Ένα από τα πολλά μοναδικά αλλά ερειπωμένα σπίτια της απο την Αθηνα υπάρχει και διώροφη οικοδομή στην οδό Τσιμισκή 38, στη οδό ul Νεάπολη. Από έξω οι περαστικοί δεν βλέπουν πολλά γιατί το παλιό σπίτι είναι καλυμμένο με σκαλωσιές στήριξης για λόγους ασφαλείας. Αν όμως ανοίξεις την εξώπορτα, θα βρεθείς στο γοητευτικό σπίτι της ξεχασμένης Αθήνας, ένα σπίτι που περιμένει έναν επενδυτή. Ο λόγος για τον οποίο αυτό το σπίτι έλαβε ιδιαίτερη προσοχή είναι η σύνδεσή του με τη μυθική φιγούρα της Βαρβακίου Σχολήδάσκαλος Αλέξανδρος Γ. Σαρή. Γεννημένος στην Κυδωνιά (Αϊβαλί) το 1884, ο Αλέξανδρος Σαρής υπήρξε ζωντανός θρύλος, φιλόλογος αυτού του πανεπιστημίου από το 1907 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1951. Πέθανε το 1973 αφήνοντας πλούσια κληρονομιά.
Η διώροφη κατοικία της οδού Τσιμισκή 38 στην Αθήνα παραχωρήθηκε στο Βαρβάκειο Ίδρυμα με την υπ’ αρ. 18973/14/10/1975 δήλωση αποδοχής της κληρονομιάς από τον Αλέξανδρο Γ. Σαρή. Ολόκληρη η περιουσία του (ακίνητα, λίρες, βιβλία) παραχωρήθηκε στο Βαρβάκειο Ίδρυμα με τον μαθητή και δικηγόρο του Χρήστο Π. Πετρόπουλο, εκτελεστή της διαθήκης του. Του χρωστάμε το πλούσιο σε πληροφορίες βιβλίο»Ο δάσκαλός μου Αλέξανδρος Γ. Σαρής(Αθήνα 2005), ένα εξαιρετικό πορτρέτο άνδρα, με αναφορές σε δύο σπίτια στη Νεάπολη, που συνδέονταν με τη ζωή του «μυθικού» καθηγητή. Το σπίτι του βρισκόταν στη γωνία των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Πέτσοβου. Έμενε εκεί με τη μοναδική του αδερφή. Η δεύτερη αδερφή του έμενε σε ένα σπίτι στην οδό Τσιμισκή 38. Στο σπίτι της Ζωοδόχου Πηγής και του Πέτσοφ, ο Αλέξανδρος Σαρής έμενε μόνος, περιτριγυρισμένος από τα βιβλία, τα χαρτιά, τις συλλογές του. Ο δεσμός τους ήταν ισόβιος και άθραυστος. Όταν τον Δεκέμβριο του 1944, ο Saris έλαβε είδηση ότι οι αντάρτες θα ανατίναζαν το σπίτι του, αποφάσισε ότι θα πέθαινε μαζί με τη βιβλιοθήκη του. Τελικά, το απέναντι σπίτι ανατινάχθηκε.
Το σπίτι της δεύτερης αδερφής του, που επισκεπτόταν συχνά, παρέμενε στην οδό Τσιμισκή 38, μαζί με όλο το σπίτι στον πρώτο όροφο. «Τα περιστέρια ήταν συνεχώς στον δεύτερο όροφο», γράφει ο Χρήστος Π. Πετρόπουλος, επισκεπτόμενος το σπίτι μετά το άνοιγμα της διαθήκης. «Στην κουζίνα, χαλβάς στο φανάρι, ελιές, ακόμα και μια σκεπαστή κανάτα με νερό».
Ο καθηγητής, γεννημένος στον Κυδωνιά (Αϊβαλί) το 1884, υπήρξε εμβληματική μορφή της σχολής από το 1907 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1951.
Σήμερα το σπίτι είναι εντελώς εγκαταλελειμμένο, αλλά όλες αυτές οι σκιές είναι ορατές. Ο οδηγός μου είναι εδώ Δημήτρης Τζάνας, οικονομολόγος και πρόεδρος του Ιδρύματος Βαρβάκη. «Σήμερα δημιουργήθηκε ένα κληροδότημα από τον Αλέξανδρο Γ. Σαρή, ο οποίος είναι το ανεξάρτητο διαχειριστικό ταμείο του Ιδρύματος Βαρβάκη, στο οποίο ανήκει το ιστορικό κτίριο στην οδό Τσιμισκή 38 στην Αθήνα και για το οποίο αναζητούμε τρόπους εκμετάλλευσης», λέει.
Η εξώπορτα στην Τσιμισκή οδηγεί σε μια πλαϊνή ξυλόγλυπτη είσοδο και σε μια αυλή στο βάθος. Είναι μια μεγάλη αυλή με ένα δέντρο που φαίνεται από την ταράτσα της διπλανής πολυκατοικίας, δίνοντας μια δραματική εντύπωση σπιτιού. Προφανώς ήταν αρχικά ένα μονώροφο σπίτι, πιθανότατα χτισμένο μεταξύ 1890 και 1900, όπως φαίνεται από την λιθοδομή. Ο πρώτος όροφος φαίνεται να είναι μια προσθήκη μετά το 1920. Ανεβήκαμε προσεκτικά τις ξεχαρβαλωμένες ξύλινες σκάλες αλλά δεν πήγαμε στα δωμάτιά μας. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από μεγάλη απόσταση. Υπέροχες λεπτομέρειες, γύψος και ξυλόγλυπτα δίνουν την εντύπωση μιας αστικής κατοικίας που πρέπει να αναπαλαιωθεί πλήρως. «Τα μεγαλύτερα πνευματικά του παιδιά, είπε, τα βιβλία και οι βιβλιοθήκες του, στεγάζονται σε μια αίθουσα στον χώρο του σχολείου που ονομάζεται «Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρου Σαρής», σημειώνει ο Δημήτρης Τζάνας. «Σκοπός της Υποτροφίας Σάρι είναι να επιβραβεύει ετησίως πέντε τελειόφοιτους του Βαρβακείου Πρότυπου Λυκείου που κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς πέτυχαν τα καλύτερα αποτελέσματα σε ισάριθμα μαθήματα –καθορισμένα από τον διαθέτη και από εφετειακές αποφάσεις– και έχουν επιδείξει «ευγενική» συμπεριφορά».
Το σπίτι της οδού Τσιμισκή, σε μικρή απόσταση με τα πόδια από το σπίτι της Ζωοδόχου Πηγής και του Πέτσοφ (σώζεται αλλά κατεστραμμένο), μας θυμίζει τους ανθρώπους που έδωσαν ύπαρξη στην παλιά αθηναϊκή συνοικία της Νεάπολης. Είναι ένα ταξίδι μνήμης, που όμως συνδέεται με φλέγοντα ερωτήματα για το μέλλον της Αθήνας.
Ανέπτυξε ένα χρονολόγιο της ζωής του μεγάλου δασκάλου Εύη Ζερβού-Καλλιακούδη και Μαρία Μπελογιάννη και περιλαμβάνονται στο έντυπο “Σελίδες αφιερωμένες στον Αλέξανδρο Σαρή(Βαρβάκειο Πειραματικό Γυμνάσιο, 2008).