Γινομαι ενα αγωγός Δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι ένα δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα στο οποίο πρέπει να αφιερώσεις όλη σου την ενέργεια της ζωής. ΑΥΤΟ Στάθης Σούλης είναι από τους νεότερους και πιο ταλαντούχους αγωγοί αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, αλλά και σε Ευρώπη.
ο CNN Greece Γνώρισα τον Στάθη Σούλη και μίλησα μαζί του για το επάγγελμα του μαέστρου, αλλά και για το πώς είναι να κάνεις μια τέτοια δουλειά στην Ελλάδα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989 και μεγάλωσε στην Ζάκυνθος, από πού προέρχεται. Σε ηλικία τεσσάρων ετών ξεκίνησε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής, τα οποία περιλάμβαναν μαθήματα πιάνου και θεωρίας Δημοτικό Ωδείο Πατρώνμε τον καθηγητή Γ. Γεωργακόπουλο.
Το 2006 απέκτησε δίπλωμα στην τάξη Αρμονίας με βαθμό άριστα, πολυέπαινο, στο Ωδείο Δημήτρης Μητρόπουλος, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο για την ερμηνεία του. Από το 2007 συνεργάζεται ως συνοδός (συνοδός πιάνου) με διάσημους σολίστ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπως ο Αντώνης Κορωναίος, ο Διονύσιος Σούρμπης, η Ειρήνη Κυριακίδου, η Ελένη Βουδουράκη σε συνεργασία με τον Μαέστρο Παναγή Μπαρμπάτη και την Ορχήστρα Εγχόρδων Απόλλων Μουσικός.
Έλαβε μέρος σε διεθνή φεστιβάλ ΜΟΥΣΙΚΗ και χορωδίες. Παράλληλα, από το 2007 είναι φοιτητής της Μουσικής Σχολής του Ιονίου Πανεπιστημίου, με ειδίκευση στη διεύθυνση ορχήστρας (τάξη Μίλτου Λογιάδη) και διευθύνει έργα για συγκροτήματα και ορχήστρες, καλύπτοντας το φάσμα όλων των μουσικών περιόδων. Από το 2008 είναι επίσης μέλος της χορωδίας και της φωνητικής ομάδας αυτού του τμήματος υπό τη διεύθυνση της κ. Kaldi Miranda.
Πήρε μέρος σε διεθνή σεμινάρια διεύθυνσης ορχήστρας και διηύθυνε, μεταξύ άλλων, Συμφωνική Ορχήστρα MAV Βουδαπέστη. Διηύθυνε την Ορχήστρα του Ιονίου Πανεπιστημίου μαζί με τη χορωδία της Αρσάκειου Τοτσίτειου σχολείου στην Εκάλα στην παραγωγή της «Λιλιπούλη» που διοργανώθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τον μαέστρο Στάθη Σούλη:
Πόσο καιρό ασχολείσαι με τη μουσική και ποιος ήταν ο λόγος που ξεκίνησες να εργάζεσαι ως μαέστρος;
Στάθης Σούλης: Μια φορά κι έναν καιρό, αυτό που με έκανε να ασχοληθώ με τη μουσική ήταν ένα φανταχτερό πιάνο, να σηκώνω τα δάχτυλά μου στον αέρα και να προσποιούμαι ότι έπαιζε όπως πάντα ένα παιδί. Καταγομαι απο Ζάκυνθος και από εκεί κατάγομαι και έχω πολύ δυνατές μουσικές παρορμήσεις. Ο πατέρας μου ήταν πάντα παθιασμένος με το τραγούδι, αν και δεν είναι μουσικός. Σε ηλικία 4 ετών ξεκίνησα επίσημα να ασχολούμαι με τη μουσική. Οι γονείς μου ήθελαν να εξασφαλίσουν τα πρώτα μου βήματα στη μουσική και έτσι κάθε εβδομάδα έπαιρνα με πλοίο από τη Ζάκυνθο για το ωδείο της Πάτρας. Τα πρώτα μου μαθήματα τα έκανα στο δημοτικό ωδείο της Πάτρας. Είμαι ευγνώμων που με βοήθησαν τόσο πολύ οι γονείς μου.
Πώς αντιλαμβάνεσαι τη μουσική στην Ελλάδα; Πιστεύετε ότι το επίπεδο είναι καλό;
Στάθης Σούλης: Διανύουμε μια περίοδο που άνθρωποι που έχουν κάνει σοβαρά πράγματα στο εξωτερικό έχουν επιστρέψει στην Ελλάδα. Αυτό ισχύει τόσο για την κλασική μουσική όσο και για την τζαζ. Σπούδασα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και γνωρίζω ότι ο κόσμος της κλασικής, παραδοσιακής και τζαζ εκπαίδευσης είναι αυτή τη στιγμή από τους πιο ανεπτυγμένους στην Ελλάδα. Ναι, το επίπεδο είναι πολύ καλό. Από το 2012 που έχω επαφή με ορχήστρες στην Ελλάδα, το επίπεδο δεν ήταν πάντα τόσο καλό. Τώρα αυτό έχει αλλάξει.
