Βρετανοί ερευνητές τονίζουν ότι η ανάλυση εκατοντάδων επιτυχιών από τα charts των τελευταίων 70 ετών έδειξε «σημαντική μείωση» στην πολυπλοκότητα του ρυθμού και του τόνου των μελωδιών των τραγουδιών.
Οι μεγαλύτερες αλλαγές – ή “εκρήξεις αλλαγών” – συνέβησαν το 1975 και το 2000 – όταν μουσικά είδη όπως το new wave, η disco και το στάδιο rock άρχισαν να κερδίζουν δημοτικότητα στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές του 21ου αιώνας.
Στην εξαιρετικά δημοφιλή μουσική δεν επιλέγονται πλέον πολύπλοκες φωνητικές μελωδίες. Η έρευνα δείχνει ότι μπορεί να προτιμώνται συγχορδίες, στίχοι ή ηχητικές υφές.
Η ερευνητική ομάδα βρήκε επίσης «μέτρια στοιχεία» μιας «μελωδικής επανάστασης» το 1996, όταν τα μεγάλα μουσικά στούντιο άρχισαν να υιοθετούν νέες τεχνολογίες όπως ηχογράφηση μουσικής, μοντάζ και εφαρμογές παραγωγής.
Τι έδειξαν τα ευρήματα;
Οι ερευνητές λένε ότι τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Scientific Reports, υποδηλώνουν ότι η πολυπλοκότητα και η δημιουργική έκφραση στη δημοφιλή μουσική μετατοπίζεται από τη μελωδία σε άλλα στοιχεία όπως η ποιότητα του ήχου.
Η Madeleine Hamilton, φοιτήτρια διδάκτορα στην επιστήμη των υπολογιστών στο Queen Mary University of London (QMUL), είπε στον Independent ότι από το 1950, η πολυπλοκότητα των μελωδιών στα περισσότερα δημοφιλή τραγούδια έχει μειωθεί. «Σημαίνει ότι αυτό που αρέσει στους ανθρώπους στη μουσική αλλάζει. Στην εξαιρετικά δημοφιλή μουσική, οι πολύπλοκες φωνητικές μελωδίες δεν είναι πλέον αναγνωρίσιμες».
Ανέφερε συγκεκριμένα ότι η μελωδία του “Walking Behind You” του Eddie Fisher, που είναι το τέταρτο δημοφιλέστερο τραγούδι του 1953, είναι περίπλοκη. Αντίθετα, το «Poker Face» της Lady Gaga, το δεύτερο πιο δημοφιλές τραγούδι του 2009, είναι «πολύ, πολύ πιο απλό», εξήγησε.
Η Madeleine Hamilton και ο Dr. Marcus Pearce, ανώτερος λέκτορας στη Σχολή Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του QMUL, ανέλυσαν 1.131 τραγούδια από 360 τραγούδια του τέλους της χρονιάς που έφτασαν στην πρώτη πεντάδα των αμερικανικών τσαρτ Billboard κάθε χρόνο από το 1950 έως το 2022.
Η ερευνητική ομάδα έγραψε: «Στη δεκαετία του 1950, η γκάμα των πιθανών ηχοχρωμάτων για μουσική παραγωγή περιοριζόταν στους ήχους που μπορούσαν να παραχθούν με τα φυσικά μουσικά όργανα που ήταν τότε διαθέσιμα. Σήμερα, με τη διαθεσιμότητα λογισμικού ψηφιακής παραγωγής μουσικής και βιβλιοθηκών που περιέχουν εκατομμύρια δείγματα, οποιοσδήποτε διαθέτει φορητό υπολογιστή και σύνδεση στο Διαδίκτυο μπορεί να δημιουργήσει όποιον ήχο μπορεί να φανταστεί.