Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Neurology, πρόκειται για μεγάλες ποσότητες αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο αυτών των ανθρώπων, οι οποίες σχετίζονται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
- Νόσος Αλτσχάιμερ: Οι επιστήμονες ανακαλύπτουν πιθανό τρόπο να επιδιορθώσουν τη μνήμη σε ασθενείς
Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές συνέκριναν την έκθεση σε ρύπους με μετρήσεις εγκεφαλικών δεικτών της νόσου Αλτσχάιμερ, πλάκες αμυλοειδούς και δέσμες πρωτεΐνης ταυ.
Τα άτομα των οποίων η έκθεση σε λεπτά σωματίδια ήταν 1 μg/m3 υψηλότερη το έτος πριν από το θάνατο είχαν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν περισσότερη οδοντική πλάκα.
Τα άτομα με υψηλότερη έκθεση τα τρία χρόνια πριν από το θάνατο είχαν 87% περισσότερες πιθανότητες να έχουν περισσότερη πλάκα.
Επιπλέον, διαπίστωσαν ότι η ισχυρότερη συσχέτιση μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της νόσου του Αλτσχάιμερ παρατηρήθηκε σε ασθενείς που δεν είχαν παραλλαγή γονιδίου που σχετίζεται με τη νόσο (APOE e4).
- 12 παράγοντες κινδύνου που μπορούν να μειώσουν το 40% των περιπτώσεων άνοιας
Ωστόσο, οι ερευνητές εξηγούν ότι η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί τον σχηματισμό περισσότερων αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο, αλλά δείχνει μόνο μια σύνδεση. Ωστόσο, σημειώνουν ότι ένας περιορισμός της μελέτης είναι ότι είχαν μόνο τη διεύθυνση κατοικίας του ατόμου τη στιγμή του θανάτου του, επομένως είναι πιθανό η έκθεση σε ρύπους να ταξινομήθηκε εσφαλμένα.
Ποιες παράμετροι συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη;
Οι επιστήμονες εξέτασαν τον εγκεφαλικό ιστό από 224 άτομα που συμφώνησαν να δωρίσουν τον εγκέφαλό τους μετά το θάνατο για να προωθήσουν την έρευνα για την άνοια.
Οι άνθρωποι πέθαιναν κατά μέσο όρο σε ηλικία 76 ετών. Στη συνέχεια, οι ερευνητές έλεγξαν την έκθεσή τους στην ατμοσφαιρική ρύπανση με βάση τη διεύθυνση του σπιτιού τους.
Εξέτασαν το PM 2,5, το οποίο αποτελείται από αιωρούμενα σωματίδια ρύπων μικρότερης από 2,5 μικρόμετρα σε διάμετρο που αποτελούν σημαντική πηγή ατμοσφαιρικής ρύπανσης σε αστικές περιοχές όπως η μητροπολιτική περιοχή της Ατλάντα, όπου ζούσαν οι περισσότεροι δωρητές.
Το μέσο επίπεδο έκθεσης το έτος πριν από το θάνατο ήταν 1,32 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο (μg/m3) και 1,35 μg/m3 τα τρία χρόνια πριν από το θάνατο.
