Φράνσις Γουίλκινσον
Ο Ντόναλντ Τραμπ καθιστά ολοένα και πιο σαφές ότι η επιβίωση της αμερικανικής δημοκρατίας από το 2025 πιθανότατα εξαρτάται από τη νίκη των Δημοκρατικών στις προεδρικές εκλογές του 2024. Επομένως, ο πανικός είναι μια απολύτως κατανοητή κατάσταση για τους Δημοκρατικούς γενικά και τους Δημοκρατικούς ειδικότερα, δεδομένης της προσοχής στο εκλογικό τοπίο. Οι αδυναμίες του Τζο Μπάιντεν -η ηλικία του και η έλλειψη σύνδεσης με πολλούς νέους ψηφοφόρους- είναι παρόμοιες με αυτές που έδειξε το 2020. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι είναι τώρα ο νυν πρόεδρος και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν σταθερά ότι παλεύει.
Σε ένα σταθμισμένο σύνολο δημοσκοπήσεων, το ποσοστό αποδοχής του Μπάιντεν στο 38,8% είναι 16,7 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο από την αποδοκιμασία του 55,5%. Μεγάλο -αλλά όχι τόσο μεγάλο- είναι και το αντίστοιχο έλλειμμα του Ντόναλντ Τραμπ στο 14%. Σε μια αντιπαράθεση μεταξύ των δύο, ο Τραμπ νικά συχνά τον Μπάιντεν, αν και όχι με μεγάλη διαφορά, ενώ διατηρεί την εξουσία σε πολιτείες που καθορίζουν πόσες εκλογικές ψήφους θα κερδίσει τελικά ο κάθε υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ.
Φόβος για… αδελφοκτονία
Δεν υπάρχει Πολιτικό Γραφείο στο Δημοκρατικό Κόμμα. Καμία ομάδα βαρέων βαρών δεν θα συγκεντρωθεί για να αποφασίσει ποιος θα κερδίσει, ποιος θα χάσει, ποιος θα μπει στο ψηφοδέλτιο της επόμενης χρονιάς και ποιος θα μείνει εκτός. Η υποψηφιότητα για Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ή για οποιοδήποτε άλλο αξίωμα είναι άσκηση ελεύθερης βούλησης και «υβρισμού» – ή θάρρους, αν προτιμάτε αυτή τη θητεία. Αν κάποιος ανησυχεί ότι ο Μπάιντεν μπορεί να μην μπορέσει να διατηρήσει τη δημοκρατία τον επόμενο Νοέμβριο, υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορούν να κάνουν για να τον αντικαταστήσουν ως υποψήφιο των Δημοκρατικών: να επιδιώξουν την υποψηφιότητα του κόμματος πριν από τις προεδρικές εκλογές.
Πώς εξηγούμε λοιπόν το γεγονός ότι δεν υπάρχει τόσο αξιόπιστος δημοκράτης;
Το κόμμα έχει μια εξαιρετικά ισχυρή παράταξη κυβερνητών πολιτειών. Έχει αποτελεσματικούς γερουσιαστές και τουλάχιστον ένα μέλος του υπουργικού συμβουλίου – τον Υπουργό Μεταφορών Pete Buttigieg – με εξαιρετικά καλές δεξιότητες πολιτικής επικοινωνίας. Σε κανέναν από αυτούς τους ανθρώπους δεν λείπει η φιλοδοξία. Καθένας από αυτούς έχει πρόσβαση σε χρήματα, ποιοτικό προσωπικό, πολιτικά δίκτυα και προσοχή στα ΜΜΕ.
«Το κεντρικό στοιχείο του χρίσματος θα ήταν η αδελφοκτονία», σημειώνει ο Robert Shrum, διευθυντής του Κέντρου για το Πολιτικό Μέλλον και του Ινστιτούτου Πολιτικής Unruh στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. «Το κόμμα πιστεύει ότι θα ήταν καλύτερο να μείνει ενωμένο και να προσπαθήσει να το κάνει» — με τον Μπάιντεν ως υποψήφιο.
Εάν οι Δημοκρατικοί πολιτικοί ηγέτες έβλεπαν την επανεκλογή του Μπάιντεν ως γηριατρικό τρένο που κατευθύνεται προς τον εκτροχιασμό, τουλάχιστον ένας από αυτούς θα μετέτρεπε τον προσωπικό εγωισμό και την πολιτική αναγκαιότητα σε βιώσιμη πρωταρχική πρόκληση. Ο Μπάιντεν, όπως και ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον το 1968, θα έπρεπε τότε να αποφασίσει αν θα αποσυρθεί ή θα αγωνιστεί για την πολιτική του επιβίωση.
Κίνδυνος φασιστικής ανατροπής
Ωστόσο, οι πιθανοί αντίπαλοί του κατανοούν επίσης ότι μια εσωτερική διάσπαση στο Δημοκρατικό Κόμμα το 2024 θα προοιωνίσει την επακόλουθη κατάρρευση της αμερικανικής δημοκρατίας. Ο Τραμπ εκστρατεύει ανοιχτά ως υπέρμαχος του πολιτικού αυταρχισμού και οι περήφανοι αρχηγοί του επιτελείου του ετοιμάζονται να μεταμορφώσουν τις ομοσπονδιακές και πολιτειακές κυβερνήσεις των ΗΠΑ σε μια λέσχη που μοιάζει με λατρεία Make America Great Again (MAGA).