Υπάρχει ανταγωνισμός στο επάγγελμα του μαέστρου;
Στάθης Σούλης: Ο ανταγωνισμός σίγουρα έχει αυξηθεί από τότε. Η τέχνη της διεύθυνσης μπορεί να μελετηθεί σε πανεπιστήμιο, αλλά και σε ωδείο. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι υπάρχουν πολλά να προσφέρετε καθώς η εκπαίδευση είναι σχεδόν ίδια και στα δύο μέρη. Όλο και περισσότεροι νέοι ασχολούνται με το επάγγελμα του μαέστρου και πολλοί από αυτούς το κάνουν εκτός Ελλάδας.
Υπάρχουν μαέστροι στην Ελλάδα;
Στάθης Σούλης: Τώρα ναι, στο παρελθόν ήταν πιο σπάνιοι. Με τη Φαίδρα Γιαννέλου ήμασταν οι νεότεροι μαέστροι στην Ελλάδα, είχαμε μάλιστα τον ίδιο δάσκαλο. Ο κόσμος των μαέστρων μεγαλώνει, αλλά είναι ακόμα λίγοι, γιατί στην Ελλάδα θα βρεις 15 μαέστρους. Αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν λιγότερες ορχήστρες. Ο αριθμός των αναρτήσεων είναι περιορισμένος. Υπάρχουν λίγοι μόνιμοι οδηγοί.
Τελικά, τι κάνει πραγματικά ένας μαέστρος;
Στάθης Σούλης: Είναι ολόκληρη η γλώσσα επικοινωνίας που ξεκινά με το σώμα του μαέστρου. Όλο το παίξιμο και το ταλέντο του μαέστρου φαίνεται στις πρόβες, πόσο μολύνει τους μουσικούς του. Η μεταδοτικότητα είναι πολύ σημαντική και πόσο μπορεί ένας μαέστρος να εμπνεύσει τους μουσικούς. Κάθε κίνηση σημαίνει κάτι, τίποτα σε αυτό που κάνει ο μαέστρος δεν είναι τυχαίο.
Είναι αλήθεια ότι ο μαέστρος «αναγκάζεται» σωματικά στη σκηνή;
Στάθης Σούλης: Ναι, είναι αλήθεια, γιατί είναι όλα πολύ σωματικά και έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις που ένας μαέστρος έχει πέσει στη σκηνή. Για παράδειγμα, όταν σκηνοθέτησα ένα έργο για τη Σουίνι Τοντ, δυσκολεύτηκα πολύ γιατί το έργο είχε πολλές δυνάμεις. Αλλά ναι, μπορεί να συμβεί. Ο καρδιακός ρυθμός του αγωγού σίγουρα αυξάνεται, αλλά η ψυχική ενέργεια είναι επίσης σημαντική για τον αγωγό.
Τι σας δυσκολεύει στο βάθρο του μαέστρου;
Στάθης Σούλης: Αρχικά, ήθελα να ακολουθήσω μια καριέρα κλασικού πιανίστα. Και ξέρω πολύ καλά ότι αν ο πιανίστας χτυπήσει λάθος νότα, όλα θα γκρεμιστούν. Όταν αποφάσισα να γίνω μαέστρος, το άγχος στη σκηνή εξαφανίστηκε εντελώς. Οι μαέστροι βέβαια έχουν άλλα προβλήματα γιατί είναι υπεύθυνοι για όλους τους μουσικούς και το έργο. Την τέχνη δεν την παίζει μαέστρος, την παίζουν οι μουσικοί, αλλά ο μαέστρος είναι υπεύθυνος για όλους.
Ποιοι είναι οι μαέστροι που σας σημαίωσαν;
Στάθης Σούλης: Το πρότυπό μου και ο λόγος που έγινα μαέστρος ήταν ο δάσκαλός μου Μίλτος Λογιάδης. Ο Μίλτος είχε τεράστια επιρροή πάνω μου. Μόλις τον γνώρισα κατάλαβα πολλά πράγματα για τη μουσική τέχνη. Ένας άλλος μαέστρος που αγαπώ είναι ο Carlos Kleiber, Αυστριακός, ένας από τους πιο σπάνιους και ταλαντούχους μαέστρους. Ο επόμενος μαέστρος είναι ο Leonard Bernstein, τον οποίο εκτιμώ, αλλά και ο Gustavo Dudamel, ένας άνθρωπος που είχε επίσης μεγάλη επιρροή πάνω μου.