Στην κακοκαιρία του Ιανού το 2020, ο Ορέστης Πλακιάς έχασε την ξαδέρφη της όταν έλειπε για αρκετές μέρες, βρέθηκε νεκρή κάπου στο Μουζάκι Καρδίτσας.
Ήταν φαρμακοποιός και επέστρεφε σπίτι, αλλά τα ορμητικά νερά της πήραν το αυτοκίνητό της. Επειτα, το 2020 είχε κακοκαιρία Ιανός. Τώρα στο ίδιο χωριό ξανά στο Μουζάκι Καρδίτσας, μια καταιγίδα με άλλο όνομα -αυτή τη φορά Ντάνιελ- πλημμύρισε ξανά την περιοχή. Βύθισε ξανά σπίτια στη λάσπη. ΚΑΙ μετράει και πάλι νεκρός. Τέσσερα, μέχρι στιγμής και το δολοφονικό της πέρασμα από τη Μαγνησία.
Μόλις τρία χρόνια μετά την απώλεια του Ορέστη, ο Πλακιάς έχει κάτι να πει. Μια φωτογραφία του (δεξιά) και του αδελφού της «Ο δύστυχος φαρμακοποιός από το Μουζάκι» – όπως λέει Αριστερά ο Ορέστης, ο Άρης, μπορεί να θυμίζει κάποιους.
«Γεια, δεν ξέρω αν με θυμάστε, με λένε Ορέστη Πλακιάξάδερφος του «άτυχου» φαρμακοποιού από τη Μουζάκα Καρδίτσας, αυτός που πνιγμένος από την αχαλίνωτη ορμή του Ιανού το 2020, όταν περάσαμε μια εβδομάδα βουτώντας μόνοι μας στη λάσπη για να τη βρούμε. Αλλά εντάξει, αγάπη μου, δεν ήμασταν προετοιμασμένοι τότε ΟΛΟΙ μας ενάντια στην απρόβλεπτη μανία της φύσης.
»Τρία χρόνια μετά, απόψε, επιστρέφω στη δουλειά, λίγα χιλιόμετρα από την οικογένειά μου και Προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί τους, αλλά δεν μπορώ να περάσω ούτε τηλεφωνικά. Και κάπως έτσι θέλω να σκεφτώ ότι εντάξει, «έτσι είναι η ζωή», «έτσι φαίνεται γλυκιά μου», «τι θα μπορούσαμε να κάναμε διαφορετικά για να προστατευτούμε από όλα αυτά;». Η ελπίδα μου ότι κάποιος άκουσε ή θα ακούσει τις κραυγές μας έχει ήδη κάπως εξατμιστεί και θα το συνεχίσει μια άλλη μέρα, όχι γιατί το χρωστάει κάπου, αλλά γιατί είναι δουλειά του.
«Έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε, όσο υπάρχει ακόμη χρόνος θα μας πνίξουν σε λιμάνια και ποτάμια, θα μας δολοφονήσουν για το εισιτήριο και θα λειτουργήσουν και στο πρόσωπό μας.»