Η σοβαρότητα του άρθρου δεν μου επιτρέπει να τελειώσω την παροιμία του τίτλου. Άλλωστε δεν έχει να κάνει με το σημερινό μου θέμα, αλλά μόνο αυτό μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα μια συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στο «ΚτΚ» (26 Νοεμβρίου 2023). Πράγματι, είναι απορίας άξιο τι ήθελε να πετύχει ο πρώην πρωθυπουργός με αυτή τη συνέντευξη λίγες μέρες πριν από την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα και στη σημερινή πολιτική συγκυρία.
Μια εξήγηση είναι ότι ήθελε να γίνει γνωστή η παρουσία του για να μην τον ξεχάσει ο κόσμος. Μια άλλη σκέψη είναι ότι ζήτησε κάτι από την κυβέρνηση, δεν ικανοποιήθηκε και ξεκινά το γνωστό παιχνίδι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, στο οποίο είναι μαέστρος. Ανεξάρτητα από τα κίνητρα, η παρέμβασή του σχολιάστηκε, αν και όχι πάντα θετικά. Τώρα όμως υπάρχει κάτι πιο ανησυχητικό. Ο Σύριζα βρίσκεται σε υποχώρηση και πλέον μοιάζει με «Συριζάκι». Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη δεν φαίνεται να κέρδισε πολλά από τη διάλυση του Σύριζα και η ΝΔ, παρά τα προβλήματα ευστοχίας, φαίνεται να χαίρει της αποδοχής της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού. Γιατί λοιπόν ο κ. Σαμαράς αποφάσισε να υψώσει τώρα τη σημαία της αμφιβολίας; Ας περιμένει τουλάχιστον να σχολιάσει μετά την επίσκεψη του Ερντογάν για να κρίνει με στοιχεία και όχι τι θα γίνει.
Δεν έκρυψα ποτέ ότι ο Αντώνης Σαμαράς, παρά τον υπερβολικό πατριωτισμό του, έχει βλάψει επανειλημμένα την αγαπημένη του χώρα. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον Σεπτέμβριο του 1993, όταν οι δικοί του Συμπιλήδες ανέτρεψαν την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Είχε ουσιαστικά το θράσος ως πρόεδρος της ΝΔ να προτείνει τον Συμπιλίδη υποψήφιο βουλευτή στις εκλογές του Μαΐου 2012. Ωστόσο, η πρόκληση και οι αντιδράσεις ήταν τέτοιες που δεν άντεξε και η υποψηφιότητα αποσύρθηκε, αλλά αυτό δείχνει ο χαρακτήρας του άντρα. Στα αγγλικά, αυτή η πράξη χαρακτηρίζεται από τη φράση: “To add insult to τραυματισμό”. Επί προεδρίας του, η ΝΔ κατέγραψε το χαμηλότερο ποσοστό, 18,85%, τον Μάιο του 2012 και κατάφερε να διχάσει το κόμμα με την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου (10,62%), εφαρμόζοντας αρχικά αντιμνημονιακή πολιτική και στη συνέχεια υπογράφοντας το μνημόνιο. Και όλα αυτά παρά τη δήλωση των εταίρων ότι «δεν θα υπογράψουν ποτέ το μνημόνιο».
Στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία τα μνημόνια έληξαν σε μόλις τρία χρόνια γιατί η αντιπολίτευση συνεργάστηκε με την κυβέρνηση για να βγει από τα προβλήματα μια ώρα αρχύτερα. Εμείς εδώ, με τα Ζάππεια και τη σκληρή αντιπολίτευση, χρειαζόμασταν 10 χρόνια και τέσσερις πρωθυπουργούς για αυτό. Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο. Η απόλυτη στάση της ΝΔ Σαμαρά ότι το μνημόνιο και η μετέπειτα απόσυρσή του θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, έδωσε στον λαϊκιστή Αλέξη Τσίπρα την ευκαιρία να γίνει πρωθυπουργός, με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα. Η αφήγησή του ήταν απλή και ξεκάθαρη. Αυτοί που κυβέρνησαν: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ευθύνονται για το χρέος. Αναγκάστηκαν να υπογράψουν μνημόνια. Εγώ, ο Τσίπρας και ο Σύριζα, που δεν ευθύνομαι για το χρέος και τη χρεοκοπία, υπόσχομαι να καταργήσουμε τα μνημόνια με «έναν νόμο και ένα άρθρο». Γιατί δεν τον πιστεύουν οι άνθρωποι; Αυτές όμως είναι οι συνέπειες της δηλωμένης αδιάλλακτης στάσης του Αντώνη Σαμαρά, που μας φέρνει στη σημερινή κατάσταση.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, επανέλαβε την «ανακάλυψή» του, για την οποία μίλησε για πρώτη φορά το 2021: «Όταν λέω ότι δεν μιλάς σε πειρατή, αυτό ακριβώς εννοώ. Όσο συμπεριφέρεται σαν πειρατής, δεν υπάρχει “θετικό πρόγραμμα”[…]». Και επικαλείται «κατορθώματα» όπως το τουρκολιβυκό μνημόνιο και η συμφωνία της Αμμοχώστου, τα οποία πρέπει να ακυρωθούν πριν αρχίσουν οι επαφές.
