Η οικοδόμηση και η ανάπτυξη σχέσεων απαιτεί χρόνο, εγγύτητα και τακτικές επαφές. Ή τουλάχιστον, αυτό πιστεύουμε μέχρι η ίδια η ζωή να μας αποδείξει ότι κάνουμε λάθος. Εννέα από τους ερμηνευτές του Υποστήριξη δράσηςπου συνάντησαν τα ανάδοχά τους παιδιά κατά τη διάρκεια ενός πρόσφατου ταξιδιού αλληλεγγύης στην Κένυα, μοιραστούν την εμπειρία τους και απομυθοποιήστε τι πιστεύουμε για τις σχέσεις…
Η οικοδόμηση και η ανάπτυξη σχέσεων απαιτεί χρόνο, εγγύτητα και τακτικές επαφές. Ή τουλάχιστον, αυτό πιστεύουμε μέχρι η ίδια η ζωή να μας αποδείξει ότι κάνουμε λάθος. Εννέα από τους ερμηνευτές του Υποστήριξη δράσηςπου συνάντησαν τα ανάδοχά τους παιδιά κατά τη διάρκεια ενός πρόσφατου ταξιδιού αλληλεγγύης στην Κένυα, μοιραστούν την εμπειρία τους και απομυθοποιήστε τι πιστεύουμε για τις σχέσεις…
Όλα ξεκινούν αρκετά τυπικά: συμπληρώνετε τη φόρμα και γίνεστε Χορηγός που περιμένει να συνδεθεί με ένα παιδί που ζει σε μία από τις κοινότητες της ActionAid. Λαμβάνετε το πρώτο γράμμα και τη φωτογραφία του μωρού σας και το ταξίδι της σχέσης και της υιοθεσίας ξεκινά επίσημα. Δύο φορές το χρόνο μαθαίνεις τα νέα του και του γράφεις όποτε θέλεις. Καθώς παρακολουθείτε το παιδί σας να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, η αίσθηση της αλληλεγγύης μεγαλώνει αργά. Το άγχος μεγαλώνει μέσα σου και το συνειδητοποιείς όταν οι σκέψεις σου στρέφονται ασυναίσθητα σε αυτόν κάθε φορά που ακούς για κάτι που συμβαίνει στη χώρα του. Ίσως και να αναρωτηθήκατε πώς θα ήταν να συναντούσατε αυτό το άτομο από κοντά. Αλλά μάλλον δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να σας προετοιμάσει για τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσετε σε αυτή την περίπτωση.
«Δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τη στιγμή που γνώρισα την υιοθετημένη κόρη μου Λούσι», λέει συγκινημένη η Θεώνη και προσθέτει: «Ιδιαίτερες στιγμές, στιγμές συγκλονιστικές, γεμάτες αγάπη και συγκινήσεις. Την κοίταξα, με κοίταξε με τα λαμπερά της μάτια και το ζεστό χαμόγελό της και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όλα όσα ζούσα ήταν αληθινά. Αγκαλιαστήκαμε και το «ευτυχισμένος ευτυχισμένος» που μου ψιθύρισε είναι μια λέξη που δεν θα ξεχάσω ποτέ!»
Η πρώτη αντίδραση όταν ζητάμε από τους εργολάβους να περιγράψουν τις εμπειρίες τους είναι συνήθως ότι δυσκολεύονται να την περιγράψουν, ίσως επειδή πραγματικά είναι κάτι πρωτόγνωρο και απροσδόκητο. Όπως επιβεβαίωσε ο Minas, ο οποίος συνάντησε τον Raymond: «Δεν νομίζω ότι τα λόγια είναι αρκετά για να περιγράψουν αυτό που έζησα, αλλά αν έπρεπε να πω μια λέξη θα ήταν «εξαιρετικό», γιατί αυτό που νιώθεις είναι τόσο ξεχωριστό που δεν θα το νιώσεις ποτέ ξανά στη ζωή σου». Την ίδια δυσκολία επιβεβαιώνει και η Στεφανή, η οποία συνάντησε τον Γιουσούφ: «Πώς μπορείς να εξηγήσεις, με βάση τη λογική και όσα έχεις ζήσει μέχρι τώρα, τα έντονα συναισθήματα που νιώθεις αφού γνωρίσεις ένα παιδί που δεν έχεις ξαναδεί; Πώς μπορείς να περιγράψεις με λόγια τη σύνδεση που υπάρχει αυτόματα από τη στιγμή που την κοιτάς και την αγκαλιάζεις;
Η Adriana ονειρευόταν τη στιγμή που θα συναντούσε τον Bryan αφού έγινε ανάδοχος: «Από την πρώτη μέρα της ανάδοχης φροντίδας, η γνωριμία με το μωρό ήταν ένα όνειρο ζωής και είμαι πραγματικά ευγνώμων που το βίωσα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ», ενώ Ο Πάνος δηλώνει:Το να συναντάς από κοντά και να έχεις κοινωνική επαφή με ένα ανάδοχο παιδί είναι πολύ συναισθηματικό, «την οποία μέχρι τώρα ήξερες μόνο από φωτογραφίες και γράμματα και αυτή η εμπειρία, εκτός από πρωτόγνωρη για μένα, ήταν και μοναδική, από αυτές που θα σου μείνουν για πάντα στη μνήμη».
