Έντεκα ημέρες μετά τις φονικές αεροπορικές επιδρομές της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ, ο Τζο Μπάιντεν βρέθηκε στο Τελ Αβίβ, όπου συναντήθηκε με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. «Κατανοούμε τον θυμό σας, αλλά μην τον αφήσετε να σας καταβροχθίσει», συμβούλεψε ο Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 παραδέχτηκε τα τραγικά λάθη της χώρας του. Δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά σίγουρα ο συνομιλητής του θυμήθηκε τον Τζορτζ Μπους να γιόρταζε τη συντριβή των Ταλιμπάν και την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν στο κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου «Αβραάμ Λίνκολν» τον Μάιο του 2003, κρατώντας πίσω του ένα τεράστιο πανό «Ολοκληρώθηκε η αποστολή». αυτόν. Αλλά με ποιο κόστος; Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέληξαν σε δύο παρατεταμένους πολέμους φθοράς, ένα αποδυναμωμένο Ιράκ αντικαταστάθηκε από το παντοδύναμο Ιράν, η Αλ Κάιντα αντικαταστάθηκε από το Ισλαμικό Κράτος και οι Ταλιμπάν επέστρεψαν θριαμβευτές στην Καμπούλ, κοροϊδεύοντας την Αμερική, τον Αύγουστο του 2021.
Αλλαγή χάρτη
Εδώ και ένα χρόνο, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός γράφει τη συνετή σύσταση του Αμερικανού προέδρου στα παλαιότερα παπούτσια του, τορπιλίζοντας όλες τις απόπειρες εκεχειρίας στη Γάζα και φέρνοντας όλο και πιο κοντά το φάσμα ενός γενικού περιφερειακού πολέμου.
Την περασμένη Κυριακή, δύο ημέρες μετά τη δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα και ώρες πριν από την έναρξη της τρίτης εισβολής του Ισραήλ στον Λίβανο, με την κωδική ονομασία Νέα Τάξη, είπε στους συμπατριώτες του: «Ζούμε σε ιστορικές εποχές. Αλλάζουμε τη στρατηγική πραγματικότητα στη Μέση Ανατολή».
Μεθυσμένος από τον αποδεκατισμό της ηγεσίας της Χεζμπολάχ τις τελευταίες ημέρες, ονειρευόταν ότι σύντομα θα ήταν σε θέση όχι μόνο να συντρίψει όλες τις αντι-ισραηλινές πολιτοφυλακές στην Παλαιστίνη, τον Λίβανο, το Ιράκ, τη Συρία και την Υεμένη, αλλά και να ανατρέψει το ιρανικό καθεστώς – ως εκ τούτου το προκλητικό μήνυμά του προς τον ιρανικό λαό – εδραίωση της περιφερειακής ηγεμονίας του εβραϊκού κράτους για δεκαετίες.
Δύο μέρες αργότερα, ο εκτυφλωτικός ήλιος της αλαζονείας θαμπώθηκε από τα πρώτα σύννεφα. Απορρίπτοντας όσους πίστευαν ότι αυτό δεν σήμαινε να πολεμήσει μέχρι τον τελευταίο μαχητή εναντίον της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, το Ιράν εκτόξευσε περισσότερους από 180 βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον ισραηλινών αεροπορικών βάσεων και υπηρεσιών πληροφοριών.
Αν και δεν υπήρξαν θύματα και οι ζημιές ήταν μάλλον περιορισμένες, το γεγονός ότι πολλοί πύραυλοι πέρασαν από την φαινομενικά άφθαρτη αντιπυραυλική ασπίδα του Ισραήλ προκάλεσε μεγάλο ψυχολογικό σοκ. Για ένα βράδυ το «Σοκ και Δέος» άλλαξε πλευρά. Τις επόμενες ώρες, κατά τις πρώτες χερσαίες επιχειρήσεις στον Λίβανο, ο ισραηλινός στρατός αντιμετώπισε βαριά αντίσταση από τη Χεζμπολάχ και έχασε πάνω από 10 αξιωματικούς και στρατιώτες.
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η απάντηση του Ισραήλ στις ιρανικές επιθέσεις δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είναι σκληρή και δεν θα περιοριστεί σε στρατιωτικές βάσεις.
Μπούμερανγκ
Ο Νετανιάχου θα ήθελε να βομβαρδίσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, αλλά οι πιο σοβαροί Αμερικανοί και Ισραηλινοί αναλυτές πιστεύουν ότι αυτό είναι αδύνατο και θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα: δεν είναι χωρίς λόγο που οι Ιρανοί θα αποφάσιζαν να εγκαταλείψουν τα πυρηνικά όπλα και να αποκτήσουν πυρηνική βόμβα σε ένα έτος ή δύο. Είναι λοιπόν πολύ πιο πιθανό το Ισραήλ να βομβαρδίσει τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ιράν, μια πιθανότητα για την οποία ο Μπάιντεν έχει ήδη προετοιμάσει τη διεθνή κοινή γνώμη με τη δήλωσή του για το σκέλος, η οποία εκτόξευσε αμέσως τις διεθνείς τιμές του «μαύρου χρυσού» στα ύψη.
Εκτιμάται ότι η κλιμάκωση των εχθροπραξιών μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ θα αναγκάσει αργά ή γρήγορα την Ουάσιγκτον να εμπλακεί.