Πρώτον, θα ανταποκριθώ στο αίτημά του ως Κύπριος, εξηγώντας ότι η οικογένεια της αδερφής μου (ένα παντρεμένο ζευγάρι με τέσσερα παιδιά) εγκατέλειψε την Αμμόχωστο ως πρόσφυγες, χάνοντας όλη την περιουσία της. Οι Τούρκοι εισβολείς επέδειξαν «εξυπνάδα» να μην εποικίσουν την Αμμόχωστο για να έχουν ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στις όποιες διαπραγματεύσεις. Κρίσιμη ερώτηση. Τι πετύχαμε εμείς οι Κύπριοι με την περήφανη μαξιμαλιστική μας στάση; Κι εμείς κινδυνεύουμε να χάσουμε οριστικά την Αμμόχωστο.
Ας δούμε όμως το θέμα των σχέσεων με την Τουρκία από καθαρά διεθνή πολιτική σκοπιά. Ας υποθέσουμε ότι ακολουθούμε τη συμβουλή του Αντώνη Σαμαρά και «μην μιλάτε με πειρατές». Η Τουρκία θα εξακολουθεί να είναι στο πλευρό μας και θα βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο σύγκρουσης, είτε τυχαία είτε από μόνη της. Είναι κατανοητό ότι θα προσπαθήσουμε να ενεργοποιήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Πότε θα είναι ισχυρότερη η θέση μας; Πότε θα αρνηθούμε να μιλήσουμε με τον πειρατή όλο αυτό το διάστημα ή πότε θα εξαντλήσουμε όλους τους δρόμους για ειρηνικές διαπραγματεύσεις για την επίλυση των διμερών μας διαφορών;
Στη συνέντευξη αναφέρθηκε και στον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Είναι δικαίωμα του να έχει τη δική του άποψη. Από την άλλη, το θέμα αυτό αποτελεί προεκλογική δέσμευση της ΝΔ. και δεν υπάρχει λόγος να αθετήσεις υποσχέσεις. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας στην ψηφοφορία για να ψηφίσει ό,τι θέλει. Άλλωστε, το 2020 που δεν πέρασε τον Αθλητικό Νόμο (αν θυμάμαι καλά), «οι κύκλοι του» δήλωναν με περίσσια έπαρση ότι «ο κ. Αντώνης Σαμαράς ούτε έδωσε εξηγήσεις, ούτε του ζητήθηκε, ούτε μπορούσε να του ζητηθεί». Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του «κανείς δεν θα μπορούσε να ρωτηθεί» αν όχι αλαζονεία; Κάθε αιρετός είναι υπόλογος στο κόμμα του και σε όσους τον ψήφισαν. Κανείς δεν μπορεί να είναι πάνω από το κόμμα. Ειδικά ο Σαμαράς που δοκίμασε τις δυνάμεις του μακριά από τη ΝΔ και έζησε σε πολιτική απομόνωση.
Αναφέρθηκε και στη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών. Σε άλλο θέμα αναφέρθηκε και στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, αλλά θα το συνδέσω με τους φόρους. Το 2008, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης ήθελε να επιβάλει ελάχιστο φόρο 1.000 ευρώ στους ελεύθερους επαγγελματίες, κάτι που θα ήταν παρόμοιο με αυτό που απαιτεί η σημερινή κυβέρνηση. Τότε ο Καραμανλής αντέδρασε και του ζήτησε να αποσύρει αυτή την απόφαση. Ο Αλογοσκούφης αρνήθηκε και ο Καραμανλής του είπε ότι στον επικείμενο ανασχηματισμό δεν θα είναι στο υπουργείο Οικονομικών, αλλά σε άλλο υπουργείο. Έγινε αναδιοργάνωση, αλλά ο Αλογοσκούφης έμεινε χωρίς υπουργείο. Αν θυμάμαι καλά, τους πήρε έξι μήνες για να ξαναμιλήσουν. Ας μην βασιστούμε στο ότι «δύο πρώην πρωθυπουργοί δεν μπορεί να έχουν άδικο», γιατί σε αυτό το θέμα ο ίδιος ο Σαμαράς έκανε ένα μοιραίο λάθος.
Ειλικρινά, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί καταργήθηκε η παρακράτηση των ιατρικών εξόδων επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά και ως εκ τούτου σήμερα ελάχιστοι λαμβάνουν αποδείξεις από γιατρούς. Πιστεύω ότι αυτό το μέτρο είχε στόχο γιατρούς, δικηγόρους και μηχανικούς, συμβάλλοντας στη φοροδιαφυγή. Ακόμα περιμένω κάποια λογική (αν υπάρχει) εξήγηση για αυτό το μέτρο και αναρωτιέμαι γιατί κανείς δεν το επανέφερε έκτοτε.
Το σημαντικότερο ερώτημα για την παρέμβαση Σαμαρά που έχει εμφανιστεί στον Τύπο είναι το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης αποδέχτηκε την επιλογή του Δημήτρη Πτωχό ως υποψήφιο δήμαρχο και τον Δημήτρη Καμπόσο ως υποψήφιο δήμαρχο και όλοι υπέθεσαν ότι «το βρήκαν».
Ωστόσο, φαίνεται ότι ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά: «Η αχαριστία είναι πάντα ένδειξη αδυναμίας. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ πραγματικά ταλαντούχους άντρες που να ήταν αχάριστοι.
Λυπάμαι, αλλά για μένα πατριώτης είναι αυτός που προσπαθεί να αναπτύξει τη χώρα του εδαφικά, οικονομικά, πολιτιστικά και με αυξημένη διεθνή αποδοχή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο και καλό είναι να του επιτρέψουμε να εκπληρώσει το έργο που του εμπιστεύτηκε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
*Ο κ. Ανδρέας Δρυμώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
