Άρχισε να εργάζεται στον κινηματογράφο όταν κάθε αντίγραφο ταινίας ζύγιζε 25 κιλά. «Τώρα το ραβδί που χρειάζεται για την προβολή ζυγίζει 25 γραμμάρια», λέει και αναγκάζει ένα χαμόγελο, λίγο λυπημένο. Δοκιμάστε Γιώργος Σπέντζος αφήστε πίσω την «επίσκεψη» όπως τη χαρακτηρίζει το ιστορικό ιδεώδες του πανεπιστημίου, με άνετα βελούδινα καθίσματα και τη μεγαλύτερη οθόνη στην Ελλάδα, και σχεδιάστε τα επόμενα βήματά σας. Μερικές φορές, κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας, παρασύρεται από το πλήθος των ιστοριών και των αναμνήσεων και γελάει βαθιά. Μερικές φορές είναι σκοτεινό και σκοτεινό. Όχι ότι δεν ήξερε ότι «τα μέσα τηλεθέασης αλλάζουν ραγδαία» και το δωμάτιο όπως το ζήσαμε μάλλον ανήκει στο παρελθόν. Ωστόσο, αυτό δεν αμβλύνει την αίσθηση ότι έχει μείνει «άστεγος». Παρά το γεγονός ότι “Ταινία Σπέντζου«διαχειρίζεται λίγους ακόμη κινηματογράφους, χειμερινούς και καλοκαιρινούς, «λείπει η ναυαρχίδα», καταλήγει, «ο στόλος μας υπάρχει».
Πριν από λίγες μέρες έγινε η τελευταία παράσταση πριν σβήσουν τα φώτα για να ξεκινήσει μια νέα εποχή: το Schliemann-Mella Palace θα μετατραπεί σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων από τον όμιλο Mitsis Hotels, το οποίο θα περιλαμβάνει έναν κινηματογράφο και ένα ιστορικό εστιατόριο που θα ανακαινιστεί. Όταν τελείωσε, αποκαταστάθηκε ψηφιακά»Pulp Fiction» Quentin Tarantino (βραδιά που διοργανώθηκε σε συνεργασία με Φεστιβάλ Νύχτας Πρεμιέρας), το κοινό στάθηκε όρθιο και χειροκροτούσε για ενάμιση λεπτό. Τι χειροκροτούσαν; Δωμάτιο. Τέλος μιας εποχής.
«Αγαπήθηκε από το θέατρο και το συνεργείο του, τα περισσότερα από τα οποία είχαν εργαστεί εκεί για σαράντα χρόνια». Το 1958, ο πατέρας της την πήρε από αυτόν Κατερίνα Ανδρεάδη (λειτουργούσε ως θέατρο) και το μετέτρεψε σε κινηματογράφο. Ήταν πιλότος στην Πολεμική Αεροπορία, εξ ου και ο αετός στο λογότυπο της «Spentzos Film». «Δουλεύω στην Ideal από το 1976. Το κοινό μεγαλώνει, έρχονται όλο και περισσότεροι μεγαλύτεροι. Έχουμε βέβαια και πολλούς φοιτητές γιατί είμαστε κοντά στα πανεπιστήμια. Η πανδημία έχει, φυσικά, φέρει τρομακτικές αλλαγές. Όλοι ένιωθαν άνετα στα σπίτια τους. Είδα πολύ μεγάλα κουτιά με τηλεοράσεις από τη δεκαετία του 1950 και του 1960 στο δρόμο. Αυτοί ήταν πιθανοί θεατές που χάθηκαν σε πλατφόρμες και σειρές».
Ωστόσο, πιστεύει ότι «θα διατηρηθεί ο πυρήνας του κινηματογράφου, παίζει ρόλο και η ροή των ταινιών, μόλις πριν από λίγες μέρες υπήρχαν 350.000 εισιτήρια για τη «Φόνισσα…» Και φυσικά θα υπάρχουν πάντα αυτοί που θα έρχονται παραμονή Χριστουγέννων ή του Πάσχα και ρωτούν: «δεν θα διασκεδάσεις το βράδυ;». Και τι θα κάνουμε;» «Είναι αρκετός ο κόσμος που πηγαίνει σινεμά για να μην νιώθει μοναξιά», σημειώνει ο υπεύθυνος της αίθουσας ακολουθώντας τους στίχους του τραγουδιού του Κώστα Χατζή.
Ο Γιώργος Σπέντζος συχνά μπερδεύει τον ενεστώτα «έχουμε» με τον παρελθοντικό «είχαμε». Αντιλαμβάνεται την «αποστρατεία» ως «κόψιμο ενός ποδιού ή ενός χεριού».
– Η σχέση σας με τον αγοραστή;
– Μιλάμε και προσπαθούμε να βρούμε την τέλεια λύση που θα συνδυάζει τη χρήση κινηματογράφου με πολιτιστικό κέντρο, όπως θέλει ο κ. Μήτσης. Θα δούμε…
Ο κ. Μπεχτσής, ο νέος ιδιοκτήτης της Λυρικής Σκηνής, μου είπε ότι θα μου έχει μια καρέκλα που θα μπορούσα να πηγαίνω μόνιμα όποτε θέλω να δω ταινίες! Με συγκίνησε πολύ αυτό.
