Ο Μίκυ Ρούνεϊ ήταν το «μωρό θαύμα» του Χόλιγουντ, ένα μικροσκοπικό αγόρι που έπαιζε έναν έφηβο για περισσότερα από τριάντα χρόνια!
Ανέβηκε στη σκηνή για πρώτη φορά σε ηλικία 16 μηνών και στην 90χρονη καλλιτεχνική του καριέρα γνώρισε ολόκληρη την εξέλιξη της κινηματογραφικής βιομηχανίας, από τον βωβό κινηματογράφο έως τις τεχνολογικές ανέσεις του 21ου αιώνα. Στην απίστευτα διαρκή καριέρα του, εκτός από την υποκριτική, διακρίθηκε και ως διασκεδαστής, τραγουδιστής, μίμος, τηλεοπτικός αστέρας -ακόμα και ως άπληστος ντράμερ, συνεργαζόμενος στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ με τους Judy Garland, Ava Gardner, Elizabeth. Taylor, Douglas Fairbanks, Frank Sinatra και Dean Martin.
Αν και υπήρξε ένας από τους πιο επιτυχημένους εμπορικά ηθοποιούς εδώ και δεκαετίες, δίνοντας τεράστιες ερμηνείες τόσο ως παιδί όσο και ως έφηβος και γράφοντας τη δική του ιστορία στον αμερικανικό κινηματογράφο, ο Ρούνεϊ δεν κέρδισε ποτέ Όσκαρ για κανέναν από τους ρόλους του, εκτός από αυτό. της μελαγχολίας -όπως συμβαίνει να την αποκαλεί «τιμητική»- για την όλη του προσφορά στον κινηματογράφο το 1983.
Ο Μίκυ Ρούνεϊ, που πέθανε πριν από δέκα χρόνια (6 Απριλίου 2014), λίγο πριν από τα γυρίσματα της ταινίας «Night at the Museum: The Secret of the Pharaoh», στην οποία συμμετείχε ο καφέ ηθοποιός, είχε επίσης μια πολυτάραχη ερωτική ζωή, έχοντας παντρευτεί οκτώ φορές -μεταξύ των συζύγων ξεχωρίζει το όνομα της θεϊκής Άβα Γκάρντνερ- και ερωτεύτηκε ακόμα περισσότερο έχοντας ταυτόχρονα εννέα παιδιά.
Ο Joseph Yule Junior, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1920 στο Μπρούκλιν. Γιος δύο φτωχών ηθοποιών βοντβίλ, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή σε ηλικία 16 μηνών με σμόκιν. Ο Ρούνεϊ, μιλώντας για τον πατέρα του, τον περιέγραψε ως «φιλάνθρωπο μεθυσμένο». Αφού χώρισαν οι γονείς του, η μητέρα του πήγε στο Χόλιγουντ με την ελπίδα να πάρει στον γιο της έναν ρόλο στη δημοφιλή παιδική σειρά «Our Gang». Αν και αρχικά αποτυχημένο, το Χόλιγουντ θα ανακάλυπτε το γνήσια αστείο πρόσωπο του Ρούνεϊ ως παιδί για αντισυμβατικούς ρόλους, όπως ο μικροσκοπικός, τρελός μπαμπάς που καπνίζει πούρα στο “Orchids and Ermine” (1927). Την ίδια χρονιά, άλλαξε το όνομά του σε Μίκυ Μαγκουάιρ και εμφανίστηκε σε περίπου 50 ταινίες μικρού μήκους βασισμένες στο ομώνυμο κόμικ του Φοντέιν Φοξ. Πολλά χρόνια αργότερα, επέστρεψε στο όνομά του ως αποτέλεσμα μιας διαφωνίας παραγωγής με τους συγγραφείς του κόμικ. Για υπενθύμιση, η μητέρα του πρότεινε αργότερα το όνομα Mickey Looney και λίγο αργότερα Mickey Rooney, το οποίο θα χρησιμοποιούσε για το υπόλοιπο της ζωής του.
