Στα «παρατηρηθέντα» μανάβικα και σε… σοφιστικέ πάγκους του λαϊκού, μπορείς να μετρήσεις διάφορες προελεύσεις ακόμη και ποικιλίες πατάτας.
Νάξου, Κυπριακό, Κρανίδιο, Γλυκό, Περουβιανό, Βιολογικό Γιούκον ή Βορειοαμερικανικό Yellow Peel.
Στο τηγάνι, στην κατσαρόλα, στο φούρνο… Είναι όλα δοκιμασμένα, εγκεκριμένα, νόστιμα και αγαπημένα. Ακόμα κι αν άλλα έθνη διεκδικούν το παρατσούκλι «πατάτα», η αποδοχή της πατάτας είναι καθολική και αδιαπραγμάτευτη και από την ελληνική κοινωνία. Η επανεισδοχή της στην Ελλάδα ήταν μια περιπέτεια που αξίζει να θυμόμαστε…
Αρχικά καλλιεργούνταν πατάτες – «πατάτα» στα ελληνικά (από τον 6ο αιώνα).ο ακόμα α.) από τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Περού, Κολομβία), ως φυτό με φαρμακευτικές ιδιότητες. Στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ισπανία εισάγεται μαζί με τον καπνό -που χρησιμοποιείται και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες- από τον πλοηγό Φράνσις Ντρέικ τον 15ο αιώνα.ο Η. Από εκεί αποστέλλεται σε όλη την Ευρώπη.
Ο λιμός που έπληξε την Ιρλανδία στα μέσα του 17ου αιώναεσείς Ο Η. κάνει τους πολίτες να βλέπουν διαφορετικά την πατάτα και να την ανακαλύπτουν ως βρώσιμο προϊόν περιορισμένης χρήσης. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 18εσείς Το Η. συνιστάται κυρίως ως τροφή αποκλειστικά για χοίρους. Η κατανάλωσή του από τον άνθρωπο φημολογείται ότι προκαλεί λέπρα, ενώ σε ορισμένες περιοχές η καλλιέργειά του απαγορεύεται από το νόμο! Δεδομένου ότι η πατάτα είναι μια ουσία επιβλαβής για την υγεία και η καλλιέργειά της μπορεί να προκαλέσει λέπρα, η καλλιέργειά της στη γη του Sallins απαγορεύεται με πρόστιμο, αναφέρει διάταγμα της περιοχής Franche-Comte από τις αρχές του 18ου αιώνα.εσείς H
Στις αρχές του επόμενου αιώνα, η επιστημονική έρευνα θα αθωώσει την πατάτα. Θα αποδειχθεί ότι ανήκει στην ίδια οικογένεια (Σολανίδα) με πολλά άλλα είδη όπως οι πιπεριές, οι ντομάτες και οι μελιτζάνες που καταναλώνονται ήδη σε μεγάλες ποσότητες. Η εξάπλωσή του θα είναι ανεμπόδιστη.
Είναι γνωστό ότι το έφερε στην Ελλάδα ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας το 1828. Αυτό δεν είναι ακριβές. Ο Καποδίστριας προωθεί την καλλιέργειά του, αλλά δεν είναι αυτός που το εισήγαγε στους Έλληνες.
Μια πληροφορία αναφέρει ότι το «Στρύχνος κονδυλόριζο», η επιστημονική ονομασία των βολβών, πρωτοεμφανίστηκε στην Κέρκυρα το 1800. Ένας ντόπιος ιδιώτης έλαβε δώρο μια πατάτα από την Τεργέστη, όπου την καλλιέργησε ο φίλος του, και αποφάσισε να τη σπείρει και στην κερκυραϊκή γη.
Από εκεί εξαπλώθηκε στα Επτάνησα και έγινε δημοφιλές εδώδιμο είδος πολύ πριν ο Καποδίστριας το διαδώσει στην ελληνική επικράτεια. Σύμφωνα με άλλες, ανεπίσημες πληροφορίες, ο Δημήτριος Γάσπαρης, Γάλλος πρόξενος στην Ελλάδα («Γάλλος πρόξενος» περιγράφει τον Ιωάννη Μπενιζέλο στην Ιστορία της Αθήνας), από οικογένεια Κορσικανής, καλλιεργούσε πατάτες στο χωράφι του στα Πατήσια. Μέσω της ευρωπαϊκής τους ένωσης, η οικογένεια φαίνεται να εισήγαγε κατά καιρούς από την Ευρώπη διάφορα είδη, διακοσμητικά ή βρώσιμα, από τα οποία δειγματοληπτούσε στην επικράτειά της στα Πατήσια. Προφανώς ένα από αυτά ήταν μια πατάτα.
Τη συγκλονιστική ιστορία για το πώς ο Καποδίστριας κατάφερε να εισάγει την πατάτα στη ζωή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους δημοσιεύει ο Μπάμπης Άννινος. «Ο Καποδίστριας παρήγγειλε δύο φορτία (πατάτες) και μετά την παράδοσή τους, με προκήρυξη, ενημερώνοντας για τις ιδιότητες του άγνωστου προϊόντος και δίνοντας οδηγίες για την καλλιέργειά του, κάλεσε τους κατοίκους να πάρουν κάποια ποσότητα από αυτό για να φυτέψουν. το. Ωστόσο, η πρόσκληση ήταν ανεπιτυχής», λέει ο συγγραφέας και παραθέτει όσα έκανε ο βοεβόδας για να κινήσει το ενδιαφέρον των πολιτών. Ως εκ τούτου, έδωσε εντολή «να ξεφορτώσουν ένα φορτίο πατάτες στην παραλία, να το προσέχουν τη νύχτα, αλλά να δώσουν σε αυτούς τους φρουρούς εντολή ότι αν δουν πολίτες να έρχονται και κρυφά οικειοποιούνται πατάτες από το σωρό, να προσποιηθούν ότι εγώ δεν τους είδα και τους επέτρεψε να πάρουν αυτό που θέλουν»!
Σύμφωνα με μια εκδοχή, που θεωρείται υπό το φως του μύθου, ο Καποδίστριας εφάρμοσε αυτό που είχε κάνει ο Λουδοβίκος XVI το 1772 στην πεδιάδα Sablons στο Neuilly, όπου οι πατάτες καλλιεργούνταν πειραματικά σε 30 εκτάρια γης. Γύρω από το χώρο σκάφτηκε τάφρος και τοποθετήθηκε φύλακας, αλλά μόνο για μία μέρα! Στο βιβλίο της «A History of Food», η Γαλλίδα συγγραφέας Maguelonne Toussaint-Samat σημειώνει ότι «όταν οι καλλιέργειες ήταν πράσινες, στρατιώτες τοποθετούνταν για να τις φυλάνε, με λόγχες κανονιού (!), για τον Τύπο στο χέρι, κάτι που δεν άργησε. , για να κινήσει την περιέργεια… Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο ψευτοφύλακας αποσύρθηκε επιδεικτικά και οι κλέφτες (sic!), στους οποίους οι αρχές είχαν καλή πίστη, προμηθεύτηκαν… ενώ διαφήμιζαν το προϊόν.' Το ίδιο τέχνασμα φέρεται να χρησιμοποίησε ο Φρειδερίκος Β' της Πρωσίας δύο χρόνια αργότερα.
… ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΓΕΩΜΙΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ…