– Λοιπόν, δεν έκλεισε η πόρτα;
– Ναι, δεν είναι κλειστό, αλλά ο χρονικός ορίζοντας είναι πολύ ευρύς. Η ολοκλήρωση ενός τέτοιου ξενοδοχείου πέντε αστέρων θα διαρκέσει χρόνια, τουλάχιστον τρία. Σε αυτό το διάστημα όλα μπορεί να ανατραπούν… Στο μεταξύ θα «τρέξω» τους εναπομείναντες κινηματογράφους – Havana, Sineac στον Πειραιά, West City στο Μπουρνάζι, το καλοκαίρι Αίγλη, Φιλοθέη, Ψυχικό – θα είναι πάντα σε κίνηση. τριγύρω.Φεύγω βέβαια από το κέντρο αλλά η Όπερα άνοιξε ξανά… σαν να είχα δώσει τη σκυτάλη από το Πανεπιστήμιο στην Ακαδημία. Ο κύριος Μπεχτσής (ο νέος ιδιοκτήτης του) μου είπε ότι θα μου είχε μια μόνιμη καρέκλα που θα μπορούσα να πηγαίνω όποτε θέλω να δω ταινίες! Με συγκίνησε πολύ αυτό.
– Θρηνούμε κάτι που θα φύγει μοιραία; Αυτό συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.
– Δυστυχώς, έτσι είναι. Γι’ αυτό και συγκινήθηκα όταν άκουσα τον Γαβρά να μιλάει για το εξής περιστατικό: ένα νεαρό ζευγάρι του είπε ότι είχαν δει την ταινία του και τους άρεσε πολύ. Και όταν ρώτησε πού την είχαν δει, του απάντησαν στον πίνακα. Και ο Γαβράς ήταν δυσαρεστημένος. Σε ένα τάμπλετ – σχολίασε – είναι αδύνατον να εκτιμήσεις την προσπάθεια του σκηνοθέτη, ούτε τα κοστούμια, ούτε την τοποθεσία, ούτε τις προσπάθειες όλων των ηθοποιών. Ο κινηματογράφος ως τέχνη σε tablet συρρικνώνεται. Ο κύριος σκοπός του είναι η αίθουσα.
– Σε επηρέασε το κλείσιμο του Αττικόν – Απόλλωνα;
– Φυσικά. Η δύναμη της αγοράς έχει χαθεί. Και αυτό δεν είναι καλό για κανέναν. Η δύναμη του ανταγωνισμού μειώνεται, κάτι που σε βοηθά να βελτιωθείς. Δεν είμαι κατά της εξέλιξης, αλλά πρέπει να υπάρχει χώρος για το παλιό στο νέο. Να μιλάμε μεταξύ μας. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες που επενδύουν στοχεύουν σε πλατείες, όχι στον «πολιτισμό».
Το Τρελό Κυνήγι στις Κάννες για το “Lemon Granita”
Χρησιμοποιεί τον πληθυντικό όταν μιλά για τη «Σπέντζος Φιλμ» με ιστορία 78 ετών. Είναι τρία αδέρφια: ο π Άλεκ μέση, λεγόμενη Σπύρος ο ίδιος νεότερος και μεγαλύτερος.
«Γεννήθηκα στο Κάιρο, τα αδέρφια μου στο κέντρο της Αθήνας. Αποφοίτησα από την ΑΣΟΕΕ, Αλέξανδρος Αρχιτεκτονική Γκρενόμπλ και Σπύρος Νομική Α.Π.Θ. Γιατί Γκρενόμπλ και Θεσσαλονίκη; Να ξεφύγω από τον πατέρα μου που ήταν πολύ αυστηρός! Χρειαζόταν τάξη και πειθαρχία».
Το 1976 πέθανε ο πατέρας και ανέλαβαν την εταιρεία. «Το 1997 ιδρύθηκε η εταιρεία «Σπέντζος Φιλμ Α.Ε.» με την οποία δημιουργήσαμε συνεργασία Αντώνης Μανιάτηςο γιος του Χρήστος Μανιάτης. Είμαστε όλοι παιδιά βετεράνων του κινηματογράφου».
Ο Γιώργος Σπέντζος είναι μια ανεξάντλητη πηγή γεγονότων, όπως: διάσημοι σταρ, λαμπερές πρεμιέρες, γεγονότα, περιστατικά. Δεν θυμάται πια να κυνηγά τη «Lemon Granita Νο. 5 ή 6» στις Κάννες. «Τρέχαμε σαν τρελοί για να το αγοράσουμε πρώτοι. Όταν φτάνω στο Hotel Martinez, βλέπω τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή μας να περιμένει στο ασανσέρ για να ανέβει στον έβδομο όροφο, όπου βρισκόταν το γραφείο της Canon. Ανεβαίνω λοιπόν στον διάδρομο και αρχίζω να ανεβαίνω τις κυκλικές σκάλες, μπαίνω στο γραφείο, συμφωνούμε σε τιμή, κλείνουμε το βίντεο! Οφέλη όταν είσαι νέος!»