Όταν έφυγε από το σχολείο το 1938, σύντομος, υποτιμητικός και αεικίνητος, ο Ρούνεϊ είχε ήδη εμφανιστεί σε ρόλους μικρών ταινιών απέναντι σε μεγάλους αστέρες του κινηματογράφου, από τον Ντάγκλας Φέρμπανκς και τον Κλαρκ Γκέιμπλ μέχρι τον Τζιν Χάρλοου, υπέγραψε συμβόλαιο με την MGM και το 1937 πρωταγωνίστησε στο “A Family Affair» ως Andy Hardy, ο γιος του Lionel Barrymore, σε μια άλλη σειρά επιτυχημένων ταινιών που κράτησε μέχρι το 1946.
Το 1937, ο Ρούνεϊ εμφανίστηκε επίσης για πρώτη φορά με τη συμμαθήτριά της Τζούντι Γκάρλαντ, σχηματίζοντας ένα επιτυχημένο ντουέτο μαζί της και μια αληθινή φιλία. Μαζί έκαναν μια σειρά από επιτυχημένα μιούζικαλ, το πιο διάσημο από τα οποία ήταν το κλασικό «Babes on Broadway» (1941), για το οποίο ο Ρούνεϊ έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Σε ηλικία 18 ετών, έπαιξε επίσης τον πρώτο του δραματικό ρόλο στο Stray Niata του Norman Torog στο πλευρό του Spencer Tracy – μια ταινία που του χάρισε ένα ιδιαίτερο Όσκαρ για τη νεολαία και τον έκανε τον πιο εμπορικό ηθοποιό της εποχής, φτάνοντας στο εξώφυλλο του περιοδικού TIME ως «φαινόμενο του box office» λόγω της δημοτικότητάς του ο Ρούνεϊ ξεπέρασε όλους τους μεγάλους σταρ της εποχής.
Το 1944, κατατάχθηκε στον στρατό των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου διασκέδασε πάνω από δύο εκατομμύρια στρατιώτες σε θεατρικά έργα και του απονεμήθηκε το Χάλκινο Αστέρι για την υπηρεσία του. Αφού επέστρεψε στο Χόλιγουντ, πρωταγωνίστησε σε μια σειρά ταινιών πριν ξεκινήσει τη δική του τηλεοπτική εκπομπή, «The Mickey Rooney Show», που δημιούργησε και παρήγαγε ο Blake Edwards. Ο Ρούνεϊ εκτός από τον κινηματογράφο, τα άλμπουμ που ηχογράφησε, τις εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα και τις ραδιοφωνικές εκπομπές, σημείωσε τεράστια επιτυχία και στην τηλεόραση, με πάνω από 300 τίτλους!
Η δεκαετία του 1970 είχε μια συνέχιση των επιτυχιών, αλλά υπήρχαν επίσης υποψίες ότι η καριέρα του έφτανε στο τέλος της, επειδή οι καιροί είχαν αλλάξει άρδην. Ωστόσο, χάρη στην επιμονή και τη συνεχή δουλειά, ο Ρούνεϊ θα πλησίαζε ξανά το Όσκαρ το 1979 για την εξαιρετική ταινία «The Black Stallion». Και όχι μόνο, αφού κέρδισε Χρυσή Σφαίρα και Έμμυ για τον ρόλο του στη σειρά «Bill» (1981), θα επέστρεφε πιο δυνατός και με μεγάλη επιτυχία, σε ηλικία 70 ετών, με την ταινία «The Adventures of the Black Stallion», που έτρεξε από το 1990 έως το 1993.
Όμως ο Ρούνεϊ, που δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την απίστευτη επιτυχία που σημείωσε ως «παιδί-θαύμα», κατηγόρησε τα στούντιο ως «κλέφτες» των παιδικών του ονείρων. Κατανοώντας τη νέα ηθική που έφεραν στο Χόλιγουντ οι τεχνοκράτες στούντιο, δήλωσε ότι «το Χόλιγουντ δυστυχώς έχει γίνει ανάμνηση – τίποτα περισσότερο από μια πινακίδα σε μια πλαγιά λόφου».
Ο Μίκυ Ρούνεϊ, ένας φανατικός Χριστιανός, έζησε εντελώς ξέχωρα από τη βαθιά συντηρητική του ιδεολογία, καθιέρωσε τον αυθορμητισμό στον κινηματογράφο, διένυσε μια αδιανόητη διαδρομή στον χώρο της διασκέδασης και διατήρησε τη μοναδική γραμμή άμυνας που είχε όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας του – την αυτοειρωνεία. , που συνοψίζει και τον τίτλο που έδωσε στην αυτοβιογραφία του «Life is Too Short».
