Καθώς προχωρά η θεατρική σεζόν και αυξάνονται οι παραστάσεις που παρουσιάζονται στα θέατρα της Αθήνας, αναδύονται θέματα και θέματα που δεν είναι καινούργια, αλλά πληθαίνουν χρόνο με το χρόνο. Οι σημαντικότεροι από αυτούς είναι εκατοντάδες νέοι καλλιτέχνες που αναζητούν τη θέση τους σε μια αγορά κορεσμένη από όλες τις πλευρές.
Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης σαφώς δεν ισχύει για την αθηναϊκή αγορά του θεάτρου. Πριν από μερικά χρόνια λέγαμε ότι κάποια στιγμή μια προβληματική κατάσταση (πάρα πολλά θέατρα, πάρα πολλές παραστάσεις, πάρα πολλοί καλλιτέχνες, διχασμένο κοινό) θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε αδιέξοδο. Τότε αναπόφευκτα θα πρέπει να βρει λύσεις, να «καθαρίσει». Αυτό δεν συνέβη ποτέ, αποδεικνύοντας ότι στις σύνθετες συνθήκες πολλών διαφορετικών συμφερόντων, η αυτορρύθμιση της αγοράς δεν είναι δυνατή.
Για παράδειγμα, όταν καταργήθηκε η αργία της Δευτέρας για τους ηθοποιούς (που ξεκουράζονταν Δευτέρα και Τρίτη επειδή δούλευαν το Σαββατοκύριακο) και προστέθηκαν παραστάσεις στο λεγόμενο. Δευτέρες, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι συνέβαινε σήμερα: υπάρχουν θέατρα που ανεβάζουν 2 και 3 διαφορετικές παραστάσεις κάθε μέρα. Και αφού η περίοδος που αντιστοιχεί σε καθεμία από αυτές είναι σχετικά μικρή, μετά από έναν ή δύο μήνες αντικαθίστανται από άλλες, νέες παραγωγές. Αν υπάρχουν δύο ή και τρεις διαφορετικές αίθουσες στο ίδιο θέατρο (π.χ. Bios, Από Μηχανής Θέατρο, Θέατρο 104, Θέατρο Νέου Κόσμου κ.λπ.), ο αριθμός των διαφορετικών παραστάσεων είναι ιλιγγιώδης.
Αλλά γιατί, θα ρωτήσει κανείς, ένας γεωμετρικός κήπος, με τις ακριβείς γραμμές, τις αρμονίες και τις συμμετρίες του, είναι καλύτερος και πιο όμορφος από έναν κήπο που αφήνεται στις άναρχες δυνάμεις της φύσης; Προτιμώ το δεύτερο, με τη διαφορά ότι ο κήπος του θεάτρου, αν γίνει ζούγκλα, θα απορροφήσει αξίες και ανθρώπους πολύτιμους για τις επόμενες μέρες και γενιές. Γιατί πίσω από την άναρχη ανάπτυξη της αθηναϊκής θεατρικής αγοράς, που με την πρώτη ματιά δίνει την εντύπωση ενός καταπράσινου, πολυφωνικού, ελεύθερου πεδίου καλλιτεχνικής έκφρασης, έχουν ήδη δημιουργηθεί ασφυκτικές συνθήκες για τους νέους καλλιτέχνες του θεάτρου. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, ένα πυκνό δίκτυο αιτιών και συνεπειών.
