Μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως ένα αστέρι που λάμπει παλιά, αλλά σίγουρα δεν ήταν ο μόνος λόγος που βρισκόταν στην κορυφή της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας.
ΑΥΤΟ Μπραντ Πιτ, δεν είναι μόνο όμορφος, τέλειος για εξώφυλλα και λεζάντες, αλλά και καλός ηθοποιός. Είναι η ταραγμένη ζωή του, τις υποθέσεις και τα διαζύγια του – ειδικά αυτή μαζί της Αντζελίνα Τζολίπεριλάμβανε περισσότερα ΜΜΕ και κοινή γνώμη από την υποκριτική, αλλά στα περισσότερα από 35 χρόνια του στη βιομηχανία έδωσε σημαντικές ερμηνείες, κερδίζοντας Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για το “Μια φορά κι έναν καιρό στο… Χόλιγουντ» και ένα επιπλέον Όσκαρ καλύτερης ταινίας, ως παραγωγός του «12 χρόνια σκλάβος». Παράλληλα, διάσημα σκηνοθετικά ονόματα όπως οι Terry Gilliam, Terrence Malick, Steven Soderbergh, Neil Jordan, Ridley Scott και Quentin Tarantino τον επέλεξαν επίσης προς τιμήν του.
Γαλανομάτης, με πλούσιο ξανθό κόμη, ο ήρωας, ωστόσο, μπορεί να λεχθεί ότι έκανε κακό και στον εαυτό του γυρίζοντας αρκετές καθαρά εμπορικές ταινίες, χωρίς ιδιαίτερο περιεχόμενο και βασιζόμενος αποκλειστικά στην ομορφιά, τη νεανική του εμφάνιση και την ανυπακοή του. ήθη του νεαρού που κοπιάζει σε κανένα από αυτά Πολ Νιούμανκαι ειδικά στην κινηματογραφική του καριέρα, Μάρλον Μπράντο.
Αρα ίσως τη δεκαετία του 1990 κέρδισε τον τίτλο του «πιο σέξι άντρα στον κόσμο»., αλλά δεν έγινε ποτέ Μπράντο, πόσο μάλλον ο Νιούμαν. Αλλά δεν πρέπει να τον κατηγορούμε. Ο αμερικανικός κινηματογράφος έχει χάσει τη λάμψη του, τα σενάρια μοιάζουν στην καλύτερη περίπτωση σαν αποτυχημένα αντίγραφα παλαιότερων και τα έσοδα και οι ισολογισμοί είναι η μόνη προτεραιότητα των μεγάλων στούντιο του Χόλιγουντ. Και, φυσικά, το σθένος του ηθοποιού που του επιτρέπει να απορρίψει το 90% των σεναρίων που διαβάζει ανήκει μάλλον στο μακρινό παρελθόν, αν όχι στη φαντασίωση των ορθόδοξων θεατών του κινηματογράφου.
Ο Μπραντ Πιτ γίνεται 60 (18 Δεκεμβρίου 1963) και ξεμπερδεύει επώδυνο διαζύγιοτης Angelina Jolie, που του κόστισε φήμη, ίσως καλούς ρόλους και φιλίες, και να τον αφήσει πίσω του προβλήματα με την κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών, είναι αισιόδοξος για το μέλλον του, αν και πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να εγκαταλείψει το φυσικό δώρο της νεότητας και να μπει σε βαθιά νερά ωριμότητας. Πιθανότατα, ειδικά στην περίπτωση του Πιτ, τα γηρατειά θα καθυστερήσουν περίπου μια δεκαετία σε σχέση με τις υπόλοιπες.
Στο Χόλιγουντ ως… κοτόπουλο
Ο Πιτ γεννιέται ένα μήνα μετά τη δολοφονία του Τζον Κένεντι στην Οκλαχόμα και μεγαλώνει στο Σπρίνγκφιλντ του Μιζούρι, σε μια μέση, τυπική αμερικανική οικογένεια, με δύο αδέρφια. Στα νιάτα του θα διαπρέψει τόσο στον αθλητισμό όσο και στην υποκριτική, παίρνοντας μέρος σε σχολικά μιούζικαλ. Θα σπουδάσει δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι και στον ελεύθερο χρόνο του θα παίζει σε ερασιτεχνικά γκρουπ.
Ωστόσο, η αγάπη του για τον κινηματογράφο θα τον αναγκάσει να εγκαταλείψει τις σπουδές του. δύο εβδομάδες πριν την αποφοίτηση για να πάω στον υπέροχο κόσμο των κινηματογραφικών ονείρων, το Χόλιγουντ. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής ενώ δούλευε πολλές δουλειές για να τα βγάλει πέρα, όπως: ως σοφέρ σε «οικιακές στρίπερς», και το πιο σημαντικό: κράχτης σε αλυσίδα φαστ φουντ, όπου υποδεχόταν πελάτες ντυμένοι κότες.
