Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα των πειρατών ήταν ότι είχαν πάντα το ένα μάτι κρυμμένο. Πολλοί νόμιζαν ότι ήταν επειδή ήταν μονόφθαλμοι. Φυσικά δεν ήταν έτσι. Οι πειρατές μπορούσαν να δουν καλύτερα πάνω και κάτω από τις γέφυρες των πλοίων καλύπτοντας το ένα μάτι.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον επιστήμονα και διευθυντή του Ινστιτούτου Vision Performance στο Πανεπιστήμιο Pacific στο Όρεγκον, σε παλαιότερη συνέντευξη που έδωσε, αν και τα μάτια προσαρμόζονται γρήγορα στη μετάβαση από το σκοτάδι στο φως, οι μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να χρειαστούν έως και 25 λεπτά για να συμβεί κάτι το αντίθετο, δηλαδή η μετάβαση από το δυνατό φως στο σκοτάδι.
Οι πειρατές αναγκάζονταν συχνά να κινούνται πάνω και κάτω στα διάφορα καταστρώματα του πλοίου, από το φως της ημέρας στο σκοτάδι, και όπως δηλώνει ο Sheedy: «Ο πιο σοφός θα κάλυπτε το ένα μάτι για να το κρατήσει έξω στο σκοτάδι. Έτσι, όταν έπρεπε να κατέβουν στα κάτω καταστρώματα, μπορούσαν να το ανοίξουν και να κοιτάξουν μέσα από αυτό». Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτό το γεγονός, η πρακτική του να κρατάμε το ένα μάτι… στο σκοτάδι φαίνεται να λειτουργεί.
