Για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό θα παρουσιαστεί η μονόπρακτη όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, σε σκηνοθεσία Φανί Αρντάν, σε διπλό όπερας στην Εθνική Λυρική Σκηνή με τον «Πύργο του Κυανοπούλι» του Μπέλα Μπαρτόκ.
Τα καμπαρέ των αρχών του 19ου αιώνα στα οποία σύχναζε ο Ρώσος συγγραφέας Αλεξάντερ Πούσκιν, αλλά και ο νομαδικός τρόπος ζωής των τσιγγάνων που ταξίδευαν στον κόσμο απολαμβάνοντας απόλυτη ελευθερία, μακριά από τις συμβάσεις του δυτικού τρόπου ζωής, ενέπνευσαν τη βραβευμένη Γαλλίδα σταρ του κινηματογράφου Fanny Ardana για σκηνοθεσία. η μονόπρακτη η όπερα «Αλέκο». Ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Πρόκειται για μια αρχετυπική ιστορία όπερας, που θυμίζει τη δημοφιλή Κάρμεν του Μπιζέ, σκηνοθετημένη με το πάθος και τη λαχτάρα μιας γυναίκας ερωτευμένης με την όπερα και τα άγρια πάθη της κλασικής ρωσικής λογοτεχνίας. Η υπέροχη Fanny Ardan δεν θέλει να καινοτομήσει εδώ, όπως έκανε με το συγκλονιστικό «Lady Macbeth» της Mtsenska, δεν θέλει να ανατρέψει ολόκληρη την αφήγηση του «Aleko» φέρνοντας την όπερα στο παρόν. Αντίθετα, ήθελε -και δικαίως- να μας πάει πίσω στο 1824, σε μια άγρια και αλλόκοτη εποχή όπου ο ρομαντισμός ήταν ανεξέλεγκτη.
Έτσι, βλέπουμε στη σκηνή έναν λυρικά αναγεννημένο κόσμο των αρχών του 19ου αιώνα, με τις φάσεις της σελήνης, από την πανσέληνο έως την ολική έκλειψη Σελήνης, να δημιουργούν μια πανδαισία για τα μάτια στο βάθος της ιστορίας. Υπάρχουν αληθινές φωτιές στη σκηνή, φλόγες πάθους, αραμπάδες, τσιγγάνικές φούστες κεντημένες στο χέρι και μπαλέτο, σαν τον χορό μιας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας που παίρνει έρωτα και προδοσία και τη μετατρέπει άλλοτε σε γιορτή, άλλοτε σε θρήνο. Από τα παραμυθένια σκηνικά του κορυφαίου Γάλλου σκηνογράφου Pierre-Andre Weitz και τα κοστούμια εποχής της βραβευμένης ενδυματολόγος Katarzyna Lewińska, μέχρι τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς του κινηματογραφικού φωτιστικού César Godefroy και τις εξαιρετικές ερμηνείες της Τασίας Χριστογιαννοπούλου, που έπαιξε τον ρόλο του ” Αλέκο», η Μυρσίνη Μαργαρίτη, που ήταν υπέροχη ως «Ζεμφύρα», καθώς και ο Γιάννης Χριστόπουλος, που υποδύθηκε εκπληκτικά τη νεαρή τσιγγάνα στην οποία Η Zemfira ερωτεύεται, όλοι μας λένε όχι μόνο την ιστορία μιας καταστροφικής αγάπης που θα καταλήξει στο αίμα, αλλά κυρίως την ακόρεστη λαχτάρα μιας γυναίκας να είναι ελεύθερη, πληρώνοντας για αυτήν την ελευθερία ακόμα και με τίμημα τη ζωή της.
