Δεν είμαι χορτοφάγος. Μου αρέσει το κρέας. Ωστόσο, προσπαθώ, όχι πάντα με επιτυχία, να ακολουθώ μια ισορροπημένη διατροφή. Λαχανικά, φρούτα, όσπρια, ψάρια, κρέατα, το γνωστό μεσογειακό μοντέλο. Άλλωστε, στην Ελλάδα γεννήθηκα, δεν είναι και τόσο δύσκολο.
Νομίζω ότι για τους περισσότερους ανθρώπους είναι το ίδιο, λίγο πολύ μεγαλώσαμε μαζί τους στο τραπέζι μας. το εβδομαδιαίο πρόγραμμα γευμάτων ήταν παρόμοιο στα περισσότερα ελληνικά σπίτια. Η Δευτέρα και η Τετάρτη ήταν αφιερωμένες στα όσπρια, το Σάββατο στο ψάρι και την Κυριακή είχαμε πάντα κρέας, μοσχάρι ή κατσίκι στο φούρνο για το δικό μας οικογενειακό τραπέζι.
Πάντα υπήρχε κρέας στο σπίτι, αλλά πάντα με μέτρο. Ακόμα και τις γιορτές ο μπουφές δεν ήταν γεμάτος. Είχε ποικιλία, αλλά χωρίς υπερβολές. Γι’ αυτό ποτέ δεν μου άρεσε η ακαταστασία στα γιορτινά τραπέζια. Τεράστιες ποσότητες, ξεχειλισμένα πιάτα, βουνά από μέλι αμυγδαλωτά και κουραμπιέδες. Με λυπεί η διεστραμμένη αφθονία των διακοπών.
Τα γιορτινά τραπέζια πρέπει να μας υπενθυμίζουν ότι η μαγειρική είναι επίσης τέχνη μέτρου και πειθαρχίας. Είναι θέμα εύρεσης ισορροπίας μεταξύ ανεπάρκειας και υπερβολής, όχι μόνο στο φαγητό, φυσικά. Όπως είπε και ο Ιπποκράτης, οτιδήποτε υπερβαίνει είναι ενάντια στη φύση.
Ειδικά σήμερα, αυτή η φράση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Σε έναν πλανήτη του οποίου τα όρια εξαντλούνται όλο και περισσότερο, η υπερβολή είναι μια ανεύθυνη, καταστροφική προσέγγιση της ζωής.
Ασύνετη σπατάλη
Η εντατική κτηνοτροφία, η υπεραλίευση, η εντατική γεωργία, η υπερκατανάλωση, η αλόγιστη σπατάλη των φυσικών πόρων της Γης σίγουρα θα οδηγήσουν σε κακές μέρες. Αυτό που χρειάζεται είναι μια γενικότερη αλλαγή του τρόπου ζωής προς τη συνειδητή απλότητα, τη λιτή ζωή. Μπορεί η ατομική ευθύνη να μην είναι αρκετή και χρειάζονται δραστικές λύσεις και γενικευμένοι κανόνες, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσετε. Τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξουμε πρώτα. Καθώς ξεκινάμε τη νέα χρονιά, ας το θυμόμαστε αυτό.