«Το μυστικό της κερδοσκοπίας είναι να αγοράζεις όταν ρέει αίμα στους δρόμους». Ο Βρετανός Nathan Rothschild, από διάσημη τραπεζική οικογένεια των οποίων οι ρίζες χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα, σε μια κυνική ομολογία, έδωσε κάποτε τη «χρυσή συνταγή» για χρήματα που ρέουν ταυτόχρονα με αίμα… Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Αριστοτέλης Ωνάσης με επιτυχία επιβεβαίωσε: «οι κρίσεις γεννούν τον Κροίσο». Η ιστορία δεν τους διέψευσε ποτέ…
Στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου το 1938, μετά το οδυνηρό παγκόσμιο κραχ, 80 στους 100 Έλληνες κέρδισαν λιγότερο από το μισό του εθνικού εισοδήματος (περίπου 640 εκατομμύρια δολάρια). Τα υπόλοιπα μισά και περισσότερα ανήκουν σε όσους ανήκουν στο 20%. Σε αυτό το διάστημα, ο μέσος Έλληνας τρώει 18 κιλά κρέας και 3 κιλά φρέσκο ψάρι το χρόνο, ενώ ένας Άγγλος 63 και 15 κιλά αντίστοιχα.Μελέτη της Κοινωνίας των Εθνών ανάμεσα σε είκοσι χώρες κατατάσσει την Ελλάδα τελευταία σε γάλα και κατανάλωση αυγών. Ο μέσος όρος ζωής ενός Έλληνα δεν ξεπερνά τα 50 χρόνια!
Τα χειρότερα όμως έρχονται…
Η Ελλάδα σύντομα θα παρασυρθεί σε πόλεμο. Ενώ οι Έλληνες πολεμούν στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, η Βέρμαχτ προσπαθεί να σπάσει την αντίστασή τους. Σε μια μνημειώδη επίθεση φιλίας, αποτυπωμένη σε προπαγανδιστικά φυλλάδια που κυκλοφορούν στο μέτωπο, προσπαθεί να εξηγήσει: «…Εμείς, Γερμανοί στρατιώτες, δεν ερχόμαστε ως εχθροί σας… Κανένα άλλο έθνος δεν αγαπά και θαυμάζει τη μεγάλη ιστορία και τον πολιτισμό σας όσο και ο Γερμανός… Τιμούμε και σεβόμαστε τον ηρωισμό σας… Έλληνες, δεν ερχόμαστε ως εχθροί, αλλά για να νικήσουμε την Αγγλία, που σας υποκίνησε σε αυτόν τον παράλογο πόλεμο εναντίον μας, αναγκάζοντάς σας να την υποστηρίξετε στρατιωτικά.. .
Αλλά υπάρχει σύγχυση και από την ελληνική πλευρά. «Η πρώτη αντίδραση του κόσμου ήταν η περιέργεια και μετά η απογοήτευση», έγραψε στο ημερολόγιό του ο συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς. «Δεν υπήρξε ποτέ αγάπη για τους Γερμανούς στην Ελλάδα, αλλά από μακριά μπορούσε κανείς να δει έναν αόριστο θαυμασμό (για τη δύναμή τους, το σύστημά τους, τη σοβαρότητά τους). Η επαφή μαζί τους κλόνισε αυτόν τον θαυμασμό»…
Πριν τον πόλεμο, το γερμανικό κεφάλαιο εισήλθε στην ελληνική αγορά ήρεμα και με όλες τις τιμές και πάνω από το 40% των ελληνικών εξαγωγών πήγαινε στη Γερμανία και την Αυστρία. Με τον πόλεμο εξαντλημένο και πολιορκημένο, οι Έλληνες καλούνται να αντιμετωπίσουν τη σημαντικότερη απειλή για την ύπαρξή τους από τον κύριο καταναλωτή των προϊόντων τους. Αυτός είναι ένας αγώνας επιβίωσης από τον οποίο η Ελλάδα πρέπει να βγει νικήτρια, με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Η είσοδος των Γερμανών στην Ελλάδα την άνοιξη του 1941 σηματοδότησε την αρχή της πείνας και της φτώχειας. Ο στρατός κατοχής αρπάζει κάθε αναλώσιμο υλικό για τις δικές του ανάγκες. Η χώρα θα ξεμείνει από τρόφιμα μέσα σε λίγες εβδομάδες. Αυτό το χειμώνα, οι άνθρωποι πέφτουν νεκροί στους δρόμους της πόλης. Οι άσπονδοι φίλοι και θαυμαστές της Ελλάδας, οι Γερμανοί παρατηρητές, καταγγέλλουν στους ανωτέρους τους ότι οι κατακτημένοι Έλληνες πεθαίνουν από την πείνα και ότι εμποδίζουν το… έργο επιτήρησης.
