Η ταινία μεγάλου μήκους του 1977 “The Shining”. Στάνλεϊ Κιούμπρικ θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Τζακ Τόρανς, είναι ένας επίδοξος συγγραφέας και αλκοολικός, στον οποίο έχει προσφερθεί μια θέση επιστάτη στο απομονωμένο και διαβόητο ξενοδοχείο Overlook στο Κολοράντο.
Παρά τη ζοφερή ιστορία του ξενοδοχείου, όπου ο προηγούμενος επιστάτης έχασε τον έλεγχο και δολοφόνησε την οικογένειά του προτού αυτοκτονήσει, ο Τζακ Τόρενς δεν διστάζει να δουλέψει. Φέρνει τη σύζυγό του Γουέντι και τον πεντάχρονο γιο τους Ντάνι για να περάσουν το χειμώνα στο ξενοδοχείο Overlook. Ο Ντάνι, προικισμένος με ψυχικές ικανότητες γνωστές ως «η λάμψη», αποκτά εικόνα για το φρικιαστικό παρελθόν του ξενοδοχείου. Όταν τα υπερφυσικά φαινόμενα αρχίζουν να τους στοιχειώνουν, μια σφοδρή χειμωνιάτικη καταιγίδα αφήνει την οικογένεια Torrance εγκλωβισμένη στο χιόνι για μέρες. Υπό την επίδραση σατανικών δυνάμεων, η ψυχική υγεία του Τζακ αρχίζει να επιδεινώνεται, κάτι που τον οδηγεί σε μανία που απειλεί τη ζωή της γυναίκας και του γιου του.
- Διαβάστε επίσης: Πώς ο Vincent van Gogh ενέπνευσε μια από τις πιο κλασικές σκηνές του Stanley Kubrick
Ως σκηνοθέτης και ως άνθρωπος, ο Stanley Kubrick ήταν ένας διαβόητος τελειομανής και νευρωτικός. Η προηγούμενη ταινία του δεν τα πήγε καλά στο box office, κάτι που ήταν ένα πλήγμα για τον ίδιο και την αναμφισβήτητη κινηματογραφική του κληρονομιά. Ήθελε να σκηνοθετήσει μια ταινία που θα είχε επιτυχία με το κοινό και τα γυρίσματα του The Shining ήταν ένας αγώνας για το καστ και το συνεργείο λόγω της σχολαστικότητας και της συνεχούς αναζήτησης της τελειότητας του Kubrick. Αλλά ο συνήθως ευθύς συγγραφέας υπερασπίστηκε τις πράξεις του, μιλώντας για το πώς «αυτό συμβαίνει όταν οι ηθοποιοί είναι απροετοίμαστοι» όταν ρωτήθηκε για τις απαιτήσεις στο πλατό. Πιο αναλυτικά, ο Κιούμπρικ πρόσθεσε: «Δεν μπορείς να δράσεις χωρίς να γνωρίζεις τον διάλογο. Αν οι ηθοποιοί πρέπει να σκεφτούν τις λέξεις, δεν μπορούν να δουλέψουν πάνω στα συναισθήματα. Καταλήγετε να τραβάτε τριάντα φωτογραφίες από κάτι. Και όμως μπορείς να δεις τη συγκέντρωση στα μάτια τους».
Κρύβει όμως και μερικά σκοτεινά μυστικά, ειδικά όταν πρόκειται για τη σταρ της ταινίας Shelley Duvall, η οποία υποδύθηκε τη γυναίκα του Jack Torrance. Ο Stephen King παραδέχτηκε ότι μισούσε τη διασκευή του Kubrick, ειδικά τη Wendy, η οποία πίστευε ότι ήταν μια μισογυνική απεικόνιση ενός χαρακτήρα εντελώς διαφορετικού από αυτόν για τον οποίο έγραψε στα βιβλία. Ο Κιούμπρικ δέχτηκε επίθεση για υποτιθέμενο μισογυνισμό και τις εξαντλητικές απαιτήσεις της μεθοδικής προσέγγισής του στην υποκριτική.