Απαντώντας σε αιχμηρές συγκρίσεις της βάναυσης ρητορικής του Τραμπ με εκείνη των φασιστών δικτατόρων της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ιταλία και τη Γερμανία, ο εκπρόσωπος του Τραμπ Στίβεν Τσουνγκ είπε στην Washington Post ότι οι επικριτές που κάνουν τέτοιες συγκρίσεις θα δουν ότι «όλη τους η ύπαρξη θα καταρρεύσει όταν ο Πρόεδρος Τραμπ θα επιστρέψει στη χώρα». Λευκός Οίκος.” Του αξίζουν τα εύσημα για τον τρόπο που το έθεσε: ήταν ένας συνοπτικός και αποτελεσματικός τρόπος επιβεβαίωσης ότι οι φασιστικές τάσεις του Τραμπ είναι εντελώς σκόπιμες και συνειδητές.
Στο σενάριο στο οποίο ο Τραμπ κερδίζει την προεδρία, οι Ρεπουμπλικάνοι σχεδόν σίγουρα θα διατηρήσουν επίσης την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, της οποίας προεδρεύει σήμερα ένας τραμπόφιλος, χριστιανός εθνικιστής πρόεδρος, ο οποίος είναι πλήρως αφοσιωμένος στα ψέματα της εκστρατείας του Τραμπ. ψωμί των πολιτικών υποστηρικτών του αυταρχισμού εντός του κόμματος. Οι Ρεπουμπλικάνοι θα έπαιρναν σχεδόν σίγουρα τον έλεγχο της Γερουσίας.
Ο ηγέτης της μειονότητας της Γερουσίας Μιτς ΜακΚόνελ, ένας Ρεπουμπλικανός που περιστασιακά έχει χαλιναγωγήσει τις εγκληματικές παρορμήσεις του Τραμπ κατά την πρώτη του θητεία, δεν θα επιζούσε από την πολιτικά αναπόφευκτη επίθεση του Τραμπ στην εξουσία που διατηρεί στο σώμα. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα αποτελείται σήμερα από τρεις φατρίες: συντηρητικούς, αυταρχικούς και φασίστες. Ο ΜακΚόνελ είναι ο πρώτος. Εάν ο Τραμπ νικήσει τον Νοέμβριο του 2024, οι συντηρητικοί που εξακολουθούν να υποστηρίζουν το κράτος δικαίου ή μια αντιρωσική εξωτερική πολιτική θα είναι αδυνατισμένα πολιτικά πτώματα μέχρι τον Ιανουάριο του 2025.
Καταλύτης
Κανένας Δημοκρατικός δεν θέλει να είναι καταλύτης για την κατάρρευση της δημοκρατίας. Πολλοί, ωστόσο, εξακολουθούν να φοβούνται ότι ο ίδιος ο Μπάιντεν θα μπορούσε να παίξει έναν τέτοιο ρόλο. Ένας σύμβουλος των Δημοκρατικών, επικαλούμενος αυτό που ονόμασε τα θλιβερά αποτελέσματα της δημοσκόπησης του Μπάιντεν, μου είπε ότι πίστευε ότι όποιο κόμμα κατάφερνε να απομακρύνει τον ηλικιωμένο υποψήφιο του θα κέρδιζε τις εκλογές σήμερα.
Ωστόσο, καμία πλευρά δεν φαίνεται πιθανό –ή ικανή– να το κάνει.
Φυσικά, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι ένας άλλος Δημοκρατικός θα τα κατάφερνε τελικά καλύτερα από τον Μπάιντεν. Υπήρχε ένας αποτελεσματικός πρόεδρος. Διεξήγαγε μια επιτυχημένη εκστρατεία πριν από τρία χρόνια. Πιθανότατα θα έρθει αντιμέτωπος με έναν αντίπαλο που γίνεται όλο και πιο ασταθής όσο πλησιάζουν οι δίκες και με ένα τεράστιο πλήθος αποδεικτικών στοιχείων για τα εγκλήματά του να κρέμονται από το μέλλον του.
Είναι πολιτικό κλισέ να λέμε ότι οι εκλογές είναι δημοψηφίσματα για αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία. Ο Τραμπ είναι μια τόσο ισχυρή φιγούρα, ταυτόχρονα πρωτεϊκή και αμετάβλητη, που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι οποιαδήποτε εκλογή θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από ένα δημοψήφισμα εναντίον του και την επιθετικότητα τύπου MAGA που εξαπολύει εδώ και χρόνια.
Ο Μπάιντεν δεν φαίνεται διατεθειμένος να μεταθέσει την ευθύνη για την υπεράσπιση της δημοκρατίας σε άλλους. Πολλοί Δημοκρατικοί ανησυχούν για αυτό. Μερικοί από αυτούς τους ίδιους Δημοκρατικούς θα ανησυχούσαν εξίσου εάν άλλαζαν οι συνθήκες και ένας νέος, μη δοκιμασμένος υποψήφιος αναλάμβανε το θέμα. Όλοι στο κόμμα συνειδητοποιούν ότι το 2024 δεν είναι απλώς ένας ακόμη γύρος του γιν και του γιανγκ της φιλελεύθερης και συντηρητικής Αμερικής.
Για τους επόμενους 12 μήνες, η δημοκρατία θα βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί. Μην μπείτε στον κόπο να αναζητήσετε ένα δίχτυ ασφαλείας. Ο Τραμπ το έσκασε.
Παραγωγή – Έκδοση – Επιλογή κειμένων (2019-2023): Γ.Δ. Παυλόπουλος
