Το άγνωστο παρασκήνιο της θυελλώδους συνεδρίασης της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, που πραγματοποιήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου, δύο ημέρες πριν την έναρξη του συνεδρίου, αποκαλύπτει σήμερα η «Κ». Σύμφωνα με τους παρευρισκόμενους στη συζήτηση, ο Στέφανος Κασελάκης κατέστησε σαφές στην εισήγησή του ότι εάν υλοποιηθεί η ιδέα της δημιουργίας ενός μεγάλου κεντροαριστερού κόμματος, θα είναι υποψήφιος. Ήταν μια εποχή που έγινε σωστή συζήτηση. Ήδη έχει γίνει η συνάντηση με Διονύση Τεμπονέρα, Μανώλη Χριστοδουλάκη και Έφη Αχτσιόγλου και ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε οριακές διαφορές με το ΠΑΣΟΚ, με πολύ χαμηλά ποσοστά. Πρόσφατα, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου είχαν κρυφό δείπνο στο Στρασβούργο, πίνοντας, σύμφωνα με πληροφορίες της εποχής, «στην υγεία της κεντροαριστεράς».
Σε καφετέριες, εστιατόρια κατά τη διάρκεια μεσημεριανού ή βραδινού συσκέψεων σε ταράτσες και σαλόνια, είτε στην Αθήνα είτε στην περιφέρεια, ξεκίνησε η πρώτη «πολιτική μαγειρική» την επομένη των ευρωεκλογών και η προοπτική μιας ενωμένης κεντροαριστεράς. Υπάρχει ένα ερώτημα: μπορεί να βρεθεί απάντηση στο πολίτευμα της Νέας Δημοκρατίας; Η τελευταία δημοσκόπηση της Pulse έδειξε σε εκτιμήσεις ψήφου ότι το συνολικό ποσοστό ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ (και τα δύο κόμματα επηρεάζονται από την επιρροή που ασκούν), η Νέα Αριστερά είναι χαμηλότερα από το 33% της «γαλάζιας» παράταξης.
Παρά την ύπαρξη πολιτικού παρασκηνίου, όλοι σε αυτή τη φάση περιμένουν να δουν τι θα γράψουν η «κόντρα» το βράδυ της 9ης Ιουνίου: η ηγεσία των τριών κομμάτων εκδηλώνει σοβαρές ανησυχίες, κινήματα πολιτών, αποστάτες από προοδευτικές δυνάμεις, καθώς και καθηγητές πανεπιστημίου που θεωρούν απαραίτητη τη δημιουργία ενός νέου συστήματος. Η βάση συζήτησης θα είναι διαφορετική αν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπεράσει το «ψυχολογικό φράγμα» του 20% και η Νέα Δημοκρατία πέσει κάτω από το 30%. Οι δημοσκόποι και όσοι ήδη ερευνούν το τοπίο την επόμενη μέρα δεν θεωρούν πιθανό ένα τέτοιο σενάριο. «Ωστόσο, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ φτάσει στο 18%, η προοπτική να το ανεβάσει στο 22% μέσα σε ένα χρόνο δεν θα είναι αρκετή», τονίζουν και προσθέτουν: «Για να κυβερνήσεις χρειάζεται σχεδόν το 40% και κανείς μόνος δεν έχει τη δύναμη να πετύχει το. “
«Θα επιτρέψουν ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης στον Μητσοτάκη να κερδίσει για τρίτη συνεχόμενη τετραετία;» – οι διευθυντές που εξετάζουν το μέλλον του προοδευτικού χώρου θέτουν στον εαυτό τους μια σχεδόν ρητορική ερώτηση.
