Η Jamile-Sadat Alamolonda ακολουθεί έναν διαφορετικό δρόμο για τις γυναίκες στο Ιράν μιλώντας δημόσια για τις σκέψεις της για τις γυναίκες και την εκπαίδευση. Η σύζυγος του Ιρανού προέδρου Ebrahim Raisi είναι συγγραφέας και ακαδημαϊκός, μίλησε στους Financial Times.
Η Jamile-Sadat Alamolonda ακολουθεί έναν διαφορετικό δρόμο για τις γυναίκες στο Ιράν μιλώντας δημόσια για τις σκέψεις της για τις γυναίκες και την εκπαίδευση. Η σύζυγος του Ιρανού προέδρου Ebrahim Raisi είναι συγγραφέας και ακαδημαϊκός, μίλησε στους Financial Times.
Είναι πολύ ασυνήθιστο για τη σύζυγο ενός Ιρανού ηγέτη να προωθεί τις δικές της απόψεις, ειδικά αν είναι σύζυγος ενός σκληροπυρηνικού μέλους της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Αλλά Jamile-Sadat Alamolonda, 58 ετών συγγραφέας και ακαδημαϊκός που είναι σύζυγος του προέδρου Ebrahim Raisi, έχει ήδη αλλάξει την παραδοσιακή εικόνα της γυναίκας με τον ρόλο της.
«Είμαι δάσκαλος και επικεντρώνομαι στις φιλοσοφικές θεωρίες»– είπε στους Financial Times από το γραφείο της στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Shahid Beheshti στην Τεχεράνη. «Το κάνω αυτό για πολύ καιρό, αλλά τώρα νιώθω ότι κατά λάθος έχω μια πλατφόρμα και ότι οι ενέργειές μου είναι ορατές».
Η Alamolonda, καθηγήτρια φιλοσοφίας της εκπαίδευσης που διευθύνει επίσης το ερευνητικό ινστιτούτο επιστήμης και τεχνολογίας του πανεπιστημίου, παντρεύτηκε τον Raisi πριν από τέσσερις δεκαετίες και μεγαλώνει μαζί του δύο κόρες ενώ κάνει διδακτορικό, διδάσκει και γράφει οκτώ βιβλία.
Η θέση της «πρώτης κυρίας» είναι ριζωμένη στην αμερικανική πολιτική κουλτούρα, αλλά ποτέ δεν ήταν χαρακτηριστικό του ανδροκρατούμενου τοπίου του Ιράν. ο οι σύζυγοι των προηγούμενων προέδρων του Ιράν εμφανίζονταν σπάνια στο κοινό και δεν προσπάθησε να επηρεάσει την πολιτική. Ωστόσο, καμία από αυτές δεν είχε την εκπαίδευση ή την επαγγελματική της εμπειρία.
Η ρήξη της με την παράδοση περιλαμβάνει την προώθηση των απόψεών της σχετικά με: ο ρόλος των γυναικών και η σημασία της εκπαίδευσηςδίνοντας συνεντεύξεις σε ξένα μέσα ενημέρωσης όταν συνόδευε τον σύζυγό της σε επίσημα ταξίδια, όπως στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη, και γράφοντας στις συζύγους Ευρωπαίων ηγετών ζητώντας τους να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για να σταματήσουν τον πόλεμο στη Γάζα.
«Παρακαλώ ζητήστε από τον σύζυγό σας να καταδικάσει τις δολοφονίες ανυπεράσπιστα παλαιστίνια παιδιά και γυναίκες και να αναλάβουμε άμεση δράση για την εδραίωση της ειρήνης», έγραψε τον περασμένο μήνα.
Ο δημόσιος ρόλος της από τότε που η Ραΐσι εξελέγη πρόεδρος το 2021 έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις στο Ιράν, αν και έχει επιμείνει ότι δεν κάνει ποτέ τίποτα χωρίς να συμβουλευτεί τον σύζυγό της «Όπως όλα τα ζευγάρια». Ωστόσο, αυτό δεν ικανοποιεί τους επικριτές της, κυρίως υπερσυντηρητικούς, που την καλούν να μείνει μακριά από την πολιτική. “Κράτα τη γυναίκα σου” – έγραψε ο Τζαλίλ Μοχέμπι, ένας σκληροπυρηνικός κληρικός, στο «Χ» τον περασμένο μήνα.
Οι υπερασπιστές της, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμιστών πολιτικών, λένε ότι χρησιμοποιεί τη φωνή της για τα καλά σε έναν ρόλο που δεν έχει δει εδώ και περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες από την Ισλαμική Επανάσταση. «Η εικόνα της βοηθά πραγματικά τη Raisi να μην φαίνεται πολύ αυστηρή», λέει ο Mohammad-Ali Abtahi, ένας μεταρρυθμιστής πρώην αντιπρόεδρος, ο οποίος την επαίνεσε γιατί έκανε «θετικά βήματα σε μια πολύ ριζοσπαστική και καταστροφική ατμόσφαιρα».
