Όταν πήγα να ψηφίσω σήμερα στο χωριό που μένω στην Κρήτη, μια μητέρα έφερε μαζί της τα παιδιά της. Ήταν ένα ζεστό πρωινό και ξέρω ότι θα προτιμούσαν να κάθονται στη σκιά της παιδικής χαράς κάτω από το δρόμο. Ωστόσο, η παρουσία τους ήταν η καλύτερη απόφαση. Τα παιδιά τείνουν να μιμούνται τους γονείς τους και τα αδέρφια θα μεγαλώσουν πιστεύοντας ότι η ψήφος είναι σημαντική και γνωρίζοντας ότι είναι σημαντικό να παραμείνουν στη γραμμή και να συμμετέχουν στη δημοκρατική διαδικασία. Ήταν πολύ νέοι για να ψηφίσουν οι ίδιοι, αλλά μου θύμισαν ποιον μέλλον ψήφιζα. Γιατί η ψηφοφορία είναι πάντα για το μέλλον, και βασικά ψήφισα τον κόσμο στον οποίο μεγαλώνουν.
Στο προηγούμενο ευρωεκλογέςΠριν από πέντε χρόνια (το τελευταίο στο οποίο μπορούσαν να λάβουν μέρος οι Βρετανοί), όλοι είχαμε κάτι διαφορετικό στο μυαλό μας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κλιματική αλλαγή έπαιρνε την προσοχή που του άξιζε Γκρέτα Τούνμπεργκ ίσως ήταν στην ακμή της. Τα περιβαλλοντικά θέματα θα είναι αύριο (όλοι μπορούμε να πούμε ότι οι θερμοκρασίες του Ιουνίου ήταν καυτές στο παρελθόν), αλλά αυτή τη φορά φαίνεται ότι οι ψηφοφόροι σε πολλές χώρες ήταν λιγότερο επικεντρωμένοι στην αναπόφευκτη καταστροφή του πλανήτη από την υπερθέρμανση και περισσότερο στο πόσο κοστίζει το ψωμί σήμερα . Φυσικά, δεν έχω ιδέα τι ψήφισαν οι γονείς αυτών των παιδιών στο Καλό Χωριό, αλλά υποψιάζομαι ότι σκέφτονταν περισσότερο το κόστος του σούπερ μάρκετ παρά το αν έπρεπε να υπάρχει αιολικό πάρκο στην περιοχή.
Πιο ανησυχητική από τη μείωση του αριθμού των ψήφων των Πρασίνων στην Ευρώπη είναι η αναμενόμενη αύξηση του αριθμού των ακροδεξιών κομμάτων, πολλά από τα οποία στοχεύουν να προκαλέσουν συγκρούσεις (ο κύριος λόγος για την ίδρυση της ΕΕ ήταν η αποφυγή σύγκρουσης).
Επί Γαλλία, Ισπανία, Αυστρία και Γερμανία υπάρχει μια στροφή προς τα δεξιά που απειλεί να αποδυναμώσει τη φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Νομίζω ότι κατά τις τελευταίες εκλογές πολλοί από εμάς δεν περιμέναμε ότι θα ξεσπούσε πόλεμος σε ευρωπαϊκό έδαφος, ακριβώς δίπλα στα σύνορα πολλών χωρών της ΕΕ. Η σταθερότητα της Ευρώπης (και η αλληλεγγύη της, η οποία είναι ελαφρώς διαφορετική) φαίνεται να κινδυνεύει. Ποτέ δεν είχαμε μεγαλύτερη ανάγκη για σύγκρουση από ό,τι σήμερα. Οι φίλοι και η οικογένεια μου λένε συχνά ότι το όραμά μου για τον κόσμο είναι εξαιρετικά απαισιόδοξο, αλλά ελπίζω ότι όταν έρθει η ώρα να ψηφίσω ξανά σε πέντε χρόνια, η Ευρώπη θα είναι ακόμα ελεύθερη και ότι τα σημερινά δωδεκάχρονα παιδιά (που θα μπορούσαν τότε για να ψηφίσετε στην Ελλάδα) δεν θα χρειάζεται να ανησυχείτε τίποτα περισσότερο από το κόστος του ψωμιού και των απορρυπαντικών.
*Η κυρία Victoria Hislop είναι συγγραφέας.
