Το μίσος πεθαίνει(;) τελευταίο

Ένας καθολικός ιερέας φτάνει στο νοσοκομείο για να δώσει την τελευταία κοινωνία στη 14χρονη Έμιλι Ρόναν, η οποία πεθαίνει από σήψη μετά από μια κακή έκτρωση. Το έκανε μόνη της, χωρίς να το πει σε κανέναν – ζώντας, φυσικά, σε ένα συντηρητικό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον. Αυτήν τη στιγμή, ο ασθενής βρίσκεται σε κατάσταση παραλήρημα τρόμου. Ωστόσο, η Εβραία γιατρός Ρουθ Γουλφ αρνείται την πρόσβαση του ιερέα στο παιδί, πιστεύοντας ότι το κορίτσι θα αντιληφθεί την παρουσία του ως προάγγελο θανάτου, κάτι που θα κάνει τις τελευταίες της στιγμές ανήσυχες. Ο γιατρός θεωρεί καθήκον του να διασφαλίσει ότι ο ασθενής θα πεθάνει ειρηνικά.

Το αποστειρωμένο, ψυχρό νοσοκομειακό περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται η δράση του έργου.Γιατρός” του Ρόμπερτ Άικσκηνοθετημένο από Κατερίνας ΕυαγγελάτοςΣε Αμφιθέατρο, σας εκθέτει σε χαμηλούς, γκρι τόνους. Ωστόσο, η σύγκρουση ανάμεσα στον Εβραίο γιατρό και τον καθολικό ιερέα λειτουργεί σαν ντόμινο, τροφοδοτώντας πάθη: μπροστά μας είναι μια χαοτική κοινωνία, στα… μπαρ, που αναζητούν λόγους για να δολοφονηθούν ο ένας τον άλλον. Τα στρατόπεδα πολιτών που ορίζονται από ταυτότητα (θρησκευτική, ιδεολογική, πολιτική, φυλετική, ταξική) βρίσκουν ένα εύκολο πεδίο αντιπαράθεσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η διαδικτυακή εκστρατεία κατά του γιατρού γίνεται εντονότερη καθώς η τοξικότητα εξαπλώνεται. Κάποιοι ξεκινούν ακούραστα εκστρατείες για να εκμηδενίσουν την προσωπικότητα του «αντιπάλου», χύνοντας δηλητήριο, φορώντας το καπέλο του κριτή.

Αλήθεια, πόσο δεν έχει αλλάξει ο πυρήνας της κοινωνίας! Και το λέω αυτό γιατί ο 38χρονος Άικ για το «The Doctor» (έργο του 2019) βασίστηκε στο «Καθηγητής Bernhardi» που γράφτηκε το 1912 από έναν Αυστριακό Artur Schnitzler. Ο «Καθηγητής Bernhardi» ασχολείται ουσιαστικά με το θέμα του αντισημιτισμού και η σημασία του για την πολιτική κατάσταση στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930 και μετά είναι προφανής. Φυσικά, ο Ike επεκτείνει το θέμα της υπόθεσης για να συμπεριλάβει όλα τα διλήμματα και τις αντιθέσεις που δημιουργούνται από τη σύγχρονη ηθική και την ανάπτυξη της επιστήμης.
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου, μεταφράζοντας τον «Γιατρό», τόνισε ξεκάθαρα τα διλήμματα που θέτει το έργο, ενώ υιοθέτησε έναν ταραχώδη ρυθμό στη δημιουργία της ατμόσφαιρας ενός δυστοπικού θρίλερ. Συναρπαστική δουλειά με Στεφανία Γουλιώτη απεικονίζουν με ακρίβεια τον χαρακτήρα της Ρουθ. «Νιώθω ότι όλα τελειώνουν. Μεταπολεμικοί θεσμοί, ιδανικά, όλα άρχισαν να καταρρέουν» λέει ο γιατρός στον ιερέα. Ποια είναι τα νέα ιδανικά; Πόσα έχουμε μάθει από τη διαδικτυακή δυστοπία; Αναρωτιέστε πώς μπορεί να εξελιχθούν οι διαδικτυακοί «πόλεμοι»;

Καληνύχτα Κεμάλ» είναι συνηθισμένο ρεφρέν γιατί με σημεία στίξης και απλοποίηση στο Κελάδημα και στο Facebook, θέλουν να εκφράσουν την απογοήτευσή τους γιατί αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ, θα παραμείνει σκληρός και βίαιος. Είναι αλήθεια αυτό; Το τέλος του προγράμματος δίνει την απάντηση.

«Καλημέρα» στον κόσμο που προχωράει εδώ και αιώνες με τις αντιφάσεις, τους κινδύνους, τους φόβους, τη σκληρότητα, την ομορφιά και τη γοητεία του.