Κατά κοινή ομολογία, σε μια συνάντηση με ένα ανάδοχο παιδί δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ποιος δίνει περισσότερα, ποιος αντλεί τη μεγαλύτερη δύναμη και χαρά, ο Κηδεμόνας ή το παιδί. Η Άντρια, που συνάντησε την 9χρονη Τζεμίμα, έχει ήδη την απάντηση: «Και έτσι, χωρίς να το ξέρεις, αυτά τα μάτια σου δίνουν επιμονή και κουράγιο να κάνεις τολμηρά σχέδια για το μέλλον, μαθαίνοντάς σου για την ίδια τη ζωή! (Τι ειρωνικό που νόμιζες ότι θα είσαι αυτός που θα το προσφέρεις στο παιδί σου). Ευχαριστώ, Jemima, ή «asante sanna», που μου έδωσες έναν λόγο να συνεχίσω να επιμένω ότι ο κόσμος είναι όμορφος!»
«Περνώντας λίγο χρόνο με τον μικρό Μάξγουελ, συνειδητοποιώ πόσο πολύτιμη είναι η επαφή μας με αυτά τα παιδιά, πόση δύναμη κρύβουν και πόσο μας δυναμώνουν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα στα μάτια του Μάξγουελ, τα παιχνίδια μας με μπαλόνια, τις ζωγραφιές μας και την αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Η μικροσκοπική του αγκαλιά είναι αυτό που παίρνω μαζί μου και εύχομαι με τη σειρά μας να είχαμε καταφέρει να αφήσουμε ένα μικρό λιθαράκι Το μέλλον του Μάξγουελ και όλων των παιδιών να είναι γεμάτο γράμματα, όνειρα και χαμόγελα, προσθέτει η Ελπίδα.
Η συνάντηση με την Κάρεν άλλαξε και τη ζωή της Νάταλι: «Ήμουν τυχερή που τη γνώρισα, ένα καλοσυνάτο, ντροπαλό και υπέροχο κοριτσάκι! Στο μυαλό μου νόμιζα ότι προσφέρω βοήθεια, αλλά αυτό το ταξίδι, αυτές οι γυναίκες με τις υπερδυνάμεις τους, αυτά τα παιδιά με το γέλιο τους με βοήθησαν!». Η Έλενα προσθέτει:Για να ξαναγίνουμε για μια στιγμή παιδί, όπως πολλά παιδιά που έχουμε γνωρίσει, να μάθουμε από την αρχή ότι η ουσία είναι να μεγιστοποιούμε τα συναισθήματα, τα χαμόγελα και την ανιδιοτέλεια. Το μεγαλείο που μπορείς να πετύχεις δεν σε κάνει άνθρωπο. Άνθρωπος είναι αυτός που κρατά το μεγαλείο στην ψυχή του και το μοιράζεται. Και αυτοί οι άνθρωποι μας το έδωσαν απλόχερα!».
Τελικά, τι είναι αυτό που σε σημαδεύει μια σχέση; Δεν πρόκειται για χρόνο που αφιερώνεις με άλλο άτομο, ούτε για κοινές εμπειρίες, για τα ίδια γούστα, για έναν κοινό τρόπο ζωής. Στην περίπτωση της Υιοθεσίας, ένα αμοιβαίο χαμόγελο αρκεί για να ενώσει δύο κόσμους, για να δηλώσει και από τις δύο πλευρές ότι «Είμαι εδώ για σένα και θα σου αλλάξω τη ζωή για πάντα. Τι καλύτερο θα μπορούσατε να ζητήσετε σε μια σχέση;
Μάθετε περισσότερα για αυτό Χορηγικό πρόγραμμα ActionAid και πώς μπορείτε κι εσείς να ξεκινήσετε μια πραγματικά ουσιαστική σχέση σήμερα!