Ο πάπυρος πέρασε απαρατήρητος επειδή οι ειδικοί δεν είχαν ρίξει ποτέ μια πιο προσεκτική ματιά στο χειρόγραφο πριν, πιστεύοντας ότι η φύση του χειρογράφου σήμαινε ότι πρέπει να ήταν κάτι κοινό.
Ο πάπυρος πέρασε απαρατήρητος, επειδή οι ειδικοί δεν είχαν ρίξει ποτέ μια πιο προσεκτική ματιά στο χειρόγραφο πριν, πιστεύοντας ότι η φύση του χειρογράφου σήμαινε ότι πρέπει να ήταν κάτι κοινό.
Ένα κομμάτι περγαμηνής 2.000 ετών φαίνεται να αποκαλύπτει μια ιστορία από την παιδική ηλικία του Ιησού που δεν συμπεριλήφθηκε σε μεταγενέστερες εκδόσεις της Βίβλου.
Αυτό το νέο θαύμα είναι η ιστορία του νεαρού Ιησού που έκανε κάτι που ονομάζεται «κάνοντας τα σπουργίτια να ζωντανέψουν».
Ένα χειρόγραφο 2.000 ετών που ανακαλύφθηκε σε μια γερμανική βιβλιοθήκη καταγράφει ότι ο πεντάχρονος Μεσσίας ήταν σε θέση να διαμορφώσει πήλινα πουλιά δίπλα σε ένα ποτάμι και στη συνέχεια να τα μετατρέψει σε ζωντανά σπουργίτια. Πιστεύεται ότι είναι μέρος ενός ευρύτερου κειμένου, του Ευαγγελίου του 2ου αιώνα της νηπιακής ηλικίας του Θωμά. Αυτό το ευαγγέλιο λέγεται ότι περιγράφει λεπτομερώς τη νεαρή ζωή του Ιησού, αλλά αφαιρέθηκε από την τελική έκδοση της Βίβλου.
Ο πάπυρος πέρασε απαρατήρητος, επειδή οι ειδικοί δεν είχαν ρίξει ποτέ μια πιο προσεκτική ματιά στο χειρόγραφο πριν, πιστεύοντας ότι το χειρόγραφο σήμαινε ότι πρέπει να ήταν κάτι συνηθισμένο, όπως μια λίστα αγορών ή μια προσωπική επιστολή.
Ωστόσο, μετά από προσεκτικότερη εξέταση, παρατήρησαν τη λέξη Ιησούς στο κείμενο. Στη συνέχεια μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν το υπόλοιπο απόσπασμα, συνειδητοποιώντας ότι μιλούσε για ένα ανείπωτο θαύμα από την παιδική ηλικία του Ιησού. Λένε ότι η γραφή είναι πιθανότατα «αδέξια», επειδή γράφτηκε από ένα παιδί στην Αίγυπτο τον 4ο ή τον 5ο αιώνα.
Και οι δύο ερευνητές υποθέτουν τώρα ότι αυτό το αντίγραφο του Ευαγγελίου δημιουργήθηκε ως μέρος ασκήσεων γραφής σε σχολείο ή μοναστήρι. Ίσως είναι το παλαιότερο σωζόμενο αντίγραφο του χαμένου Ευαγγελίου του Αγ. Θωμάς.
