Πριν από 48 χρόνια ο Χρήστος Ρούσσος ομολόγησε τον φόνο της συντρόφου του. Η υπόθεση της δολοφονίας συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία και γυρίστηκε μια ταινία με το όνομα «Άγγελος».
Τριάντα τρία χρόνια μετά την απελευθέρωση Για τον φόνο της συντρόφου του μίλησε ο Χρήστος Ρούσσοςφυλακές Κέρκυρας, κανιβαλίστηκαν από τις εφημερίδες επειδή ήταν γκέι και τη στιγμή που το είπε στη μητέρα του «Σκότωσα τον Ανέστη. Θυμάμαι τη μητέρα μου ως μια τραγική εικόνα, μια αρχαία τραγωδία».
«Μου αρέσει να ζω ήρεμα, ήσυχα, γράφω, σπάνια βγαίνω έξω», είπε ο Χρήστος Ρούσσος για τη σημερινή του ζωή σε συνέντευξή του στο Mega. “Μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος Είμαι με ένα υπέροχο παιδί. Είναι πολύ ωραίο να έχεις σύντροφο και να ξέρεις ότι κάποιος σε περιμένει στο σπίτι».
Ο Χρήστος Ρούσσος εξήγησε τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε να γράφει και αναφέρθηκε και στην ταινία «Άγγελος», που όπως είπε τον προσέβαλε.
«Ξεκίνησα να γράφω εξαιτίας μιας ταινίας που έγινε για μένα, της ταινίας «Άγγελος», ένιωσα προσβεβλημένος, υπήρχαν αρκετές ανακρίβειες στην ταινία που είναι πολύ σοβαρές, πολύ προσβλητικές για μένα. Λέω, «πρέπει να απαντήσω, πρέπει να σας πω πώς ήταν τα πράγματα», και μετά συνέχισε να μας λέει πώς έγινε η δολοφονία.
Ο φόνος του Ανέστη
«Μπήκα στο λεωφορείο, κάθομαι, ο Ανέστης χτυπάει το παράθυρο απ’ έξω Μου είπε να κατέβω να σου πω και αυτό που έγινε για μια στιγμή έγινε για πάντα» θυμάται ο Χρήστος Ρούσσος.
Μιλώντας για τη σχέση τους είπε ότι «είχα μια συμπεριφορά από τον Ανέστη που μου άρεσε πολύ: περιποιητική, τρυφερή και στοργική. Ο Ανέστης ήθελε να εκμεταλλευτεί το προαίσθημά μου. Σκέφτηκα να εξαφανιστώ για να μην μάθει κανείς πού ήμουν, ούτε ο Ανέστης ούτε η οικογένειά μου. Αποφασίζω να φύγω και το βράδυ πήγα στο διαμέρισμα στην Καλλιθέα. Ήξερα ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο βράδυ με τον Ανέστη.
»Ο Ανέστης φέρθηκε πολύ άσχημα. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τον Ανέστη σε τέτοια κατάσταση και τρελάθηκα. Ήμουν σε τέτοια ψυχική κατάσταση που κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι με δημιούργησε. Τότε ήμουν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυε. Όταν τελείωσαν όλα, δεν κατάλαβα, δεν ήξερα τι γινόταν, λες και δεν ήμουν εγώ και βγήκα από το σπίτι και πήγα στον Ασπρόπυργο, στο σπίτι που είχαμε στη Νεόκτιστα. Όταν μπήκα στα λεωφορεία, όταν πήγαιναν εκεί… Δεν γύρισα σπίτι, πήγα στο βουνό γιατί μου άρεσε. Πήγα εκεί, κάθισα στη ρίζα ενός μεγάλου πεύκου, τυλίχτηκα σε μια τσάντα και νομίζω ότι με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα πριν ξημερώσει όταν ξυπνούσαν τα πουλιά στα δέντρα», είπε ο Χρήστος Ρούσσος.
«Τότε έπρεπε να σκεφτώ τι συνέβη. Και κατάλαβα τι συνέβαινε δεν ήταν κάτι που ήθελα να κάνω«Είπε για τον φόνο της συντρόφου του…
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι έπρεπε να ενημερώσω τους δικούς του ανθρώπους. Θυμάμαι απάντησε ο πατέρας του στο τηλέφωνο και του είπα «έλα στην Αθήνα γιατί κάτι συνέβη στον Ανέστη».. Ενημέρωσα τη μητέρα μου και εκεί είχαμε άλλο δράμα, γιατί η μητέρα μου δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτό και της είπα ότι σκότωσα τον Ανέστη.. Θυμάμαι τη μητέρα μου ως μια τραγική εικόνα, μια αρχαία τραγωδία».
Αναφερόμενος στα γεγονότα που ακολούθησαν την ομολογία του, ο Χρήστος Ρούσσος είπε: «Από τη στιγμή που παραδόθηκα, απλά έκλαψα. Τότε όλα ήταν τρελά και οι δημοσιογράφοι κανιβαλίζανε, «ανώμαλα». Η πρώτη πρόταση που άκουσα στο ναυτοδικείο ήταν θάνατος, μετά έγινε ισόβια. Με πήγαν στην Κέρκυρα, στην πιο σκληρή φυλακή, που την έλεγα Νταχάου, όπου βασάνιζαν ανελέητα κρατούμενους», είπε για την εποχή που ήταν κρατούμενος.
Όταν ρωτήθηκε αν είχε επικοινωνήσει ποτέ με τους γονείς του Ανέστη, απάντησε ότι «το να επικοινωνήσω με την οικογένεια του Ανέστη δεν θα άλλαζε τίποτα, ναι θα το έκανα, αλλά θα τους επέστρεφα το μωρό;». ΟΧΙ”.
Επιμένει ότι δεν απαντά ούτε μετανιώνει γιατί, όπως λέει, «κανείς δεν θα καταλάβει τον πόνο μου, που νιώθω και σήμερα.
«Πέρυσι τον Αύγουστο επισκέφτηκα τον τάφο του Ανέστη και ήμουν συντετριμμένος. Βλέποντας την ηλικία κατάλαβα ότι είμαστε και οι δύο παιδιά, αυτός 22, εγώ 19», κατέληξε ο Χρήστος Ρούσσος.
