Το 1930-31, ο Τόμας Σάιμς ήταν ο μόνος ξένος παίκτης της τουρκικής ποδοσφαιρικής ομάδας Αλτάι, που κέρδισε το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Σμύρνης εκείνη τη χρονιά.
Η Σμύρνη ήταν το μέρος όπου η οικογένεια Levantine Simes ρίζωσε πριν από χρόνια και η αγάπη για το ποδόσφαιρο μεταδόθηκε αβίαστα από γενιά σε γενιά.
Ωστόσο, μόλις πριν από λίγα χρόνια ένας από τους απογόνους, ο Andrew Simes, άρχισε να «σκαλίζει» την ιστορία του δημοφιλούς αθλήματος στην περιοχή, «πέφτοντας» αναπόφευκτα στον Πανιώνιο, του οποίου η φυλή συνδέεται με τη Σμύρνη, καθώς και , φυσικά, τον Απόλλωνα Σμύρνης, τον οποίο «ανακάλυψε» λίγο αργότερα.
Όσο ο Άντριου «έσκαβε» στην ιστορία του σμυρναϊκού ποδοσφαίρου, τόσο μεγάλωνε η αγάπη του για τον Πανιώνιο και τα «αδέρφια» του, όπως αποκαλεί τους ανθρώπους του συλλόγου και τους φιλάθλους της ομάδας.
Μια αγάπη που το 2011 άρχισε να μετατρέπεται σε πολλαπλά ταξίδια στην ίδια την Ελλάδα μόνο για να παρακολουθήσει τα παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας, της Πανιώνης.
Πρόσφατα επέστρεψε στην Αθήνα για να παρακολουθήσει το «ντέρμπι» του Πανιωνίου με τον Απόλλωνα Σμύρνης, «το πραγματικό ντέρμπι της Σμύρνης» όπως ανήγγειλε το περήφανο πανό στις εξέδρες.
Το πανό που μαζί με τα κασκόλ που είχε στις αποσκευές του έκανε έναν υπάλληλο του αεροδρομίου Αθηνών Ελευθέριος Βενιζέλος να μην πιστεύει στα μάτια και στα αυτιά του όταν άκουσε ότι ο άνδρας με βρετανικό διαβατήριο μπροστά του επέστρεφε από τη Σμύρνη, όπου ζει, για να δει αυτό το ματς.
«Επανέλαβε ό,τι του είπα φανερά έκπληκτος και τελικά μου είπε: Ξέρω άλλον οπαδό της Πανιώνιας και άλλον Απόλλωνα Σμύρνης. Θα τους πω για σένα!» Ο Άντριου Σάιμς λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι καθώς άρχισε να απομακρύνεται από το σημείο, είδε έναν υπάλληλο να παίρνει το τηλέφωνό του για να πει σε φίλους για την τυχαία συνάντηση.
Μπορεί στο αεροδρόμιο της Αθήνας ο υπάλληλος να μην άκουσε την ιστορία του Andrew Simes, αλλά στα περίπτερα της Ριζούπολης Ένας Βρετανός από τη Σμύρνη είναι γνωστός σε ηθοποιούς και θαυμαστές, είναι μέλος της «οικογένειας». Άλλωστε, κάθε φορά που ένας οπαδός της αγαπημένης του ομάδας πηγαίνει στη Σμύρνη, ο Andrew προσπαθεί να αφιερώσει λίγο χρόνο για να του ξεναγήσει στην πόλη ή, όπως λέει συνήθως, να πιείτε μια μπύρα μαζί.
Μιλώντας για τον Πανιώνιο και τον Απόλλωνα Σμύρνης τονίζει ότι «το πάθος και των δύο ομάδων για την καταγωγή, τις ρίζες και τη Σμύρνη ταίριαξε με το δικό μου πάθος. Ένιωσα αυτούς τους ανθρώπους κοντά μου και σκέφτηκα ότι έπρεπε να εκφράσω όλα όσα νιώθω».
«Σε μια τέτοια οικογένεια, μεγαλώνεις μιλώντας πρώτα πολλές γλώσσες. Η γλώσσα στο τραπέζι είναι τα ιταλικά, στους κοινωνικούς κύκλους τα αγγλικά, στα επαγγελματικά γαλλικά, στην αγορά τα τουρκικά και όταν… μαλώνεις, ελληνικά» λέει με μια δόση χιούμορ, θέλοντας να περιγράψει τον πολυπολιτισμικό καμβά των Λεβαντίνων. από τη Σμύρνη.
«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου διδάχτηκα το καλύτερο όλων των κόσμων. Μου έμαθαν και ιστορία. Έμαθα για τον Ναπολέοντα, τη βασίλισσα της Αγγλίας, αλλά και για τον Μέγα Αλέξανδρο, τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και πολλά άλλα», λέει, σημειώνοντας ότι από μικρός καλλιέργησε τον φιλελληνισμό. Σε αυτό διευκόλυναν οι τακτικές επισκέψεις με τους γονείς του σε αρχαιολογικούς χώρους ενδιαφέροντος στην Ελλάδα, καθώς και οι διακοπές στα ελληνικά νησιά, που ήταν πάντα ψηλά στη λίστα προτεραιοτήτων της οικογένειας.