Τη δεκαετία του 1980, συνυπήρξε από τις Κάννες μέχρι το Μονακό, για επίδειξη, στην ίδια λιμουζίνα με τον Ρίνγκο Σταρ και την ηθοποιό σύζυγό του Μπάρμπαρα Μπαχ. «Στα 32 χλμ με θρύλο! Είμαι τρελός! Πρώτα μου μίλησε, είδε την επαγγελματική μου κάρτα του διανομέα Γιώργου Σπέντζου στην Ελλάδα και άρχισε να μου λέει ιστορίες από την Ελλάδα, όταν οι Beatles έπεσαν υπό δικτατορία (1967), τις εντυπώσεις του από τα νησιά».
Το 1988, στην πρεμιέρα του «Απέραντο Γαλάζιο» με τον Λυκ Μπεσόν, που έγινε στο Αττικό για την ανακαίνιση του Ideal, το εισιτήριο κόστισε 5.000 δραχμές, το κοινό ξεπέρασε τα 900 άτομα και τα έσοδα διατέθηκαν στη Μελίνα. Μερκούρη για το Μουσείο της Ακρόπολης. Το 1990, στην πρεμιέρα του «Άμλετ» του Τζεφιρέλι, τον περίμενε ο Άλαν Μπέιτς. «Η Ειρήνη Παπά και ο Μιχάλης Κακογιάννης έφεραν όλο το συνεργείο του «Ζορμπά» στην αίθουσα, ήταν όλοι εκεί, ο Θεοδωράκης, ο Φούντας, ο Μουστάκας… Τον ξάφνιασαν και συγκινήθηκε πολύ».
Δεν ξεχνά τον «υπέροχο Daniel Day-Lewis» στο «My Left Foot», την παιδική ΕΛΕΠΑΠ, το κύμα προώθησης του «Underground» με τον Kusturitsa, τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία τους στο εξωτερικό με τον Oliver Stone «Alexander» (2004). ), σε μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου (πάνω από 600.000 εισιτήρια), του μεγαλύτερου Έλληνα (μετά τη «Λούφα και παραλλαγή» του Περάκη, 1984), «Safe sex» (1999), Ρέππασα – Παπαθανασίου με 1,2 εκατομμύρια εισιτήρια!
Προσόντα διανομέα; «Ένστικτο, διαίσθηση, τύχη και ταχύτητα».
Εργασιακός κίνδυνος
«Ο κόσμος πιστεύει ότι πηγαίνουμε σε φεστιβάλ και επιλέγουμε μόνο τις ταινίες που θέλουμε. Δεν είναι καθόλου έτσι» τονίζει ο Γ. Σπέντζος. «Πολλοί ενδιαφερόμενοι οργανώνουν μια άτυπη «δημοπρασία» και οι προσφορές όλων των συμμετεχόντων είναι μυστικές. Έχουμε πράκτορες στην Αμερική που μας λένε τι θα πυροβοληθεί, έτσι μπορούμε να κάνουμε πλειοδοσία από την αρχή, είμαστε στο παιχνίδι. Γιατί και οι παραγωγοί ενδιαφέρονται να συλλέξουν. Στη δουλειά μας, στο τέλος της ταινίας δίνεις 25% με την υπογραφή σου, 25% μετά το γύρισμα, άλλο 25% μετά το μοντάζ και το τελευταίο 25% με παράδοση. Οι τιμές των ταινιών μπορούν να ξεκινήσουν από $20.000. Το blockbuster φτάνει το ποσό των 500.000 PLN. Αλλά ο παραγωγός ταινιών παίρνει επίσης δάνεια από τράπεζες και υποθήκες. Ο καθένας έχει τους δικούς του κινδύνους».
Συνάντηση
ΣΕ “επιβάτης» (Γκαλερί Σπυρομήλιου στο Βουκουρέστι), όπου μας παρασχέθηκε μια ήσυχη γωνιά μέσα, ρώτησα μια 20χρονη κοπέλα αν είχε ακούσει για την Ideal. Απάντησε ντροπαλά «όχι», παρόλο που πήγαινε σινεμά. «Τα μέσα ενημέρωσης κινούνται με μεγάλη ταχύτητα και ανακαλύπτουμε τα πάντα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ωστόσο, όσο πιο γρήγορα κινούνται, τόσο πιο αδιαπέραστα γίνονται τα τείχη μεταξύ των γενεών» σχολιάζει ο Γ. Σπέντζος. Για αρχή, μοιραστήκαμε μια σαλάτα με burrata και ντοματίνια. Μετά λιγκουίνι κολοκύθας για εκείνον και ραβιόλια με ρικότα και σπανάκι για μένα. Με δύο αναψυκτικά ο λογαριασμός ήταν 77 ευρώ. Συνεχίσαμε τη συζήτηση το επόμενο πρωί πίνοντας καλό καφέ στο σπίτι του (Λουκάρεως 39). «Τι θα σου λείψει από το Ideal;» τον ρωτάω. – Αυτή η μυρωδιά.
