Στα τέλη του 1991, ένα ψηλό αγόρι με μακριά σγουρά μαλλιά σηκώθηκε από τον πάγκο της ομάδας μπάσκετ του Παγκρατίου για να αγωνιστεί στα χνάρια του πατέρα του. Λόγος Γιώργος Λάνθιμος.
Τα ντουνκ που έκανε και ο τρόπος που περνούσε τους αντιπάλους για να φτάσει στο καλάθι χάρισε στον Αντώνη Λάνθιμο το παρατσούκλι «γοργόνα» και ο Φίλιππος Συρίγος τον χαρακτήρισε «ζογκλέρ στα γήπεδα».
Όνειρο του χαρισματικού μπασκετμπολίστα, που διέπρεψε στο Παγκράτι αλλά έπαιξε και στην εθνική ομάδα, ήταν να ακολουθήσει τα χνάρια του στο μπάσκετ ο μοναχογιός του Γιώργος – αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το μήλο δεν έπεσε κάτω από το δέντρο.
«Ο Γιώργος Λάνθιμος έπαιξε μπάσκετ για πολύ λίγο στο Πακράτειο Γυμνάσιο και γρήγορα κατάλαβε ότι το μέλλον του ήταν αλλού», λέει στο iefimerida.gr Ο Κώστας Μπογατσιώτης, τότε συμπαίκτης του Αντώνη Λάνθιμου στην εθνική ομάδα μπάσκετ. Πρώην μέλη του συγκροτήματος συναντούσαν συχνά τον πατέρα του σκηνοθέτη στο σπίτι του στο Πόρτο Ράφτη και τον άκουγαν περήφανα να μιλά για τον γιο του μέχρι τον θάνατό του τον Ιανουάριο του 2019.
«Ο Αντώνης ήταν ένας σπουδαίος μπασκετμπολίστας, από τους λίγους που πέρασαν από αυτή τη χώρα. Σήμερα θα έκλαιγε από χαρά για την επιτυχία του γιου του γιατί ήταν και πολύ συγκινημένος» λέει ο κ. Μπογατσιώτης και προσθέτει: «Η επιτυχία είναι κάτι σπουδαίο για αυτό το παιδί που μεγάλωσε σε δύσκολες συνθήκες γιατί έχασε τη μητέρα του στα 19 του. . Πολέμησε μόνος του, έκανε αυτό που αγαπούσε και πέτυχε την επιτυχία, έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, πιστεύω ότι έχει ακόμα καλύτερο μέλλον μπροστά του. Ακόμη και ο πατέρας ήταν περήφανος για τις πρώτες του επιτυχίες. Μας έλεγε συνέχεια για τον Γιώργο, παρόλο που ήταν πολύ μακριά, και μόλις τα τελευταία 4-5 χρόνια της ζωής του ήρθαν πολύ κοντά».
Μετά από μια σύντομη καριέρα στο μπάσκετ, ο Γιώργος Λάνθιμος σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου και εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία του Λάκη Λαζόπουλου «Δέκα μικρά κομμάτια». Τα επόμενα χρόνια σκηνοθέτησε μουσικά βίντεο Ελλήνων καλλιτεχνών και διαφημίσεις.
Μια από τις διαφημίσεις με έναν κλέφτη και έναν αστυνομικό που γυρίστηκε για τη Nova το 2006 ξεκίνησε μια εποχή με τη φράση «άσε τη γάτα κάτω σιγά-σιγά», δείχνοντας ότι ο νεαρός σκηνοθέτης είχε αστέρι. Σήμερα, στα πενήντα του, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες της γενιάς του και τα συχνά δυστοπικά έργα του ενθουσιάζουν τόσο το κοινό όσο και τους κριτικούς.
Πριν από την τετραπλή επιτυχία του “The Poor Men’s” στα Όσκαρ, η ταινία του “The Favorite” κέρδισε ένα χρυσό αγαλματίδιο για την πρώτη γυναίκα ηθοποιό για την ερμηνεία της Olivia Colman.
Η ταινία ήταν υποψήφια για 10 Βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Α’ Γυναικείου Ρόλου. Ο Έλληνας σκηνοθέτης γνώρισε το διεθνές κοινό το 2009 με την ταινία «Κυνόδοντας», η οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ στην κατηγορία καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ στην πρώτη του αγγλόφωνη ταινία «The Lobster» το 2015 άρχισε να συνεργάζεται με μεγάλα ονόματα του κινηματογράφος τέχνης, όπως ο Colin Farrell και η Rachel Weiss. Το 2017 επέστρεψε με την ταινία «The Death of a Sacred Deer», και το 2018 παρουσίασε το «The Privileged».
«Αυτό το έργο αφηγείται την ιστορία ενός φανταστικού πλάσματος που δεν θα υπήρχε χωρίς την Έμα Στόουν, που είναι ένα άλλο φανταστικό πλάσμα. Αυτή η ταινία είναι δική της, χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε», είπε τότε για την πρωταγωνίστριά του, η οποία δεν τον συνόδευσε στην τελετή απονομής λόγω της απεργίας των ηθοποιών στις ΗΠΑ. Ο σκηνοθέτης βρέθηκε επίσης στην Αθήνα στα τέλη του 2023 για να μιλήσει σε δημοσιογράφους για την ταινία του Poor Things.
