ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

«Η Ορέστεια» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Τερζόπουλου στην Επίδαυρο στο Εθνικό Θέατρο

Το Εθνικό Θέατρο συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον διεθνούς φήμης Έλληνα σκηνοθέτη και δάσκαλο Θεόδωρο Τερζόπουλο και παρουσιάζει την τριλογία «Ορέστεια» στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου την Παρασκευή 12 και το Σάββατο 13 Ιουλίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου στην Αθήνα. . Ένα μοναδικό πολιτιστικό γεγονός, μια εμβληματική επίδειξη πνευματικού και φιλοσοφικού βάθους που διευρύνει τα όρια της τέχνης.

«Γιατί η Ορέστεια συνεχίζει να ασκεί την τρομακτική της έφεση; Μια πιθανή απάντηση μπορεί να είναι ότι υπάρχει ανάγκη μέσα στον άνθρωπο για μια βαθύτερη σχέση με τον Μύθο. Ο μύθος της Ορέστειας είναι επικίνδυνος, ανήκει σε έναν άγνωστο και ξένο κόσμο, προκαλεί τρόμο γιατί αποκαλύπτει ό,τι είναι απείθαρχο, βίαιο και τους νόμους του βάθους που δεν δαμάζονται. Η Κλυταιμνήστρα μάς καλεί να σπάσουμε μαζί τον καθρέφτη, ώστε από τα θραύσματά του να γεννηθεί μια νέα, εφιαλτική εικόνα, η οποία όμως θα διατηρήσει τις σκοτεινές ρίζες του μύθου», λέει στο σκηνοθετικό του σημείωμα ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, ο οποίος εκτός από τη σκηνοθεσία, γράφει επίσης τη σκηνογραφία, τα κοστούμια και τους φωτισμούς της παράστασης.

Αναφερόμενος στην προσέγγισή του, ο διεθνής σκηνοθέτης σημειώνει: «Πρόθεσή μας είναι να εξερευνήσουμε τα βάθη του μύθου της Ορέστειας και να αναζητήσουμε ό,τι είναι απρόβλεπτο, ασυνήθιστο και παράδοξο. Οι άνθρωποι προσφέρουν το σώμα τους στο βωμό της ανοιχτότητας και θέτουν συνεχή ερωτήματα και διλήμματα. Η αισθητική της παράστασης προκύπτει από τη δυναμική σχέση του Σώματος με τον Μύθο, τον Χρόνο και τη Μνήμη. Θέτουμε για άλλη μια φορά το θεμελιώδες οντολογικό ερώτημα «τι είναι αυτό», ένα ερώτημα που δεν επιτρέπει οριστική απάντηση, αλλά μας ενεργοποιεί συνεχώς προς μια ολοένα βαθύτερη έρευνα στις ρίζες του ήχου, των λέξεων, της πολυδιάστασης του ανθρώπινου γρίφου και του ανακατασκευή ενός νέου μύθου του Α.

Η «Ορέστεια» έχει ανέβει από το Εθνικό Θέατρο Επιδαύρου πέντε φορές μέχρι στιγμής: το 1954 και το 1959 σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροδήρη, το 1972 σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη, το 2001 σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου και το 2019 με τους Ιω Βουλλυλέμε Γεωργία και Λιή Μελλυγαράκη, Λη. Μαυραγάνη, που σκηνοθέτησε τις παραστάσεις «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι» και «Ευμενίδες», αντίστοιχα, κατά την πρώτη τους σκηνοθετική παρουσία στην Επίδαυρο.

Latest Posts

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