Έρευνα – Ανάλυση: καθηγ. Γιάννης Μανιάτης
Σε συνεργασία με τους διδακτορικούς φοιτητές: Ι. Βούλγαρη, Α. Μανώλης, Α. Χατζηγεωργιάδης
Ευρωπαϊκή Ένωση. έχει αποδείξει εδώ και 30 χρόνια ότι είναι δυνατή η ανάπτυξη και η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ταυτόχρονα. Από το 1990 έως σήμερα, αύξησε το ΑΕΠ και την ανάπτυξή της κατά 67%, ενώ μείωσε τις εκπομπές κατά 32%. Βεβαίως, βασικό στοιχείο του πράσινου μετασχηματισμού πρέπει πάντα να είναι η ενεργειακή αυτονομία και η καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας. Σε έναν διχασμένο κόσμο με γεωπολιτική ανισορροπία, η ΕΕ πρέπει επιτέλους να βρει τον δικό της τρόπο για να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο από την εισαγωγή αγαθών και ενεργειακών πόρων από τρίτες χώρες.
Ποιος έχει τη μερίδα του λέοντος;
Η υψηλότερη ενεργειακή αλήθεια που παραμένει άγνωστη. Ενώ ο δημόσιος λόγος στη Δύση εστιάζει συχνά στην παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι «μεγάλες» (π.χ. ExxonMobil, Chevron, Shell, BP, Total, κ.λπ.) έχουν μια τεράστια ποσότητα πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκεται αλλού, καθώς κατέχουν λιγότερο από 13 % της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής! Μόνο μία στις οκτώ σταγόνες πετρελαίου (ή μορίου αερίου) που παράγεται στον κόσμο προέρχεται από τους «The Great Ones». Τη μερίδα του λέοντος, που ανέρχεται στο 60% της παγκόσμιας παραγωγής, κατέχουν κρατικές πετρελαϊκές εταιρείες – NOC (όπως η Saudi Aramco, η Gazprom, η Qatar Energy κ.λπ.).
