Η διάσημη blogger Μαρία Κωφού περιγράφει το ταξίδι της στην Υπερσιβηρία στο iefimerida.gr, εξηγεί γιατί προτιμά να ταξιδεύει μόνη της και μας δίνει χρήσιμες συμβουλές για σόλο ταξιδιώτες.
Όντας πολίτης του κόσμου, η Maria Kofu επισκέφτηκε περισσότερες από 60 χώρες και πολλές από αυτές τις επισκέφτηκε πολλές φορές, όπως η Μογγολία, όπου επισκέφτηκε 4 φορές και ήταν αυτή η χώρα που κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή της. Αφού επέστρεψε, παραιτήθηκε από την εταιρεία που εργαζόταν, χώρισε τον τότε σύντροφό της και άρχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, τροφοδοτώντας το ταξιδιωτικό της blog με πλούσιο και χρήσιμο περιεχόμενο.
Σε αντίθεση με αυτό που υπαγορεύει ο χώρος του blogging, οι influencers θέλουν να δείξουν την πολυτελή ζωή που απολαμβάνουν, η Maria Kofu θέλει να παρακινήσει τους ανθρώπους να ταξιδέψουν, έστω και μόνη, δείχνοντας πώς να το κάνουν. Ταξίδεψε μόνη της στο Υπερσιβηρικό, βρέθηκε στο Μεξικό, το Περού, το Ιράν, την Κίνα και έχει μια λίστα με μέρη που θέλει να ανακαλύψει, αφήνοντας ένα κομμάτι του εαυτού της εκεί.
Αφορμή της συνάντησής μας ήταν η προσωπική μου ανάγκη να ταξιδέψω μόνος, μια ιδέα που με απασχολούσε πολύ καιρό και θα ήθελα να χρησιμοποιήσω ως εμπειρία ζωής. Ίσως μια σόλο διακοπές δεν είναι στο μυαλό μας, αλλά όλο και περισσότερες γυναίκες κάνουν τα στραβά μάτια στον μικρόκοσμο που τις περιορίζει στα «θέλω» τους και στις αποφάσεις τους να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο.
Το Trans-Siberian Trip, χώρες όπου μια γυναίκα μπορεί να ταξιδέψει μόνη της στην Ευρώπη και χρήσιμες συμβουλές για το πώς να οργανώσεις το επόμενο ταξίδι σου στο εξωτερικό είναι μερικά μόνο από αυτά που μιλήσαμε με τη διάσημη ταξιδιωτική blogger.
Από φοιτητής δημοσιογραφίας μέχρι διάσημος ταξιδιωτικός blogger. Πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για τα ταξίδια και πώς αποφασίσατε να ξεκινήσετε το blog σας πριν από δεκατρία χρόνια;
Όταν σπούδαζα δημοσιογραφία στο Πάντειο, το 2008 πήγα με το πρόγραμμα Erasmus, δηλαδή ανταλλαγή φοιτητών, στην Ισπανία και εκεί συνειδητοποίησα ότι μπορώ να ταξιδέψω οικονομικά σε πολλές άλλες πρωτεύουσες. Έτσι γνώρισα την Ευρώπη ταξιδεύοντας με τρένο και αεροπλάνο. Επιπλέον, μπορούσα να συναντήσω ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου που είχαν ενδιαφέρουσες ιστορίες να μου πουν, έτσι ένας νέος κόσμος άνοιξε μπροστά μου – δεν ήμουν το κέντρο του κόσμου, κάτι που έχουμε στην Ελλάδα.
Τελειώνοντας δεν έβρισκα δουλειά που να με κάλυπτε έστω και οικονομικά και πήγα στην Ιταλία για μεταπτυχιακές σπουδές γιατί, φυσικά, ερωτεύτηκα. Το 2011, άρχισα να δουλεύω σε ξενοδοχείο και αποφάσισα να ολοκληρώσω το μεταπτυχιακό μου στα Ιταλικά, με κατεύθυνση στα Ψηφιακά Μέσα και την Επικοινωνία – όταν αυτός ο τομέας άρχιζε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα, οι Ιταλοί ήταν ήδη πολύ πίσω – και αφού ζούσα στην πόλη, και Κάθε μέρα που ταξίδευα με το τρένο στο Μιλάνο, άρχισα να μου αρέσει το συγκεκριμένο μέσο μεταφοράς, άκουγα τις ιστορίες άλλων επιβατών και τις έγραφα σε χαρτί. Δεδομένου ότι το μεταπτυχιακό μου είχε σχέση με το blogging, σκέφτηκα να ξεκινήσω το δικό μου blog, γράφοντας “train stories” που έστειλα στην οικογένειά μου στην Αθήνα, άρχισα να χρησιμοποιώ τα social media και έτσι άρχισε να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής και δημοφιλής.
