Το άλμπουμ είναι μέρος της σειράς Louis Vuitton Fashion Eye.
Το άλμπουμ είναι μέρος της σειράς Louis Vuitton Fashion Eye.
«Πρόκειται για την ειρωνεία της απεικόνισης ενός τόπου και τη νοσταλγία για ένα μακρινό μέρος», λέει η φωτογράφος Stefanie Moshammer για το άλμπουμ, το οποίο δημιουργήθηκε ως μέρος της αποστολής της Louis Vuitton να ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στη Βιέννη. Στο Louis Vuitton Fashion Eye: Vienna, ο Moshammer παρουσιάζει ένα προσωπικό, κατακερματισμένο πορτρέτο της γενέτειράς του, αμφισβητώντας τις εικόνες της αυστριακής πρωτεύουσας που δημιουργούνται από το συλλογικό ασυνείδητο. Σε συνέντευξή της στο Dazed, η φωτογράφος μιλά για την προσέγγισή της και πώς μπορείς να περάσεις το τέλειο εικοσιτετράωρο στην πόλη της.
Δείτε τη gallery:
ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
«Ο Louis Vuitton μου ζήτησε να κοιτάξω τη γενέτειρά μου, τη Βιέννη. Το άλμπουμ είναι μέρος της σειράς Louis Vuitton Fashion Eye. Όταν ξεκίνησαν οι συζητήσεις, ο εκδότης με πλησίασε αρχικά για τη δημιουργία ενός λευκώματος στο Λας Βέγκας εμπνευσμένο από την πρώτη μου δημοσίευση, το “Vegas and She” το 2015. Ωστόσο, λόγω της πανδημίας, τα σχέδια άλλαξαν και μου ζητήθηκε να επικεντρωθώ στη Βιέννη. Στην αρχή απογοητεύτηκα λίγο γιατί πάντα ήμουν πιο διατεθειμένος να αποτυπώσω ό,τι είναι μακρινό και εξωγήινο. Ένιωσα ότι η Βιέννη ήταν πολύ κοντά μου, συναισθηματικά και σωματικά. Αλλά τελικά, αυτή είναι μια ιδιαίτερα μοναδική άποψη σε αυτό το βιβλίο», λέει.
«Λατρεύω τη Βιέννη γιατί δεν είμαι εκεί όλη την ώρα», παραδέχεται. «Είναι σαν να έχω μια μακρινή σχέση με την πόλη μου. Αν ήμουν εκεί όλη την ώρα, μπορεί να βαριόμουν και να εκνευριζόμουν – όπως όταν περνάς πολύ χρόνο με τον σύντροφό σου. Η τάξη και η δομή της Βιέννης είναι μια ανακούφιση, καθώς δεν έχει τη φασαρία πολλών άλλων πόλεων. Το εκτιμώ, αλλά όταν μένω πολύ καιρό στη Βιέννη, αρχίζω να νιώθω βάναυσα ανακούφιση. Κάπου χρειάζομαι το αντίθετο – μια μη βερνικωμένη, ακατέργαστη εκδοχή ενός εξαρτήματος που είναι δύσκολο να βρεθεί στη Βιέννη», συνεχίζει.
«Η προσέγγισή μου δεν ήταν να δημιουργήσω ένα βιβλίο με νέες και απροσδόκητες ιστορίες για τη Βιέννη. Αυτό το βιβλίο επίσης δεν σκοπεύει να αφηγηθεί μια ιστορία για κάποιο συγκεκριμένο θέμα της Βιέννης. Αντίθετα, είναι μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε τις υπάρχουσες ιδέες και να αναλογιστούμε τις υποψηφιότητες των πόλεων που μας επιβλήθηκαν. Το βιβλίο τονίζει ότι δεν υπάρχει ενιαία Βιέννη – υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές της. Και εν τέλει πρόκειται για τη δική μου άποψη και οράματα για τη Βιέννη, που εκφράζονται μέσα από διάφορες συμβολικές αναφορές. Αν και η αντίληψή μου για τη Βιέννη έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, η ίδια η πόλη δεν έχει αλλάξει πολύ. Και μετά από αυτό το βιβλίο, η Βιέννη θα είναι ακόμα Βιέννη», εξηγεί.
«Κι αν είχαμε ένα τέλειο εικοσιτετράωρο στη Βιέννη, πού θα μας πήγαινε και τι θα κάναμε;» – ρώτησε ο σαστισμένος. «Ξεκινήσαμε με ένα αναψυκτικό και ένα apfelstrudel στο Cafe Prückel και μετά περάσαμε με ποδήλατο τον Δούναβη για μπάνιο – ακόμα και το χειμώνα, αν τολμήσουμε. Στη συνέχεια θα πηγαίναμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για να δούμε την καταπληκτική συλλογή από βράχους. Στη συνέχεια θα επισκεφθούμε το Steinhofgründe, ένα ανεπτυγμένο πάρκο στα δυτικά της Βιέννης, όπου θα δούμε μια αρ νουβό εκκλησία σχεδιασμένη από τον αρχιτέκτονα Otto Wagner. Εκεί θα απολαμβάναμε το ηλιοβασίλεμα, με θέα το βιεννέζικο πάρκο. Και κλείσαμε τη μέρα με ένα ποτό στο Loos Bar, ένα εμβληματικό αρ ντεκό μπαρ σχεδιασμένο από τον (αρχιτέκτονα) Adolf Loos», πρότεινε η Stefanie Moshammer.