Το βασικό ζήτημα που αντιμετωπίζει σήμερα το Ιράν είναι ο νόμος για το χιτζάμπ που το επιβάλλει οι γυναίκες πρέπει να καλύπτουν τα μαλλιά και το σώμα τους σε δημόσιους χώρους. Το θέμα ήρθε στο προσκήνιο με τον θάνατο της 22χρονης Mahsha Amini πέρυσι, αφού συνελήφθη επειδή φέρεται ότι δεν τηρούσε τον ισλαμικό ενδυματολογικό κώδικα. Αυτό πυροδότησε μερικές από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στους δρόμους στην Ισλαμική Δημοκρατία, με πολλές γυναίκες, ιδιαίτερα νεαρές, να προχωρούν ένα βήμα παραπέρα αψηφώντας τους κανόνες και βγαίνοντας έξω χωρίς να καλύπτουν τα μαλλιά τους.
Όταν ρωτήθηκε εάν το Ιράν πρέπει να διατηρήσει τον νόμο για το χιτζάμπ, η Αλαμαλόντα απάντησε ότι το πρόβλημα ήταν η λατρεία της μόδας και ο καταναλωτισμός και όχι ο ισλαμικός κώδικας ενδυμασίας. Το χιτζάμπ δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως «όπλο». για όσους θέλουν να δείξουν την εχθρότητά τους προς την Ισλαμική Δημοκρατία», είπε.
«Η φιλοσοφία του χιτζάμπ είναι αυτή. . . Οι γυναίκες πρέπει να οδηγήσουν την κοινωνία προς την αριστεία», είπε. «Μια κυρία που χορεύει υπέροχα στη σκηνή». . . σαγηνεύει παρά καθοδηγεί. «Η Ισλαμική Δημοκρατία υποστηρίζει ένα μονοπάτι που περιορίζει οτιδήποτε οδηγεί στην αποπλάνηση και υποστηρίζει οτιδήποτε βοηθά στην ανάπτυξη της κοινωνίας». Είπε ότι το κίνημα διαμαρτυρίας καθοδηγείται από τους εχθρούς του Ιράν στο εξωτερικό. «Όσοι βγήκαν στους δρόμους ήρθαν με smartphone και ξεναγήθηκαν [από αλλού] πού να πάει και ποιον να χτυπήσει».
Διαφέρει από μερικές διάσημες συζύγους περιφερειακών ηγεμόνων, όπως η Asma al-Assad της Συρίας ή η βασίλισσα της Ιορδανίας Rania. Το μαύρο της τσαντόρ από την κορυφή ως τα νύχια Αυτό είναι ένα ορατό σημάδι της απόρριψης του δυτικού στυλ πολλών Ιρανών γυναικών, ειδικά εκείνων που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις.
Ο πατέρας της είναι ο Ahmad Alamolonda, ένας σκληροπυρηνικός κληρικός γνωστό για την απαγόρευση της ζωντανής μουσικής και απαγόρευση στις γυναίκες να κάνουν ποδήλατο στην ιερή πόλη Mashhad, από όπου κατάγεται. Ωστόσο, διαβεβαίωσε ότι η οικογένειά της δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στις φιλοδοξίες της. «Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι οι κληρικοί είναι εναντίον της εκπαίδευσης των θυγατέρων τους», είπε.
Στη σύγχρονη ιστορία του Ιράν, οι γυναίκες έχουν υποβιβαστεί σε μεγάλο βαθμό στο υπόβαθρο της πολιτικής, αν και η Alamolanda δεν είναι η πρώτη σύζυγος του ηγέτη που μίλησε ανοιχτά για το θέμα. Η βασίλισσα Farah, σύζυγος του Σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί, έσπασε επίσης το καλούπι δεκαετίες πριν από την επανάσταση του 1979, ξεπερνώντας τα όρια της παράδοσης. Αυτή και ο άντρας της ενσάρκωσαν τον δυτικό τύπο μοντερνισμού και λαμπρότητας κάτι που δεν είχε προηγούμενο στο Ιράν. Ωστόσο, ο πλούσιος τρόπος ζωής τους βοήθησε επίσης να στραφούν οι απλοί Ιρανοί εναντίον τους και οδηγήθηκαν στην εξορία.
Μεγάλο μέρος της δημοσιευμένης εργασίας της Alamolanda, που περιγράφεται στο The Feminine Art of Living and Islamic Theory of Education, επικεντρώνεται σε ζητήματα που σχετίζονται με τη θηλυκότητα και τον τρόπο εφαρμογής των θρησκευτικών διδασκαλιών στην εκπαίδευση.
Για εκείνη, Η «ουσία» μιας γυναίκας μειώνεται αν επικεντρωθεί στην «επιδίωξη εξουσίας και πλούτου» και όχι στα πιο σημαντικά θέματα, όπως οι ισχυρές οικογενειακές και συναισθηματικές σχέσεις. Για όσους υιοθετούν ή συνοφρυώνονται με τον δυτικό τρόπο ζωής, «το τίμημα της ανεξαρτησίας τους είναι η υποβάθμιση της θηλυκότητας σε επιφανειακή ελκυστικότητα», είπε.
Τόνισε την ανάγκη να διατηρηθούν ζωντανές οι παραδοσιακές αξίες, όπως η ηθική ζωή, ειδικά καθώς ο κόσμος βρίσκεται σε μια «ιστορική καμπή». «Η έλλειψη ηθικής θα οδηγήσει στην καταστροφή του περιβάλλοντος, του πολιτισμού, του πολιτισμού και της ανθρωπότητας», είπε. “Η ηθική διαφθορά και η ασέβεια μπορούν να καταστρέψουν την ανθρώπινη φυλή πιο γρήγορα από μια ατομική βόμβα».