ΑΥΤΟ Ygg Pagan περιγράφει με ακρίβεια την καθημερινότητα στα αστυνομικά τμήματα. Το κάνει με τόση λεπτομέρεια που ο αναγνώστης δεν μπορεί να φύγει ούτε στιγμή από τη σελίδα. Λες και είδε και βίωσε ο ίδιος τη διαδικασία εξιχνίας του εγκλήματος.
- Διαβάστε επίσης: Διαβάζει βιβλία: Ο Μάκης Μαλαφέκας γράφει λογοτεχνία για να αιχμαλωτίσει την εποχή του
ΑΥΤΟ συγγραφέας και ο πρώην αστυνομικός Pagan αναλύει προσεκτικά την κοινωνική κατάσταση εκείνης της εποχής, την αντίθεση ανάμεσα στην οικονομική ευημερία και την περιθωριοποίηση πολλών κοινωνικών ομάδων, το χάσμα μεταξύ του ονείρου της επιτυχίας και όλων εκείνων που δεν μπορούν να το ακολουθήσουν, των αδύναμων, ανυπεράσπιστων, ταπεινών.
Κατά καιρούς, ειδικά στον χαρακτηρισμό, ο Pagan πέφτει επανειλημμένα σε κλισέ παγίδες, μη μπορώντας ούτε για μια στιγμή να ξεφύγει από το συνηθισμένο καλούπι ενός σκληρού αστυνομικού που είναι και θανατηφόρος και γοητευτικός και δεν βάζει ούτε μια μύγα στο σπαθί του. Κάπου χάνεται και το γράψιμο ξενερώνει, προκαλώντας πλήξη. Σώζεται λίγο περιγράφοντας αναλυτικά τη διαδικασία στο αστυνομικό τμήμα, αλλά και πάλι δεν αρκεί. Η ελαφρώς «κακή» επίγευση που αφήνει στον αναγνώστη ο στερεότυπος χαρακτήρας του κεντρικού ήρωα, μας συντροφεύει σε όλο το βιβλίο.
Μια γαλλική πόλη (δεν θα μάθουμε ποτέ το όνομα), δεκαετία του 1970. Εδώ ο Έφορος Σνέντερ αναζητά καταφύγιο, εγκαταλείποντας την υπόσχεση μιας λαμπρής καριέρας στο Παρίσι, επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει από τα φαντάσματα του πολέμου της Αλγερίας – μια εμπειρία για την οποία δεν μιλάει ποτέ, αλλά είναι συνεχώς και οδυνηρά παρούσα.
Σύντομα έρχεται αντιμέτωπος με ένα σοβαρό θέμα: Η Μπέτυ, κόρη ενός χαμηλόβαθμου υπαλλήλου των σιδηροδρόμων, δεν έχει επιστρέψει σπίτι. Ο πατέρας της νομίζει ότι είναι νεκρή και αποδεικνύεται ότι είχε δίκιο.
Μια έρευνα ξεκινά και ενώ η ομάδα του Σνέντερ αποσπάται από άλλες υποθέσεις, ο φόνος τους στοιχειώνει. Ο Σνέντερ δεν δέχεται τον θάνατο. Για να μην αναφέρουμε τον θάνατο ενός δεκαπεντάχρονου κοριτσιού… Ωστόσο, υπάρχουν πολλές παγίδες.
Ένας λεπτός αλλά ισχυρός άνδρας που ελέγχει την πόλη, ένας παλιός φίλος του Snender, μια περίεργη και ισχυρή σύνδεση. Ένας ταλαντούχος και φιλόδοξος δημοσιογράφος.
Διεφθαρμένοι αστυνομικοί, ληστές που αρπάζουν Άραβες και άστεγους, καριερίστες που διατηρούν αιμομιξικές σχέσεις με τις πολιτικές αρχές, τα μέσα ενημέρωσης και τους αξιωματούχους της δικαιοσύνης.
Η Pagan σκιαγραφεί χαρακτήρες ανθρώπων, μικροεγκληματίες, τίμιους μπάτσους -γιατί υπάρχουν και αυτοί- θαμώνες μπαρ, γυναίκες που δυστυχώς ελκύονται από τον πολύ βαρετό και κλισέ χαρακτήρα του Snender με ιδιαίτερη διάθεση. Η ιστορία δεν είναι τόσο υπέροχη, ούτε οι χαρακτήρες μπαίνουν σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά ο Pagan είναι ειδικός στη δημιουργία μιας μοναδικής ατμόσφαιρας. Σίγουρα δεν καταλαβαίνουμε γιατί γίνεται τόσο μεγάλη δημοσιότητα γύρω από το όνομά του. Άλλος ένας αστυνομικός που δεν φέρνει τίποτα καινούργιο στο είδος.
