«Καρφιά» Τσίπρα κατά Κασελάκη: Δεν ήμουν και δεν είμαι οπαδός της απογοήτευσης και της αποχώρησης

Εκτός από τις βίαιες επιθέσεις στον Κασελάκη, είπε ότι «οι προοδευτικές δυνάμεις θα πρέπει να μετρούν αποφασιστικά κάθε βήμα τους». Σύμφωνα με τον Κασσελάκη, το «Gwóźdź» έμοιαζε ως εξής: «Μια ενδιαφέρουσα ιστορική διαδρομή, κρατημένη σε χαμηλούς τόνους, καταγράφοντας τα θετικά και τα αρνητικά τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Χρήσιμο για όσους σήμερα δεν έχουν μείνει στη μεταπολίτευση, στη λατρεία της εικόνας, στο άδειο πουκάμισο ενός μηνύματος που αγνοεί επιδεικτικά την ουσία. Και δυστυχώς, διείσδυσε και στο προοδευτικό στρατόπεδο», πρόσθεσε. Ο Τσίπρας, σύμφωνα με ορισμένους, «φωτογραφίζει» τον διάδοχό του, Στέφανο Κασελάκη.

Απορρίπτοντας την ιδέα του αυτονομισμού, «δυστυχώς, δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις και αυτό ισχύει κυρίως για τα αριστερά και τα προοδευτικά κόμματα», λέει ο πρώην πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι «σε μια χώρα με παράδοση όχι μόνο λαϊκών αγώνων , αλλά και των στενών δεσμών μεταξύ της κρατικιστικής ελίτ και της συντηρητικής δεξιάς, που οδηγούν σε κάθε είδους αντιδημοκρατικές πρακτικές και περισπασμούς, οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να μετρούν προσεκτικά κάθε βήμα τους».

«Όχι για να θέσετε σε κίνδυνο τους στόχους σας, αλλά για να μπορέσετε να εφαρμόσετε τις δεσμεύσεις σας στην πράξη, συνδυάζοντας αποφασιστικότητα και σύνεση», συνοψίζετε. Τσίπρας.

Τη γραπτή δήλωση Τσίπρα διάβασε ο συντονιστής εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, δημοσιογράφος Άρι Ραβανός, παρουσία στελεχών του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Συγκεκριμένα, παρέστησαν εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ: Παύλος Γερουλάνος, Κώστας Τσουκαλάς και Χρήστος Πρωτόπαπας, ενώ από τον ΣΥΡΙΖΑ – Πάνος Ρήγας, Διονύσης Τεμπονέρας, εκπρόσωποι της Νέας Αριστεράς Ευκλείδης Τσακαλώτος, Δημήτρης Παπαδημούλης, Νίκος Βούτσης, Πάνος Σκουρλέτης, Κο. Αναγνωστοπούλου και Νίκος Φίλης.

Αναλυτικά το καλωσόρισμα του Αλέξη Τσίπρα κατά την παρουσίαση του βιβλίου:
«50 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΑΠΟ ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ»:

«Φοβάμαι πολύ ότι σε δύσκολες, επικίνδυνες και μάλιστα σκοτεινές εποχές για την Ελλάδα και τον κόσμο, όπως σήμερα, έχουμε πλεόνασμα ερωτήσεων και έλλειψη απαντήσεων.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις και αυτό ισχύει κυρίως για τα αριστερά και τα κόμματα του προοδευτικού τόξου.

Φυσικά, οι αξίες που οδηγούν την πρόοδο παραμένουν έγκυρες, αλλά η μετατροπή τους σε κοινωνικό αγαθό, υλική δύναμη και τελικά σε καθημερινή πρακτική απαιτεί πολύ περισσότερα από θέληση και αποφασιστικότητα.

Ποτέ δεν ήμουν και δεν είμαι υποστηρικτής της απογοήτευσης και της απόσυρσης που προκαλείται από τη δύσκολη πραγματικότητα και τα αναπάντητα ερωτήματα. Αντίθετα, πιστεύω πάντα στη σκέψη του Ρομέν Ρολάν, που υιοθέτησε και έγινε διάσημος από τον Γκράμσι: στην απαισιοδοξία της διανόησης και στην αισιοδοξία της θέλησης.