Επέστρεψα στην Ελλάδα όταν έγινε διαθέσιμη δουλειά ως στέλεχος δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας σε μια μεγάλη εταιρεία, εργαζόμουν ήδη στην Ιταλία στο PR ενός μεγάλου πρακτορείου, όπου έμαθα επίσης πώς να προωθώ τον εαυτό μου, προσελκύοντας το ενδιαφέρον επωνυμιών και Άρχισα να καταλαβαίνω και το ελληνικό κομμάτι. Το 2015 ήταν μια σημαντική χρονιά για μένα γιατί πήγα σε ένα ονειρεμένο ταξίδι ζωής, που ήταν η Υπερ-Σιβηρία. Κανείς δεν ήθελε να το κάνει και επέλεξα να ταξιδέψω μόνος παρά να το χάσω. Όταν ζούσα στην Ισπανία και την Ιταλία, ταξίδεψα αρκετά μόνος – σκέφτηκα ότι αν δεν μπορούσα να έρθω ξανά, γιατί να μην το δω, οπότε άρχισα να ταξιδεύω μόνος.
Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία ζωής και ήταν το μεγαλύτερο άγχος μου γιατί είσαι συνεχώς «εν κινήσει» χωρίς πολλές σταθερές. Πριν φύγω, έδωσα στη μαμά μου ολόκληρο το πρόγραμμά μου, ώστε να ξέρει ακριβώς πού βρισκόμουν. Δεν θα σας κρύψω ότι ήμουν αγχωμένος και φοβισμένος γιατί δεν ήξερα τι θα συναντούσα. Ξεκίνησα στη Ρωσία, πήγα στη Μογγολία και τελείωσα στην Κίνα και συγκεκριμένα στο Πεκίνο. Ταυτόχρονα, απολάμβανα κάθε προορισμό και κάθε φορά που έφτανα σε ένα μέρος, έβλεπα μια θέα που με ανταμείβει – μου πήρε 1 χρόνο για να σχεδιάσω ολόκληρο αυτό το ταξίδι και να το οργανώσω μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Όταν το τελείωσα, ενθουσιάστηκα πολύ – ήταν το πρώτο μεγάλο ταξίδι που είχα κάνει ποτέ μόνος μου εκτός Ευρώπης.
Το αποκορύφωμα του συγκεκριμένου ταξιδιού ήταν η μογγολική στέπα: όταν έφτασα στο Lamopator, κανόνισα να με πάνε για ένα τριήμερο στη στέπα σε μια νομαδική σκηνή χωρίς internet. Για μένα ήταν η μεγαλύτερη στιγμή στη ζωή μου γιατί ήμουν πραγματικά μόνος με τον εαυτό μου – έπρεπε να με φροντίζουν, να είμαι υγιής και ασφαλής και συνειδητοποίησα ότι αυτός που νοιαζόμουν ήξερε ότι ήμουν καλά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που άνοιξα την πόρτα του κοριτσιού και είδα άλογα να τρέχουν τριγύρω. Κατάλαβα πώς είναι να ζεις ως μοναχός, να έχεις απόλυτη ελευθερία και χάρη σε τόσες εικόνες και μέρη που είδα, το blog μου άρχισε να λειτουργεί όλο και πιο δυναμικά. Επιστρέφοντας από αυτό το ταξίδι, ήμουν γεμάτος εντυπώσεις και εικόνες και πήρα σημαντικές αποφάσεις στη ζωή μου: παράτησα τη δουλειά μου, χώρισα με την τότε σχέση μου, τακτοποίησα φιλίες που δεν είχαν πλέον νόημα – Η Μογγολία ήταν η χώρα που μου άλλαξε ΖΩΗ. Παρόλο που δεν είναι από τις πιο όμορφες χώρες που έχω δει, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και των αλλαγών που έχω κάνει. Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνετε κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Όταν πήγες ξανά στη Μογγολία, αποβάλλοντας όλα τα βάρη της προηγούμενης ζωής σου και ουσιαστικά ξεκινώντας μια νέα ζωή, πώς ένιωσες;
