Το τραγούδι του Λιβάνου-Παλαιστίνης Τζούλια ΜπούτροςΤο «Moukawam» (Κίνημα Αντίστασης) περιελάμβανε το περιεχόμενο των περισσότερων βίντεο που άρχισαν να διαδίδονται στα κοινωνικά δίκτυα από τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης, όταν ξεκίνησε η μεγάλη έξοδος. Αποτυπώνοντας θριαμβευτικά στιγμές με τα κινητά τους τηλέφωνα για να κυκλοφορήσουν στη συνέχεια στον ψηφιακό κόσμο, ορδές Λιβανέζων συσσωρεύτηκαν στα οχήματά τους, προκαλώντας ασφυξία σε περιφερειακούς δρόμους που συνδέουν τη Βηρυτό με το νότο. Ήρθε η ώρα να επιστρέψουν σπίτι τους.
Κανείς από τους δύο δεν κοιμήθηκε. Εν μέρει επειδή μέχρι την τελευταία στιγμή πριν ενεργοποιηθεί επίσημα η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στις 4 το πρωί, το Ισραήλ συνέχισε να πραγματοποιεί αεροπορικές επιδρομές στον Λίβανο. Αλλά κυρίως επειδή αυτό που έπρεπε να γίνει χρειαζόταν χρόνο: κυρίως να μαζέψω πράγματα ρούχα ΚΑΙ χαλάκια ύπνου που χρησιμοποιούσαν κατά την παραμονή τους σε κρατικές δομές, εγκαταλελειμμένα κτίρια ή σκηνές στο δρόμο και να διαχειριστούν το άγχος του επαναπατρισμού. Δεν ήξεραν σε τι κατάσταση θα έβρισκαν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, αλλά έτσι κι αλλιώς έφυγαν.
Το κλίμα των πρώτων ωρών της εκεχειρίας μεταφέρουν στην «Κ» οι Λιβανέζοι, οι οποίοι μαζί με ανακούφιση διατηρούν και επιφυλάξεις για το πόσο θα διαρκέσει αυτή η περίοδος ειρήνης. «Οι συνθήκες είναι δυσμενείς για τον Λίβανο» λέει ο 38χρονος αρχιτέκτονας που ζει στη Βηρυτό, παρακολουθώντας με κάποια αμηχανία τους πανηγυρισμούς με πυροβολισμούς στον αέρα, κυρίως από υποστηρικτές της Χεζμπολάχ και της Αμάλ. “Γιορτάζουν μια ψεύτικη νίκη».λέει. Οι όροι της συμφωνίας περιλαμβάνουν την παραμονή των ισραηλινών στρατευμάτων στον Λίβανο για άλλες 60 ημέρες, ενώ η πρόσβαση σε χωριά κοντά στα σύνορα Λιβάνου-Ισραήλ παραμένει απαγορευμένη.
Επιστροφή στους προπολεμικούς ρυθμούς
Νεαρός δημοσιογράφος Fatima Al-Bassamπου με δυσκολία απελευθερώθηκε από το σπίτι της στο Μανσούρι στο νότιο Λίβανο, επέστρεψε εκεί σήμερα το πρωί και σημείωσε την επιστροφή της με μια φωτογραφία στα κοινωνικά της δίκτυα με τη λεζάντα «Από τα σπασμένα μας σπίτια σας στέλνουμε χαιρετισμούς». Ένα σημείωμα από μέλη της Χεζμπολάχ βρέθηκε στο σπίτι της γειτόνισσας της, που έλεγε: «Ζητούμε συγγνώμη που χρησιμοποιήσαμε το σπίτι σας. Εάν λείπει κάποιο αντικείμενο, ενημερώστε τις αρχές, δηλαδή τους τοπικούς αξιωματούχους της σιιτικής οργάνωσης. Οι μαρτυρίες των κατοίκων δείχνουν ότι τα εγκαταλελειμμένα σπίτια συχνά καταλαμβάνονταν από μέλη της Χεζμπολάχ, αναζητώντας εκεί στέγη και τροφή.
Καθώς η Βηρυτό αδειάζει από χιλιάδες εκτοπισμένους – ο συνολικός αριθμός έχει εκτοπιστεί εσωτερικά από την αρχή του πολέμου πάνω από 1,5 εκατομμύριο – ο 38χρονος αρχιτέκτονας βλέπει τη γειτονιά του να επιστρέφει στον προπολεμικό ρυθμό της. «Στο Corniche, οι άνθρωποι αστειεύονται όπως πριν από τον πόλεμο – όλα φαίνονται φυσιολογικά. Κανείς δεν πήγε στη δουλειά σήμερα. Όλοι απλώς ανέπνεαν».
«Πυροβολούν στον αέρα»
Τον ρωτάμε αν νιώθει ασφαλής, όπως πριν, περπατώντας στην πόλη. «Το πρωί, το ισραηλινό drone ήταν ακόμα στον αέρα (παρακολουθούσε συνεχώς τη Βηρυτό και μπορούσε να εντοπιστεί από τον χαρακτηριστικό ήχο του). Δεν το άκουσα ξανά μετά από εκείνο το απόγευμα και μου φάνηκε περίεργο», λέει.
Όμως ο 38χρονος διστάζει ακόμη και να προσεγγίσει την περιοχή της Βηρυτού, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο των διεθνών ειδήσεων, είναι ο τόπος των περισσότερων επιθέσεων και θεωρείται προπύργιο της Χεζμπολάχ. «Το ταξίδι στο Dahiye δεν είναι καθόλου ασφαλές», λέει. «Υπάρχουν ανεύθυνοι άνθρωποι με όπλα εκεί. Φαίνεται ότι σκότωσαν κατά λάθος έναν δικό τους πυροβολώντας στον αέρα».
Την πρώτη ημέρα της εκεχειρίας, μεγάλα τμήματα της λιβανικής κοινωνίας επέστρεψαν στις πρώην ζώνες συγκρούσεων. Η χαρά κυριαρχεί, αλλά υπάρχει δισταγμός. Οι Λιβανέζοι γνωρίζουν ότι περιμένουν δύσκολες μέρες ανοικοδόμησης, αλλά το μεγαλύτερο διακύβευμα είναι η κοινωνική συνοχή. «Χρειαζόμαστε αλλαγή. Χρειαζόμαστε την ενότητα του λιβανικού λαού. Και για μια φορά στην ιστορία μας, ας μην υποστηρίξουμε την ατζέντα των ξένων χωρών που μας διχάζουν».