Και αυτή είναι η πρόταση, τουλάχιστον κατά την άποψή μου, που διατρέχει όλο το βιβλίο του Αντώνη Κότσακα και του Χάρη Τσιόκα.

Μια ενδιαφέρουσα ιστορική διαδρομή, κρατημένη σε χαμηλούς τόνους, καταγράφοντας τα θετικά και τα αρνητικά τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Χρήσιμο για όσους σήμερα δεν έχουν μείνει στη μεταπολίτευση, στη λατρεία της εικόνας, στο άδειο πουκάμισο ενός μηνύματος που αγνοεί επιδεικτικά την ουσία. Και δυστυχώς διείσδυσε και στο στρατόπεδο προόδου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι απαντήσεις για το αύριο δεν μπορούν να δοθούν χωρίς μελέτη και γνώση για το χθες. Και το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια συμβολή προς αυτή την κατεύθυνση.

Και μπορεί να γίνει μια ευκαιρία για όλους μας να ρίξουμε μια αυτοκριτική ματιά στο παρελθόν, κάτι που θα βοηθήσει στο μέλλον. Με την ηρεμία που δίνει ο ίδιος ο χρόνος.
Και πάντα με αισιόδοξη διάθεση, προτιμά να εξοπλίζεται με γνώσεις και σύγχρονα εργαλεία για να μπορεί να αλλάξει αυτό που φαίνεται και διαφημίζεται με προφανή σκοπό ως αμετάβλητη και αιώνια πραγματικότητα.

Δεν έχω καμία πρόθεση, δεν ξέρω καν αν έχω τη δυνατότητα, να κάνω μια εις βάθος εκτίμηση της πενήνταχρονης διαδρομής που είναι το θέμα αυτού του βιβλίου. Μπορώ όμως να σχετιστώ, διαβάζοντάς το, αλλά και κωδικοποιώντας τις δικές μου εμπειρίες και του ΣΥΡΙΖΑ, με κάποιες σκέψεις που μπορεί να έχουν κάποια σημασία.

Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχείρησε να κάνει «επιδρομή στον ουρανό», που – ανεξάρτητα από το πώς θα αξιολογήσουμε την έκβασή του – άφησε βαθύ σημάδι τόσο στην τύχη της χώρας όσο και στις συνειδήσεις μας.
Και δεν είναι τυχαίο ότι οι ελίτ στην εξουσία στη χώρα προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία. Να αλλάξει ακόμα και η ιστορική μνήμη. Και έχουν τη γνώση, αν κρίνουμε από το πώς άλλες εποχές τα κατάφεραν πολύ χειρότερα, μετατρέποντας τους υποστηρικτές της κατοχής σε εθνικιστές και τους αντιστασιακούς σε προδότες.

Δεύτερον, καμία καλή πρόθεση, κανένα καλό πρόγραμμα δεν αρκεί αν δεν έχουμε ξεκάθαρο όραμα για να διαβάσουμε σωστά τους κοινωνικούς συλλόγους και διαθέσεις. Γιατί στην πολιτική αυτό που λέγεται είναι πάντα σοβαρό, αλλά ποιος το ακούει είναι ακόμα πιο σοβαρό.

Και τρίτον, σε μια χώρα με παράδοση όχι μόνο λαϊκών αγώνων, αλλά και στενών δεσμών μεταξύ της κρατικιστικής ελίτ και της συντηρητικής δεξιάς, που οδηγούν σε κάθε είδους αντιδημοκρατικές πρακτικές και ανατροπές, οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να μετρούν προσεκτικά κάθε βήμα τους. . Όχι για να θέσετε σε κίνδυνο τους στόχους σας, αλλά για να μπορέσετε να εκπληρώσετε τις υποχρεώσεις σας, συνδυάζοντας αποφασιστικότητα και σύνεση.

Με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα να ευχηθώ στο βιβλίο του Χάρη και του Αντώνη καλό ταξίδι και περισσότερες αισιόδοξες μέρες.