Αλλά το ερώτημα είναι: «Είναι πραγματικά η Generation Z που είναι το πρόβλημα ή μήπως οι προκάτοχοί τους; Millennialsπου άφησε πίσω του μια κακή κληρονομιά;
Σε τελική ανάλυση, όπως ζητήθηκε Ανεξάρτητος, γιατί οι εργαζόμενοι να μην ολοκληρώσουν την εργασία τους εντός του χρόνου που ορίζεται στη σύμβαση; Γιατί δεν πρέπει να αφήνουν τα email σε «ανάγνωση» όταν είναι εκτός γραφείου; Γιατί πρέπει να προσπαθούν συνεχώς να κάνουν περισσότερα από αυτά που ταιριάζουν με τα κέρδη τους;
Μια αμερικανική μελέτη με τίτλο “Παρακολούθηση του Μέλλοντος”, η οποία ερευνά 50.000 μαθητές γυμνασίου κάθε χρόνο από το 1975, εξετάζει το ερώτημα: “Πόσο πρόθυμοι είναι οι 18χρονοι να εργαστούν υπερωρίες;”
Συγκεντρώνοντας και αναλύοντας τα δεδομένα που συλλέχθηκαν, ο Jean Tuenge, συγγραφέας του βιβλίου Generations: The Real Differences Between Gen Z, Millennials, Gen X, Boomers and Silents – and What They Mean for the Future, ανακάλυψε ότι το ποσοστό των νέων που θέλουν να εργάζονται υπερωρίες συνέχισαν να μειώνονται μέχρι το 2009–2010.
Αυτή η ημερομηνία ήταν ένα σημείο καμπής για την ανάπτυξη αυτής της επιθυμίας.
Ελληνική κρίση των millennials
Αυτή την περίοδο σε Ελλάδα συμπίπτει με την έκρηξή του Οικονομική κρίση και την αύξηση της ανεργίας, ιδίως στη νέα γενιά. Οι Millennials, δηλαδή άνθρωποι που γεννήθηκαν μεταξύ 1981 και 1996, εισήλθαν στην αγορά εργασίας σε μια εποχή που συνέβαιναν σημαντικές αλλαγές στην κοινωνία.
Αποφοίτησαν αφού είδαν τους μισθούς των γονιών τους να μειώνονται και τα παράτησαν όταν ο κατώτατος μισθός έφτασε σε μη βιώσιμα επίπεδα. Έτσι, καθώς προσπαθούσαν να ανταπεξέλθουν στο νέο τοπίο που άρχιζε να διαμορφώνεται, και χωρίς να έχουν ιδέα για το πώς ήταν οι συνθήκες εργασίας πριν, έγιναν πιο πρόθυμοι και έτοιμοι να «βάλουν» περισσότερες ώρες εργασίας για να έχουν ένα δουλειά.
Αυτό δημιούργησε ένα εργατικό δυναμικό που ήταν πρόθυμο να εργαστεί σκληρότερα για λιγότερα χρήματα και μηδενικές προοπτικές εξέλιξης. Ταυτόχρονα, αυτή η επιθυμία έχει επίσης μεταμορφώσει τις προσδοκίες της διοίκησης όσον αφορά το τι απαιτούν από έναν νέο υπάλληλο.
Ως εκ τούτου, το 2024 φαίνεται παράλογο ένας νεαρός άνδρας ή μια νεαρή γυναίκα να μην θέλει να εργάζεται περισσότερες ώρες από αυτές που ορίζει η σύμβασή τους, ειδικά χωρίς να λαμβάνει αμοιβή για αυτό.
Αυτή η κατάσταση ήταν φυσικά παρόμοια σε παγκόσμιο επίπεδο. Όπως σημειώνει η The Independent, οι millennials «χρειάστηκε να δουλέψουν σκληρά για να εισέλθουν στο εργατικό δυναμικό, εξακολουθούν να είναι ευγνώμονες που έχουν προσληφθεί και διαρκώς φοβούνται ότι θα απολυθούν, ακόμη και 15 χρόνια αργότερα». Αυτό έχει δημιουργήσει μια γενιά ανθρώπων που προσπαθούν συνεχώς να αποδείξουν ότι είναι «αναγκαίο».
Το οικονομικό τοπίο στο οποίο εισήλθαν στο εργατικό δυναμικό διαμόρφωσε την εργασιακή τους ηθική. «Η Μεγάλη Ύφεση είχε σίγουρα σημαντικό αντίκτυπο σε αυτές τις συμπεριφορές. Τελειώνοντας το κολέγιο σε μια χώρα με υψηλότερη ανεργία, οι millennials συνειδητοποίησαν ότι ίσως χρειαστεί να δουλέψουν σκληρότερα για να φτάσουν εκεί», σημειώνει ο Tuenge.
Η ανεργία των νέων στην Ελλάδα
Ωστόσο, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: η ανεργία στην Ελλάδα το 2010 έφτασε το 12,7%, και το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των ατόμων ηλικίας 20-24 ετών έφτασε στο συντριπτικό επίπεδο του 49,6%.
| Ετος | Μέσο ετήσιο ποσοστό ανεργίας (%) |
| 2010 | 12,7% |
| 2011 | 17,9% |
| 2012 | 24,4% |
| 2013 | 27,5% |
| 2014 | 26,5% |
| 2015 | 24,9% |
| 2016 | 23,5% |
Ωστόσο, τα ποσοστά αυτά είναι ακόμη υψηλότερα μεταξύ των νέων ανδρών και γυναικών.
| τρίμηνο του έτους | Ποσοστό ανεργίας ηλικίας 20-24 ετών (%) |
| Τρίμηνο 2012 | 51% |
| Τρίμηνο 2013 | 57,9% |
| Τρίμηνο 2014 | 54,6% |
| Α’ τρίμηνο 2015 | 51% |
| Τρίμηνο 2016 | 49,6% |
Τα πράγματα αλλάζουν
Ως αποτέλεσμα, το ποσοστό ετοιμότητας άρχισε να μειώνεται ξανά τα τελευταία χρόνια.
Μεταξύ 2020 και 2022, μειώθηκε από 54% σε 36%.
Αυτές οι τάσεις είναι ορατές και σε άλλα θέματα, όπως αν η εργασία παίζει «πρωταγωνιστικό» ρόλο στη ζωή τους και αν θα ήθελαν να εργαστούν αν η ζωή τους δεν εξαρτιόταν από αυτήν.
«Οι Millennials είναι πιο προσανατολισμένοι στην εργασία από τις προηγούμενες και τις μελλοντικές γενιές», λέει ο Tuenge.
«Η γενιά Z, από την άλλη πλευρά, επωφελήθηκε από τις έντονες ελλείψεις εργατικού δυναμικού και μπόρεσε να απαιτήσει καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής», εξηγεί ο Tueng. «Αφορά επίσης τον ψυχισμό αυτής της γενιάς – δεν φοβούνται να μιλήσουν για πράγματα που είναι σημαντικά για αυτούς».
Έτσι, αντί να παραπονιόμαστε για την έλλειψη εργασιακής ηθικής του Gen Z, ίσως θα έπρεπε να τους επαινέσουμε και να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε την πιο ισορροπημένη προσέγγισή τους.
