«Τι περιμένουμε λοιπόν / γεννιόμαστε – πεθαίνουμε / τι άλλο θέλετε να σας δώσω;» – Τι άλλο μπορεί να δώσει Πασχάλης Τερζής από το ηχείο της καμπίνας Πλατεία Καραϊσκάκη; Ένας περαστικός με προσπερνά με σκυμμένο το κεφάλι και το γρήγορο βήμα του τον οδηγεί στο καμπουριασμένο ρομπότ. «Παλιές μέρες, γαμ». Είναι ο τρόπος του να υποδεχτεί τη χειμερινή νόρμα. Μεθυσμένος από τις ζάντες του τζιπ του, θα οργώσει το κράσπεδο που χωρίζει τις γραμμές του τραμ από την άσφαλτο. Οι αφίξεις και οι αναχωρήσεις αναβοσβήνουν στην οθόνη, αλλά με το ίδιο κύμα, ποιος θα φτάσει και ποιος θα φύγει. Τριάντα λεπτά περνούν στον εμπορευματικό χώρο της καμπίνας. Είναι μόνος, κάνει ότι θέλει.
Δύο μετά τα ξημερώματα. Τρία καράβια αγκυροβολημένα, δύο εργάτες σε σταθμό στην πλατεία, κύματα στη θάλασσα και η φωνή του Τερζή. Λατιμικά καρέ, μην το λες, δεν υπάρχει ΕΜΜΑ ΣΤΟΟΥΝ φτιάξε το Πειραιώς φαίνονται πιο κουλ από ότι είναι. Αλλά αυτή είναι η δύναμη της ακτής. Σε παρακινεί να κάνεις αυτό που θέλεις. Αν μπορεί ο Λάνθιμος, μπορεί να το κάνει το περίπτερο. Δεν είμαι σίγουρος.
«Αλλά Όσιρις και Άπι, κοιτάξτε με, κοιτάξτε με στα μάτια. Έγινες κάπρος. Ναι, δίπλα στον κάπρο». Άλλες φορές βάζαμε μια ταινία σε DVD ή την ψάχναμε Youtubeπιάναμε τη γωνία του καναπέ και επαναλαμβάναμε τις γραμμές από αυτά για μιάμιση ώρα Τα 12 αθλήματα του Αστερίξ. Αλλά η δύναμη του αργά το βράδυ σινεμά ώθησε περίπου 200 άτομα – συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών που δεν μπορούσαν να ανοίξουν το στόμα τους αρκετά για να χασμουρητούν – να αντιμετωπίσουν την κούραση της εβδομάδας και να πάνε στον κινηματογράφο Μώλωπαςνα δει τον Αστερίξ και τον Οβελίξ να ζητούν πιστοποιητικό στη μεγάλη οθόνη Α38ανεβείτε στο βουνό γέρο, μπλέξτε με δρομείς, ακοντιστές, παλαιστές και πανδοχείς και μοιραστείτε την υψηλότερη σοφία: δεν υπάρχει ευχαρίστηση και ευχαρίστηση χωρίς κάπρο.
«Έλα, άνοιξη, έλα, μην περιμένεις έξω / Θα πάμε έξω να κάνουμε έρωτα / Ω, άνοιξη, δεσποινίς, τραγουδούσαμε ένα τραγούδι και ο ήλιος μας χτυπούσε». Αντίθετα, τα φώτα της σκηνής έπεσαν πάνω μας. Τα χέρια ήταν ενωμένα. Ιδρωμένος από τα προηγούμενα άλματα ΜΟΥΣΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ. «Κάνε έναν κύκλο», την προέτρεψε Καταρζίνα Παουλένκοfrontman ενός electro-folk συγκροτήματος Go_Aπου την εκπροσωπούσε Ουκρανία Επί Eurovision 2020 και το δικό του 2021. Αυτό δεν θα είχε ξεκινήσει αν δεν είχαμε πλησιάσει. Φαινόταν σαν ένα ασυνήθιστο είδος γιορτής. Πρώτον, ενός λεπτού σιγή για την επέτειο της γενοκτονίας του Holodomor (1932-33). Μετά ο ήχος της Eurovision, που τάραξε την ψυχική ηρεμία τον χειμώνα. Στη συνέχεια παιδικοί ήχοι αναμείχθηκαν με παραδοσιακά όργανα. Και τέλος, περιστερώνες, αγκαλιές με αγνώστους, ξανά Eurovision και περίεργη απόδειξη ότι δεν χρειάζεται να ξέρεις τη γλώσσα για να αναγνωρίσεις ότι η καλή μουσική ξεπερνά κάθε εμπόδιο.