Ο ρόλος του «αλήτη» θα τον απογειώσει
Έτσι, έχοντας εμπειρία ως κοτόπουλο, θα ανοίξει τα φτερά του και θα αρχίσει να εμφανίζεται στον κινηματογράφο. Το 1987, θα πάρει έναν μικρό ρόλο στο εξαιρετικό θρίλερ “Αδιέξοδο”, στο οποίο πρωταγωνιστούσαν οι Kevin Costner και Gene Hackman, καθώς και αρκετά κλιπ σε άλλες παραγωγές, και θα προβληθούν και στην τηλεόραση. Η καριέρα του άρχισε να ακολουθεί δρόμο, χωρίς όμως μεγάλες προοπτικές.
Μέχρι που ήρθε ο Ρίντλεϊ Σκοτ και τον έβαλε ως πρωταγωνιστή στην επιτυχία “«Θέλμα και Λουίζ». Ο Pitt που υποδύεται έναν περιπλανώμενο νεαρό drifter και έχει μια ερωτική σκηνή με την Geena Davis έγινε ευρύτερα γνωστός και τα πρώτα εξώφυλλα και οι τίτλοι για το νέο σύμβολο αγάπης της Αμερικής άρχισαν να εμφανίζονται. Είναι βασικά ένα εφαλτήριο για την καριέρα του, η οποία θα αποκτήσει δυναμική τη δεκαετία του 1990.
Υποκριτική ικανότητα
Την επόμενη χρονιά θα πρωταγωνιστήσει στο δράμα του Robert Retford “Ανάμεσά μας κυλάει το ποτάμι“, αποδεικνύοντας ότι μπορεί και να παίξει, και το 1994 θα πρωταγωνιστήσει δίπλα στον Τομ Κρουζ και τον Αντόνιο Μπαντέρας σε μια μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία”Συνέντευξη με το Βαμπίρ» του Νιλ Τζόρνταν. Θα έρθει τεράστια επιτυχία».Επτά”, μια ταινία τρόμου με πρωταγωνιστές τους Morgan Freeman, Gwyneth Paltrow και Kevin Spacey. Ωστόσο, στην εξαιρετική ταινία του Terry Gilliam “Δώδεκα μαϊμούδες» αποδεικνύει τις υποκριτικές του ικανότητες και του φέρνει την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Μια φορά κι έναν καιρό στο… Χόλιγουντ
Τις επόμενες δεκαετίες, ο Πιτ θα συνέχιζε να πετυχαίνει και θα γινόταν ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα στην κινηματογραφική βιομηχανία. Έσοδα από ταινίεςΣυμμορία των 11“, Με “12» και προσθέτει ότι αυτό που έκανε με τον Τζορτζ Κλούνεϊ θα οδηγήσει σε μια εταιρεία παραγωγής ταινιών που θα του φέρει και ένα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας για το ιστορικό δράμα περιπέτειας “12 χρόνια σκλάβος». Η τελευταία προσωπική του επιτυχία, που του χάρισε το πολυπόθητο Όσκαρ, σημειώθηκε στον κινηματογράφο «Μια φορά κι έναν καιρό στο… Χόλιγουντ», ο Ταραντίνο, με τον φίλο του ΛΛεονάρντο Ντι Κάπριο.
Επώδυνο διαζύγιο και αποτοξίνωση
Ωστόσο, στην προσωπική του ζωή δεν τα πήγαινε καλά. Μετά τον πρώτο του ανεπιτυχή γάμο με Τζένιφερ Άνιστονο γάμος του θα γίνει με Αντζελίνα Τζολί και ένα επεισοδιακό διαζύγιο που θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση για εκείνον.
Σε μια εξομολογητική συνομιλία, μετά από ένα διαζύγιο που επικρίθηκε πολύ, θα αναφερθεί αλκοολισμός τα θέματα διαχείρισης του θυμού του, το ψυχολογικό τραύμα, η απώλεια και η προσπάθεια να περάσει τη ζωή του κρύβοντας κομμάτια του εαυτού του.
Ομολόγησε ότι το ποτό «ήταν ο τρόπος του να ηρεμήσει τους δαίμονές του» και ότι όταν συνειδητοποίησε ότι είχε ξεπεράσει όλα τα όρια, αποφάσισε να τα κόψει με ένα μαχαίρι, περνώντας έξι μήνες σε απεξάρτηση.
Κοκτέιλ με Ντι Κάπριο
Σήμερα, ο 60χρονος Μπραν Πιτ το έχει ήδη κάνει δυνατό ξεκίνημα στη ζωή, φαίνεται να έχει κάνει ειρήνη με τους δαίμονές του, εξακολουθεί να αγαπά τους κασκαντέρ και όλοι όσοι δουλεύουν στην ταινία, θαυμάζουν τον Ταραντίνο, λατρεύουν να πίνουν ένα κοκτέιλ με τον Ντι Κάπριο και, φυσικά, σχεδιάζει το τελευταίο μέρος του καλλιτεχνικού του ταξιδιού.
