ΑΥΤΟ Πικάσο πίστευε ότι η τέχνη χρησιμεύει για να «ξεπλύνει τη σκόνη της καθημερινότητας από την ψυχή». Στο πλαίσιο αυτό, η φιλοσοφία του Marcel Duchamp, ενός από τους πιο πρωτοπόρους καλλιτέχνες της αφηρημένης τέχνης, προσθέτει μια άλλη διάσταση.
Η προσέγγιση του Duchamp είναι συχνά αντιφατική, ειδικά λόγω του γεγονότος ότι ήταν η κυρίαρχη μορφή του ντανταϊσμού και του κυβισμού – δύο σχολές που αμφισβήτησαν τις παραδοσιακές αντιλήψεις της τέχνης. Ο Ντυσάν έπαιξε με την έννοια της αφαίρεσης και του νοήματος, προχωρώντας στη μεταμόρφωση της τέχνης που προκαλεί αναστάτωση και προβληματισμό. Στη σύγχρονη τέχνη, πολλοί επισκέπτες της γκαλερί, βλέποντας έργα όπως το περίφημο ουρητήριο του Duchamp, αναρωτιούνται: «Τι ακριβώς είναι αυτό;».
- Διαβάστε επίσης: Αλλαγές περιμένουν καλλιτέχνες και φοιτητές θεατρικών σχολών και ωδείων
Για κάποιους, η συμπερίληψη ενός ουρητηρίου ως έργου τέχνης είναι μια επαναστατική δήλωση, για άλλους είναι απλώς μια ηλίθια πρόκληση. Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι ο Ντυσάν, ανεξαρτήτως καλλιτεχνικής μορφής, εξέφρασε βαθιά ανησυχία για την έννοια του σκοπού και του νοήματος στη δημιουργικότητα.
Σε μια από τις πιο εύγλωττες δηλώσεις του, υποστήριξε ότι η τέχνη είναι η μόνη δραστηριότητα στην οποία ο άνθρωπος μπορεί να επιβεβαιώσει την ατομικότητά του και να υπερβεί τη ζωώδη κατάσταση του. Κατά τη γνώμη του, η τέχνη δεν είναι μόνο μια μορφή έκφρασης, αλλά και ένα μέσο που μας απομακρύνει από την καθημερινότητα και μας οδηγεί σε υψηλότερες διαστάσεις.
«Η τέχνη είναι μια διέξοδος σε τομείς που δεν διέπονται από τον χρόνο και τον χώρο», δήλωσε, υποδηλώνοντας ότι η έμπνευση και η δημιουργικότητα είναι σχεδόν θεϊκές πράξεις. Για τον Duchamp, η ενασχόληση με την τέχνη είναι μια πνευματική αναζήτηση, ένα Duchampian μέρος που υπερβαίνει τα φυσικά και υλικά φαινόμενα.
Η φιλοσοφία του Duchamp ενθαρρύνει τον καλλιτέχνη και το κοινό να επαναξιολογήσουν τη σχέση τους με την τέχνη, προωθώντας την ιδέα ότι η δημιουργικότητα είναι ένα μοναδικό και σχεδόν ιερό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Κοιτάζοντας το έργο του, γίνεται σαφές ότι η τέχνη μπορεί επίσης να είναι ένα εργαλείο για την ανατροπή των παραδοσιακών αξιών, ενθαρρύνοντας τους θεατές να αμφισβητήσουν και να προβληματιστούν για τον πραγματικό σκοπό της ύπαρξής τους.
