Στη χώρα του πάγου και της φωτιάς, τη μακρινή Ισλανδία, είναι εύκολο να ακούς ανθρώπους να μιλούν… ελληνικά στο δρόμο.
Τα ξενοδοχεία, οι καφετέριες, τα μπαρ και τα εστιατόρια πρέπει να έχουν τουλάχιστον έναν Έλληνα υπάλληλο. Αυτό ανακαλύπτεις, προς μεγάλη σου έκπληξη, όταν επισκέπτεσαι ένα νησί της Αρκτικής και φυσικά τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Οι καλοί μισθοί, παρά το υψηλό κόστος ζωής και την έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού στον τομέα του τουρισμού και της εστίασης, ώθησαν και συνεχίζουν να οδηγούν πολλούς Έλληνες στη μετανάστευση.
Ο Δημήτρης Νικολόπουλος, επί του παρόντος διευθυντής ξενοδοχείου στο Vik, το νοτιότερο χωριό της Ισλανδίας, συμπληρώνει φέτος επτά χρόνια στο νησί. Ξεκίνησε, και μετά ακολούθησαν άλλοι Έλληνες, γνωστοί του και μη, που εργάζονταν σε διάφορες τοπικές επιχειρήσεις.
«Ήρθα το 2017 και δεν έφυγα ποτέ. Ήθελα πολλά χρόνια να φύγω στο εξωτερικό, αλλά δεν έβρισκα το κουράγιο να πάρω την απόφαση. Τελικά, ήρθε μια πολύ καλή πρόταση εργασίας και τη δέχτηκα. Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, είχα μια από τις καλύτερες δουλειές που θα μπορούσα να έχω, στην εξυπηρέτηση πελατών και την online εποπτεία, για μια επιτυχημένη εταιρεία. Δεν έμεινα όμως ικανοποιημένος και δεν είδα προοπτικές εξέλιξης» λέει για το iefimerida.gr ο κ. Νικολόπουλος.
Σήμερα νιώθει ότι βρήκε αυτό που έψαχνε: καλή αμοιβή σε συνδυασμό με καλές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Μέσα από την εμπειρία του, εξηγεί γιατί η Ισλανδία είναι μαγνήτης για τους Έλληνες εργαζόμενους.
«Οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ καλές, αν και φυσικά ποικίλλουν ανάλογα με τη θέση και τον εργοδότη. Γενικά όμως το κράτος φροντίζει τους εργαζόμενους και υπάρχουν συνδικάτα με μεγάλη δύναμη που προστατεύουν τα συμφέροντά τους. Οι ώρες ποικίλλουν ανάλογα με το είδος της εργασίας. Μπορείτε να εργάζεστε 22 ημέρες το μήνα για 8 ώρες ή περίπου 16 ημέρες το μήνα για 12 ώρες. Οι αποδοχές είναι πολύ καλές, ειδικά αν εργάζεσαι στην επαρχία, όπου το κόστος ζωής είναι χαμηλότερο. Λόγω της έλλειψης κατοικιών, ο εργοδότης συχνά παρέχει ένα σπίτι με σχετικά χαμηλό ενοίκιο, κάτι που επιτρέπει στον εργαζόμενο να εξοικονομήσει εύκολα χρήματα, εξηγεί.
Το αρνητικό, όπως αναφέρει και ο ίδιος, είναι ο καιρός, που μπορεί να είναι… αδυσώπητοι και ατελείωτοι χειμώνες. «Ωστόσο, το κλίμα είναι ξηρό και το κρύο είναι πολύ πιο υποφερτό από ό,τι θα περίμενε κανείς. Όμως ο αέρας μαίνεται. «Η Ισλανδία είναι η πιο ανεμοδαρμένη κατοικημένη περιοχή στον κόσμο», λέει χαμογελώντας. «Αλλά τα καλοκαίρια είναι όμορφα. Πράσινα τοπία και μεγάλες μέρες όταν ο ήλιος δύει μετά τα μεσάνυχτα. Προσωπικά, το βρίσκω πιο ενοχλητικό όταν προσπαθώ να παρακολουθήσω ένα θρίλερ το βράδυ με τον ήλιο να αντανακλάται από την τηλεόραση παρά σε μια σταθερή χειμωνιάτικη νύχτα.
Τα σχέδιά του για το μέλλον, όπως τονίζει σταθερά, είναι να μην φύγει ποτέ από την Ισλανδία, παρά μόνο για διακοπές. Ωστόσο, παραδέχεται ότι δεν είναι χώρος για όλους και δεν θα συνιστούσε σε κανέναν να έρθει στο νησί μόνο και μόνο για καλύτερες συνθήκες εργασίας. «Υπάρχουν χώρες όπου μπορείς να το βρεις αυτό, όπως η Ολλανδία, η Δανία κ.λπ. Ο καιρός στην Ισλανδία είναι αρκετά σκληρός που ο μέσος Έλληνας μπορεί να ζήσει εδώ για πολύ καιρό. Για μένα όμως είναι πλέον το σπίτι μου και δεν θα το άλλαζα εύκολα αν δεν ήταν λόγω ανωτέρας βίας» προσθέτει ο Δημήτρης Νικολόπουλος.
Αναφερόμενος στην ηφαιστειακή έκρηξη και σε όσα ακολούθησαν μετά την καταστροφή της πόλης Γκρίνταβικ από λάβα, σχολιάζει ότι οι Ισλανδοί την αντιμετώπισαν αρκετά ψυχρά σε σύγκριση με τους ξένους. «Οι ξένοι αντέδρασαν στις πρόσφατες εκρήξεις πολύ δραματικά. Από ό,τι καταλαβαίνω, υπήρξαν μερικές πολύ τρομακτικές ειδήσεις στο εξωτερικό σχετικά με αυτό. Οι πελάτες μας κάλεσαν και με παρακάλεσαν να ακυρώσω την κράτησή τους γιατί νόμιζαν ότι ολόκληρη η χώρα βυθιζόταν στον Ατλαντικό!».