Σε μια ειλικρινή συνέντευξη που δόθηκε λίγα χρόνια πριν από το θάνατό της, περιέγραψε τα ψυχολογικά και συναισθηματικά βασανιστήρια που βίωσε στα γυρίσματα του «The Shining». Σύμφωνα με τον Duvall, ο ρόλος ήταν τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά εξουθενωτικός, απαιτώντας της να αναγκάσει το σώμα της σε συνεχή κατάσταση πανικού προκειμένου να ανταποκριθεί στις ακριβείς προσδοκίες του Kubrick για τον χαρακτήρα της. Συνδυάζοντας τη συναισθηματική της αναταραχή με τον κανόνα του Kubrick να μην εκτυπώνει ποτέ τίποτα «μέχρι τουλάχιστον την 35η λήψη», η ταινία έγινε εφιάλτης για τον Duvall. Ο ρόλος της ήταν εξαιρετικά κουραστικός καθώς έπρεπε να τρέξει και να κουβαλήσει τον μικρό Λόιντ, κλαίγοντας και ουρλιάζοντας για αμέτρητες λήψεις. Για να είστε σε καλή ψυχική κατάσταση, η Duvall ακούγοντας λυπημένα τραγούδια και ανακαλώντας δυσάρεστες αναμνήσεις θα προκαλούσε συναισθηματικό πόνο και θλίψη. Ακόμη και τότε, είπε, της ήταν δύσκολο να εκτελέσει την προαναφερθείσα αποστολή επειδή το σώμα της αρνήθηκε να συμμορφωθεί, κάτι που μερικές φορές την έκανε να κλαίει ακόμα περισσότερο.
«Απλώς σκέφτεσαι κάτι πολύ λυπηρό στη ζωή σου ή πόσο σου λείπει η οικογένεια ή οι φίλοι σου», είπε στο Hollywood Reporter. «Αλλά μετά από λίγο το σώμα σου επαναστατεί. Λέει, «Σταμάτα να μου το κάνεις αυτό. Δεν θέλω να κλαίω κάθε μέρα». Και μερικές φορές έκλαψα και μόνο που το σκεφτόμουν». Ο Duvall θεώρησε εξαιρετικά οδυνηρό να ξυπνάει τη Δευτέρα το πρωί και να κλαίει όλη μέρα όπως είχε προγραμματιστεί. Η κατάστασή της προκάλεσε συμπάθεια από το καστ και το συνεργείο, ειδικά τον συμπρωταγωνιστή της Τζακ Νίκολσον, ο οποίος φέρεται να είπε, «Δεν ξέρω πώς το κάνεις». Σύμφωνα με τον Nicholson, ο Kubrick ήταν ένας εντελώς «διαφορετικός σκηνοθέτης» όταν βρισκόταν κοντά στον Duvall.
Ακόμη και η κόρη του Κιούμπρικ, Βίβιαν, μίλησε για την τυραννική στάση του πατέρα της απέναντι στον Ντιβάλ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας. Διέταξε το κοινό να μην δείξει συμπάθεια για την Duvall και τους ζήτησε να την αγνοήσουν εντελώς για να τη βάλουν σε ακόμα μεγαλύτερη συναισθηματική στενοχώρια, ελπίζοντας να την κάνει να φαίνεται καλύτερη στην κάμερα. Δεν της έκανε ποτέ κομπλιμέντα σε σκηνές, ενώ επαινούσε τον Νίκολσον που καθόταν ακριβώς δίπλα της. Αυτή η έντονη ψυχική προπόνηση στην απομόνωση και το «μαρτύριο» του ρόλου ήταν πολύ αγχωτικά για την Duvall, η οποία άρχισε να χάνει τα μαλλιά της από το άγχος.
Η πιο δύσκολη στιγμή, ωστόσο, ήταν η σκηνή του μπέιζμπολ για το Duvall, όπου ο σκηνοθέτης γύρισε τα 127 λήψη, τα περισσότερα από κάθε ταινία σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες. Ο Ντιβάλ κατέληξε με βραχνό λαιμό, μελανιασμένα χέρια και σοβαρή αφυδάτωση.
Αν και η ταινία παραμένει μια από τις πιο τραυματικές στην ιστορία, στέλνοντας τους θεατές σε ένα άνευ προηγουμένου γκροτέσκο ψυχολογικό ταξίδι τρόμου και τρέλας, είναι δύσκολο να αγνοήσουμε τον αρνητικό αντίκτυπο που είχε στη νεαρή ηθοποιό, καλύπτοντας τη συγκεκριμένη σκληρότητα του σκηνοθέτη κάτω από έναν μανδύα εφευρετικότητας. .
