Σύμφωνα με δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου, τα μαχητικά αεροσκάφη πέταξαν πάνω από την πρωτεύουσα της Γουιάνας λίγο πριν τις 14:30 (τοπική ώρα, 9:30 μ.μ. ώρα Ελλάδας).
«Η κυβέρνηση της Γουιάνας ενέκρινε την υπέρπτηση της Τζόρτζταουν από δύο F/A18F Super Hornets του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (…) η άσκηση πραγματοποιήθηκε ως μέρος της συμφωνίας αμυντική συνεργασίαΚαι οι δύο χώρες, σύμφωνα με δήλωση της κυβέρνησης της χώρας της Λατινικής Αμερικής.
Σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών της Βενεζουέλας, Ιβάν Χιλ, η πτήση «απειλεί τη ζώνη ειρήνης» που συμφώνησαν οι πρόεδροι και των δύο χωρών, Νικολάς Μαδούρο και Ιρφάν Αλί, τον Δεκέμβριο.
Ο υπουργός Άμυνας της Βενεζουέλας Βλαντιμίρ Παντρίνο Λόπες, από την πλευρά του, εκτίμησε ότι οι ασκήσεις αποτελούν μέρος των «επαναλαμβανόμενων προκλήσεων» των Ηνωμένων Πολιτειών. «Το ολοκληρωμένο σύστημα αεράμυνας μας παραμένει ενεργό» για να αντιμετωπίσει «κάθε προσπάθεια παραβίασης του εναέριου χώρου της Βενεζουέλας, συμπεριλαμβανομένου του εδάφους μας στο Εσεκίμπο», τόνισε μέσω του X.
Με έκταση 160.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και υπέδαφος πλούσιο σε πετρέλαιο και άλλους φυσικούς πόρους, το Essequibo, το οποίο ανήκει στη Γουιάνα αλλά διεκδικείται σε μεγάλο βαθμό από τη Βενεζουέλα, έχει πληθυσμό 125.000, που αντιπροσωπεύει περίπου το ένα πέμπτο του πληθυσμού της Γουιάνας και δύο τρίτα του επιφανειακού πληθυσμού της χώρας.
Ένταση μεταξύ Καράκας και Τζορτζτάουν κατά καιρούς αιώνια εδαφική σύγκρουση εντάθηκε τον Σεπτέμβριο, όταν η Γουιάνα ανακοίνωσε δημόσιο διαγωνισμό για την ανάπτυξη των κοιτασμάτων πετρελαίου της. Τον Δεκέμβριο, η Βενεζουέλα πραγματοποίησε αντιδραστικό δημοψήφισμα για την προσάρτηση της περιοχής, στο οποίο οι ψηφοφόροι ψήφισαν «συντριπτικά» (96,33%).
Η κατάσταση παραμένει τεταμένη, αν και και οι δύο πρόεδροι έχουν επανειλημμένα διαβεβαιώσει στις συναντήσεις τους ότι «δεν θα χρησιμοποιήσουν βία».
Η Βενεζουέλα υποστηρίζει ότι το φυσικό σύνορο μεταξύ των δύο χωρών θα πρέπει να είναι ο ποταμός Εσεκίμπο, όπως ήταν το 1777, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας της πρώην Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Η Γουιάνα αρνείται ότι τα σύνορα, τα οποία χρονολογούνται από τη βρετανική αποικιακή κυριαρχία, χαράχτηκαν το 1899 με απόφαση ενός διαιτητικού δικαστηρίου του Παρισιού. Αυτή τη θέση υποστηρίζει και το Λονδίνο.
Η Τζορτζτάουν επαναλαμβάνει ότι δεν διαπραγματεύεται για την εθνική κυριαρχία σε «ολόκληρη» την επικράτειά της και ότι το θέμα πρέπει να αποφασιστεί από το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης (ICJ). Το Καράκας, ωστόσο, ζητά διαπραγματεύσεις εκτός του ΔΠΔ και λέει ότι θα πρέπει να βασίζονται στη συμφωνία που υπογράφηκε στη Γενεύη το 1966, πριν η Γουιάνα αποκτήσει την ανεξαρτησία.