Ο Hermann Göring, εξέχουσα προσωπικότητα του ναζιστικού περιβάλλοντος, στέλνει μια επιστολή στους στρατιωτικούς διοικητές των κατεχόμενων εδαφών, αποκαλύπτοντας το αληθινό σχέδιο των κατακτητών: «…δεν σας στείλαμε εκεί για να εργαστείτε για το καλό των εθνών. που σας έχουμε εμπιστευθεί, αλλά για να εξαγάγετε όσο το δυνατόν περισσότερα για να μπορέσει να ζήσει το γερμανικό έθνος […] Αυτή η συνεχής ανησυχία για τους ξένους πρέπει να τελειώσει μια για πάντα! Δεν με ενοχλεί όταν μου λες ότι οι άνθρωποι της περιοχής ευθύνης σου λιμοκτονούν! Ας πεθάνουν για να μην πεινάσουν οι Γερμανοί!».
Αυτό εκφράζεται στην πεμπτουσία του δόγματος του Τρίτου Ράιχ: η εκμετάλλευση όλου του πλούτου των πηγών που κατέκτησαν οι εισβολείς και η μεταφορά στον γερμανικό στρατό όλων των τοπικών προϊόντων που… θυσιάζονται στο βωμό του οράματος της Νέας Ευρώπης.
Η Γερμανία δεσμεύει εργοστάσια παραγωγής στη χώρα και κατάσχει πρώτες ύλες και προϊόντα. Για τη συντήρηση των δυνάμεων κατοχής η Ελλάδα υποχρεούται να πληρώνει μηνιαίο ποσό 25 εκατομμυρίων μάρκων! Οι δυνάμεις κατοχής καταλαμβάνουν και τα αποθεματικά της Τράπεζας της Ελλάδος. Είναι «δανεικά». Οι αυξανόμενες απαιτήσεις τους οδηγούν σε ταχεία υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης της δραχμής. Πληθωριστικό νόμισμα γεμίζει την αγορά. Μια δέσμη πολλών χιλιάδων δραχμών -το έργο ζωής ενός συνετού νοικοκυριού- ισοδυναμεί πλέον με μια χούφτα γης. Εκατομμύρια δραχμές δεν φτάνουν για μια ουγγιά λάδι.
Οι νέοι στο μέτωπο μάχονται λυσσαλέα για την πατρίδα τους και οι γυναίκες και τα παιδιά στις πόλεις μάχονται καθημερινά για την επιβίωση. Το έθνος εξοντώνεται με κάθε μέσο. Στην περιφέρεια, όπου παράγονται τα προϊόντα που στηρίζουν τους κατακτητές, υπάρχει υπολογίσιμο πλεόνασμα για τις ανάγκες των κατοίκων. Στις πόλεις όμως… Το σταγονόμετρο διανέμεται σε ντουλάπια όπου οι φτωχοί άνθρωποι περιμένουν σε ατελείωτες ουρέςπαιδιά ρισκάρουν τη ζωή τους πηδώντας σε γερμανικά φορτηγά με τρόφιμα και πρώτες ύλες που μπορούν να πουληθούν στην αγορά για ένα κομμάτι ψωμί, μια μπομπότα από κακής ποιότητας αλεύρι και πριονίδι. Γάτες, σκύλοι, πουλιά, γαϊδούρια μετατρέπονται σε πρωτεΐνη απαραίτητη για τον ανθρώπινο οργανισμό…
Από τον Νοέμβριο του 1941 έως τον Μάρτιο του 1942, η διατροφή της μέσης οικογένειας άλλαξε ριζικά. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το ποσοστό των ατόμων που τρώνε κανονικά (2.500 θερμίδες και άνω) είναι μηδενικό, ενώ το ποσοστό των ατόμων που καταναλώνουν 1.800-2.500 θερμίδες (οριακά επαρκής διατροφή) περιορίζεται σε μόλις 4%. Η ανεπαρκής διατροφή (1.200-1.800 θερμίδες) αντιπροσωπεύει το 18%, ο υποσιτισμός (600-1.200 θερμίδες) το 63%, και ο σοβαρός υποσιτισμός (0-600 θερμίδες) το 15%!