Κλειδιά”
Αν έρθει το βράδυ των ευρωεκλογών το «Βατερλώ» της κεντροαριστεράς, δεν θα υπάρχει χρόνος για χάσιμο, γιατί μια τέτοια πρωτοβουλία δεν είναι απλή διαδικασία, αλλά εξαιρετικά περίπλοκη, επίπονη και απαιτεί πολλές υπερβολές. «Ποντάρει» σε δύο σημεία: πρώτον, για τη φύση της κοινής πορείας, συνεργασία, συνεργασία πολιτικών δυνάμεων. Ακόμη και οι λέξεις έχουν ιδιαίτερο βάρος. Δεύτερον, στους ηγέτες των δύο βασικών πόλων, που είναι απίθανο να παραδώσουν τα «κλειδιά». Ωστόσο, το δίλημμα που θα αντιμετωπίσουν θα είναι δύσκολο, γιατί το «Κ» τους δίνουν άνθρωποι που ήδη εξετάζουν το μέλλον του προοδευτικού χώρου. «Θα επιτρέψουν ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης στον Μητσοτάκη να κερδίσει μια τρίτη συνεχόμενη τετραετία; Για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά; Ίσως και το τέταρτο;» Όσοι έχουν ήδη σκεφτεί το όλο και πιο δύσκολο «παζλ» της «κυβερνούσας κεντροαριστεράς» επισημαίνουν ότι οι κατάλληλες αποφάσεις θα πρέπει να ληφθούν από τη βάση του κόμματος.
“ΚΙΝΑΛ έκδοση 2”
Πολλοί πιστεύουν ότι η κοινωνική ισορροπία μπορεί να αλλάξει ακολουθώντας τον δρόμο που ακολούθησε η Δημοκρατική Συμπαράταξη και αργότερα το ΚΙΝΑΛ. Τον Αύγουστο του 2015, ο εκλογικός συνασπισμός του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και των Πολιτικών Κινημάτων για τη Σοσιαλδημοκρατία οργάνωσε κοινή είσοδο στα ψηφοδέλτια του Σεπτεμβρίου. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η δημιουργία του ΚΙΝΑΛ με τον Σταύρο Θεοδωράκη και το Ποτάμιο (αποχώρησε στην πορεία) και ένα ιδρυτικό συνέδριο τον Μάρτιο του 2018. Αναγνωρίζεται ότι η ηγετική συναίνεση και οι ανοιχτές διαδικασίες είναι απαραίτητες για να εδραιωθεί κάτι νέο που αντανακλά μια καινοτόμο πολιτική ατζέντα. Ποιος θα είναι πρόεδρος; Το ποιοι θα εκλεγούν μεταξύ των πολιτών και σε αυτή την περίπτωση το κύμα που θα δημιουργηθεί θα καθορίσει και τις υποψηφιότητες, που μπορεί να προέρχονται όχι μόνο από τις σημερινές αρχές.
Το δεύτερο σενάριο προϋποθέτει ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ που θα εξασφαλίσουν σαφώς τη δεύτερη θέση και ένα καλό ποσοστό -προφανώς κοντά στη ζώνη του 20%- που θα αποτελέσουν τη «ραχοκοκαλιά» του νέου εγχειρήματος. Η τρίτη λύση δεν είναι η καλύτερη δυνατή λύση γιατί θέλει μάνατζερ που θέλουν να ενταχθούν, παρά τους ηγέτες που είναι «κολλημένοι», να διακρίνονται προχωρώντας. Φυσικά, πρώτος αμφισβητεί την ηγεσία τους. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι αυτή θα είναι μια απελπισμένη κίνηση που θα οδηγήσει σε περαιτέρω κατακερματισμό του χώρου.
Οι υποστηρικτές της ιδέας της πλήρους αναβίωσης της κεντροαριστεράς πιστεύουν ότι μόνο ένας ισχυρός πόλος θα μπορέσει να «αγκαλιάσει» κοινωνικές ομάδες που ήδη «βράζουν» και αναζητούν διέξοδο. Ποιο ήταν το σημείο εκκίνησης της συζήτησης που εξελίσσεται για να δημιουργήσει ένα νέο, προοδευτικό μοτίβο; Πρόσφατη σύγχυση κατά τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Από τον Οκτώβριο άνοιξε η «Μέση Ανατολή» της ενιαίας κεντροαριστεράς, της οποίας το πρώτο αίτημα ήταν να νικήσει την κομματική γραφειοκρατία. Ίσως η πρώτη μετεκλογική άτυπη «συνάντηση» των «ενδιαφερομένων» να γίνει με φόντο τη συμφωνία των Πρεσπών και κοινή εκδήλωση των ιδρυμάτων Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ στις 17-18 Ιουνίου.