Αν όμως τα πράγματα εξελιχθούν έτσι, είναι βέβαιο ότι το Ιράν θα ανταποδώσει με μια νέα σειρά βαλλιστικών πυραύλων, αυτή τη φορά και κατά της πολιτικής υποδομής του Ισραήλ. Πιθανότατα, ο Νετανιάχου όχι μόνο δεν το φοβάται, αλλά το επιθυμεί κιόλας, υπολογίζοντας ότι στις τέσσερις εβδομάδες πριν από τις αμερικανικές εκλογές, ο Τζο Μπάιντεν θα αναγκαστεί να σέρνεται πίσω του.
Διαφορετικά, κινδυνεύει να εγκαταλείψει την Καμάλα Χάρις καθώς το παντοδύναμο λόμπι του Ισραήλ απαντά αποφασιστικά και ο Τραμπ ακολουθεί μια στάση κατά του Ιράν. Ωστόσο, αυτό θα σημαίνει εμπλοκή της Αμερικής στον τρίτο πόλεμο στον Περσικό Κόλπο, μετά τους πολέμους του 1991 και του 2003, που αυτή τη φορά δεν θα προκύψει από δική της απόφαση, αλλά από επιλογή νεότερου εταίρου.
Εάν τα πράγματα πάνε προς αυτή την ακραία κατεύθυνση, οι συνέπειες για την περιοχή και όχι μόνο θα μπορούσαν να είναι «αποκαλυπτικές» σε κλίμακα. Θα χυθεί πολύ αίμα τον πρώτο χρόνο, σίγουρα στο Ιράν, στον Λίβανο, ίσως στο Ιράκ, στη Συρία, αλλά και στο Ισραήλ.
Προσφυγιά και ακρίβεια
Η Ευρώπη θα υποφέρει από ένα νέο κύμα μετανάστευσης και αύξηση των δασμών στα καύσιμα και την ενέργεια – ειδικά εάν οι Ιρανοί κλείσουν τα στενά του Ορμούζ. Δηλαδή από τον παροξυσμό δύο μεγάλων προβλημάτων που αποσταθεροποιούν τις κυβερνήσεις και τροφοδοτούν την ακροδεξιά σε όλη την ήπειρο.
Όσο για την Αμερική, μπορεί να είναι όλο και πιο ενεργειακά αποδοτική, αλλά οι καταναλωτές και οι ψηφοφόροι της θα υποφέρουν επίσης. Στο αμερικανικό πολιτικό ιδίωμα υπάρχει ο όρος «Οκτωβριανή έκπληξη» – ένα απρόσμενο γεγονός στην τελευταία φάση της προεκλογικής κούρσας που αλλάζει εντελώς την εικόνα του ανταγωνισμού. Η Καμάλα Χάρις δεν έχει λόγο να σιωπά, γιατί η φετινή έκπληξη του Οκτωβρίου θα της είναι ωραία.
Μεσοπρόθεσμα, η συνδυασμένη ισχύς του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί σίγουρα να νικήσει την πολύ πιο αδύναμη πολεμική μηχανή του Ιράν. Το τίμημα, ωστόσο, θα είναι ότι οι Αμερικανοί θα αμαυρωθούν για τους εκατοντάδες θανάτους που θα προκαλέσουν και για την απόλυτη ταύτισή τους με την πιο επιθετική και ακροδεξιά κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ το εβραϊκό κράτος.
“Μαύρες τρύπες”
Επιπλέον, το Ιράν και ο Λίβανος είναι πιθανό να βιώσουν εμφύλιους πολέμους απρόβλεπτης διάρκειας και έκβασης, οι οποίοι από την άποψη της ασφάλειας θα μετατραπούν σε μαύρες τρύπες για την ευρύτερη περιοχή που περιλαμβάνει την Κύπρο και την Τουρκία άμεσα και την Ελλάδα έμμεσα. Το αντι-ισραηλινό και αντιδυτικό αίσθημα θα ενταθεί σε μια ευρεία γεωγραφική περιοχή, όπως αποδεικνύεται από τους φρενήρεις εορτασμούς στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, αλλά και στην Ιορδανία, το Ιράκ, τον Λίβανο και πολλές άλλες χώρες με αφορμή την πτώση ρουκετών στο Τελ Αβίβ . Η σφαγή στη Γάζα έχει ήδη ωθήσει τους Ιορδανούς ψηφοφόρους να απονείμουν στη Μουσουλμανική Αδελφότητα 31 από τις 41 έδρες στο κοινοβούλιο που προορίζονται για πολιτικά κόμματα.
Στις 22 Ιουλίου 2006, όταν έλαβε χώρα η προηγούμενη εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο κατά της Χεζμπολάχ, η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις δήλωσε ότι μπορούσε να δει μέσα από τον απόηχο του ισραηλινού βομβαρδισμού «σημάδια γέννησης μιας νέας Μέσης Ανατολής». Είδαμε τον πόνο της καταστροφής, αλλά όχι τον πόνο της γέννας. Γιατί όπως είπε και ο Talleyrand, μπορείς να πετύχεις πολλά με τις ξιφολόγχες, αλλά δεν μπορείς να κάθεσαι μόνο πάνω τους.
Κεντρική φωτογραφία: Ένας Ισραηλινός στρατιώτης αναπαύεται στο τανκ του στο βορειοανατολικό Ισραήλ, κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο. Η «Κ» βρέθηκε στη «μπλε γραμμή» και κατέγραψε την πορεία του πολέμου από κοντά. AP/Baz Ratner
