Έντυπη έκδοση.
ΓΙΑΝΝΗΣ Ν. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ
Μπαλάντα των αδαών και των καλών
εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 157
«Πάρτε άλλο ένα nes». Λέντζος, Παγκράτι. Όμορφοι και όμορφοι, ξένοιαστοι, σέρνονται στα μονοπάτια της μουσικής, θέλουν να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα και να κατακτήσουν τον κόσμο. Μόνο που δεν είναι αποφασισμένοι. Περιπλανώνται από τον Ερατόσθενο στο Άλσος, από την Ευτυχίδου στην Pastry Family και προσπαθούν να συμφιλιώσουν τη φιλοδοξία και την ανία, τις επιθυμίες και τους έρωτες, τη φτώχεια και τα όνειρα. Ο Νούλης καταγράφει την ιστορία τους. Επειδή δεν μπήκε στο κολέγιο την πρώτη φορά, ετοιμάζεται για δεύτερη φορά, παρατηρώντας, συμμετέχοντας, αλλά και βλέποντάς τους απ' έξω, πιο ψύχραιμοι, λιγότερο συνδεδεμένοι, με διαφορετικό πρόγραμμα.
Μια ανεπιτυχής παράσταση στο Άλσος, στην αποδιοργάνωσή της -αλλά είναι δυνατόν να τους «κρεμάσει» ένας άντρας με ήχο- θα τραβήξει απογοητευτικά την αυλαία των φιλοδοξιών τους. Οι Athens Pistols, ένα συγκρότημα που ακούει ροκ και αναδημιουργεί τραγούδια εκείνης της εποχής, προσπαθεί για δεύτερη φορά να γίνει το συγκρότημα του Caravel Christmas show. Η εμφάνισή τους είναι γελοία και το ξέρουν. Όχι μόνο γιατί ο καθένας τους φορά ό,τι βρήκε από τους πατεράδες, τους φίλους, τους γνωστούς του, αλλά γιατί το ρεπερτόριο εξαντλείται και επαναλαμβάνεται σε μια ατελείωτη θηλιά μπροστά σε ένα στυλιζαρισμένο παλιό κοινό. Κι όμως, αυτή η περίεργη εμφάνιση σε συνδυασμό με το κυνήγι της δισκογραφικής εταιρείας θα αποκαλύψει τη μεταξύ τους σχέση, θα δοκιμάσει αυτό που θεωρούσαν δεδομένο, τη φιλία τους. Το «μαζί» είναι εμφάνιση, κοινός στόχος δεν υπάρχει, στο underground κάποιοι είναι αυτόνομοι και κυνηγούν το προσωπικό τους μέλλον και εμφανίζεται αυτό που λέμε προδοσία, μια πάντα ελεύθερη ευκαιρία για τους δεσμούς μας με τους άλλους.
Από αυτές τις σελίδες αναδύεται μια συλλογική και ατομική διαδρομή. Μια κοινωνία παγωμένη σε ένα δικτατορικό καθεστώς, οικογένειες που δυσκολεύονται οικονομικά, το Παγκράτι είναι μια ευχάριστη μεσοαστική γειτονιά και οι ήρωές μας παλεύουν με τον έξω κόσμο και τους εαυτούς τους. Πολιτικοποίηση στα σπάργανα, επαφή με τα δρώμενα του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου, μικροδράσεις στην πολιτική παρανομία, ταλάντωση ανάμεσα σε αυτά που βλέπει, ζει, ακούει και διαβάζει. Και ο καθένας με τον τρόπο του. Στην αγάπη, στο μέλλον, στη φιλία.
Η κοινωνία έχει παγώσει σε ένα δικτατορικό καθεστώς, οι οικογένειες αγωνίζονται οικονομικά και οι χαρακτήρες παλεύουν με τον έξω κόσμο και τους εαυτούς τους.
Υπάρχει ένας χαρακτήρας που αναμφίβολα κυριαρχεί σε όλη την αφήγηση. Κώστας, team manager. Πιστεύει στις προσπάθειές τους περισσότερο από τα ίδια τα μέλη, μάχεται λυσσαλέα για όλα, οργάνωση, προβολή, δημιουργία, αγωνίζεται ανελέητα, γενναιόδωρα, χωρίς επιφυλάξεις. Επομένως και για αυτόν αυτό που θα γίνει θα είναι μια βαθιά πληγή που δεν θα μπορέσει να επουλώσει, θα τον πονάει για όλη του τη ζωή, μέχρι να φύγει.
Οι Gang of Assholes δεν είναι απλά ένα μικρό συγκρότημα από το Παγκράτι της δεκαετίας του 1970, είναι ένα περίγραμμα ολόκληρης της εποχής. Από τους ήχους -ο εμπνευσμένος Σαββόπουλος και φυσικά τα Animals- μέχρι την αόριστη αίσθηση ότι κάτι αλλάζει σιγά σιγά, ότι δεν το αντέχει άλλο – αυτός ο γύψος της καθημερινότητας, το σκοτάδι του καθεστώτος ανατρέπεται στη σκέψη των ανθρώπων. Οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι συλλογικές αποτυχίες είναι που σπάνε την ενότητα και δημιουργούν συνθήκες επαναπροσδιορισμού, αυτονομίας και διαφορετικών επιλογών.
Αν ο λόγος αυτής της ιστορίας είναι μια μικρή εταιρεία, μια ομάδα στο Παγκράτι, το θέμα μοιάζει βαθιά πολιτικό. Κοινά όνειρα γκρεμισμένα από την πραγματικότητα της ατομικότητας, της μοναξιάς και των αδιέξοδων. Οι αδαείς που μυούνται σταδιακά και από ένα σημείο δεν μπορούν να νιώσουν αθώοι και αφελείς, καλοί, μέχρι να τους δοθεί η ευκαιρία να γίνουν κακοί. Η ωρίμανση θέλει κόπο, χρόνο και θέλει να βρεις χίλια δύο μονοπάτια, άλλοτε επιλεγμένα, άλλοτε απροσδόκητα και ξαφνικά.
«Λουλούδια που μεγαλώνουν μόνα τους και ανθίζουν σε κάθε μέρος. για τα λόγια αδαών και καλών ανθρώπων!». γράφει ο Παλαμάς στο «Σ’ αγαπώ» στον «Ίαμβο και Ανάπαιστο». Εμπνέει τον Καλομοίρη, που συνθέτει «Η Κατανόηση του Άγνοου και του Καλού», ξεκινώντας από έναν θυρωρό και μια υπηρέτρια, δύο απλούς ανθρώπους. Και από τον Καλομοίρη ο Μπασκόζος αναλαμβάνει το νήμα των ανίδεων ανθρώπων του, αυτών των καλών ανθρώπων, και τους οδηγεί στην επίγνωση, σε όχι πια αυθόρμητες ψευδαισθήσεις, σε αυτό που λέμε σύστημα.
