκογραφία
Κάπου το καλοκαίρι του 1968
Χαμόγελο 1969
Άγιος Φεβρουάριος 1972
Οικισμός Α’1972
Ποιήματα 1973
Πρώτη εκτέλεση 1973
Μαρτυρία 1974
Τετραλογία 1975
Ρύθμιση εργασίας 1976
περιοδεία 1979
Φράγμα 1981
Όρκος 1983
Κάτω! 1987
Ταξιδιώτης των Πάντων 1990
1994 vintage προς πώληση
Επανεκδόσεις και συλλογές
– Ηρώδειο, ζωντανή ηχογράφηση 1999
-100 μεγαλύτερες ηχογραφήσεις του αιώνα – Tetralogia 2000
-Τραγούδια Δήμου Μούτση (remasters) 2006
– Ταξιδιώτης των πάντων – 4 δεκαετίες (Szkatuła) 2009
Δείτε όλα τα νέα και ενημερώσεις σε πραγματικό χρόνο
