Το μυθιστόρημα είναι κάτι όχι πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα, κι όμως ο Νίκος Ξένιος είχε το θάρρος να γράψει μια ιστορία βγαλμένη από το πολύ κοντινό μέλλον, ένα μέλλον ζοφερό και απελπιστικό.
Η ιστορία του νέου του Βιβλίο μπορεί να είναι τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα δίνει τελικά ελπίδα μέσω της αγάπης.
Το νέο μυθιστόρημα του Νίκου Ξένιου μας ταξιδεύει σε έναν όχι και τόσο μακρινό κόσμο όπου η βλάστηση έχει εξαφανιστεί, η ερημοποίηση προχωρά και οι άνθρωποι ζουν εντελώς αποκομμένοι από το φυσικό περιβάλλον.
ΑΥΤΟ Νίκος Ξένιος μας συνάντησε σε ένα καφέ στην Κυψέλη και μας μίλησε για το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο “Ξένος» που διατίθεται σε όλα τα βιβλιοπωλεία Κρητικά. Ένας ωραίος και ζεστός άνθρωπος που έχει πολλά να πει για τον εαυτό της βιβλιογραφία, ζωή και καθημερινότητα στην Αθήνα. Ο Νίκος Ξένιος μας είπε γιατί έγραψε το νέο του βιβλίο, από πού πήρε την έμπνευση να γράψει την υπέροχη ιστορία που περιγράφει και γιατί πρέπει όλοι να το διαβάσουμε.
Ο Νίκος Ξένιος γεννήθηκε στο Χαρτούμ και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία στο Ρέθυμνο και στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι και απέκτησε διδακτορικό από το Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Διδάσκει στο Μουσικό Σχολείο στον Άλιμο και συνεργάζεται με τη βιβλιοφιλική πύλη bookpress.gr. Είναι επίσης μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Ως διδάκτωρ πολιτικής φιλοσοφίας, δημοσίευσε μελέτες και ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια. Συνεργάστηκε στο Λεξικό των Όρων του Θεάτρου (Koan) και στο Saint’s Spanish Grammar. Rodarelli (Iaspis) και συνέβαλε στον τόμο «Greek Magic» (Routledge).
Συνεργάστηκε με διάφορα επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Η συλλογή του με διηγήματα Το άχτι (Φαρφούλας) προτάθηκε από το περιοδικό Διαβάζω για βραβείο για το ντεμπούτο του σε πεζογραφία το 2011. Το 2012, ο ίδιος εκδοτικός οίκος δημοσίευσε τη νουβέλα του Ένα τρίο για τον Οιδίποδα σε μια διασκευή που προοριζόταν να ερμηνευτεί ως απαγγελία θεάτρου στην Πρεσβεία Κύπρου στην Αθήνα. Η Κριτική εκδίδει τα μυθιστορήματά του Το κυνήγι του βασιλιά Ματθία (2017), Τα σπλαχνά (2019), Αλλοτεκοίτης (2023).
Ολόκληρη η συνέντευξη στο CNN Greece
Πώς ήρθες να γράψεις ένα μυθιστόρημα φαντασίας;
Νίκος Ξένιος: Το θάρρος, το προηγούμενο μυθιστόρημά μου, είναι μια ιστορία με την οποία παλεύω σχεδόν τριάντα χρόνια. Το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί να ονομαστεί εθνογραφικό, περιγράφει έναν φασίστα που δρα βαθιά υπόγεια, απαρατήρητος. Χρειάζονται τουλάχιστον 7 χρόνια έρευνας για να γράψεις ένα μυθιστόρημα σαν αυτό. ΣΕ “μετανάστης” Εμπνεύστηκα από την Γκρέτα Τούνμπεργκ γιατί σκέφτηκα πώς θα ήταν να είχα τη φανταστική Γκρέτα, ή Κυβέλη, στο βιβλίο. Την ιδέα για τον κεντρικό μου χαρακτήρα την πήρα κυρίως από αυτήν. Νόμιζα ότι αυτό το κορίτσι υπήρχε, υπήρχε κάπου στον κόσμο. Ήθελα έναν πολεμιστή.
Πιστεύετε ότι η αγάπη μπορεί πραγματικά να σώσει τον κόσμο;
Νίκος Ξένιος: Ναι, το πιστεύω αυτό, και αυτό είναι και το βασικό συμπέρασμα αυτού του βιβλίου. Ωστόσο, η συγκεκριμένη αγάπη της ιστορίας μάλλον δεν κράτησε γιατί οι χαρακτήρες δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν. Η υπόθεση επικεντρώνεται σε έναν ακτιβιστή που ζει σε ένα ορεινό χωριό, στο ολοκληρωτικό καθεστώς του εγγύς μέλλοντος, το έτος 2050. Ο «Αλοτεκοίτης» ήταν μια γρήγορη έμπνευση, το βιβλίο γράφτηκε σε δύο μήνες. Σκέφτηκα λοιπόν ότι ο κεντρικός ήρωας Κυβέλα θα «συμφιλιωνόταν» με τον επαναστάτη των υψιπέδων, τον εξωπραγματικό χαρακτήρα Μάρκο, και ότι τελικά θα εξαφανιζόταν ως καταζητούμενος και θα αναγκαζόταν να την βάλουν σε ψυχιατρείο επειδή το καθεστώς λογοκρίνει. αυτήν. Οι δύο αφηγηματικές σελίδες του βιβλίου είναι: 1. η ιστορία που διατηρεί η Κυβέλη μέχρι να αιχμαλωτιστεί και στη συνέχεια την ανακαλεί, και
2. Η «επίσημη» ιστορία που είπε το καθεστώς για την κλιματική κρίση. Υπάρχουν λοιπόν δύο ιστορίες, δύο σελίδες στο βιβλίο. Αφήνω λοιπόν στον αναγνώστη να επιλέξει ποια από αυτές τις δύο εκδοχές θα πιστέψει.
Πώς αντλείς έμπνευση για να γράψεις; Κάνεις κάποια συγκεκριμένη ιεροτελεστία;
Νίκος Ξένιος: Οι ιδέες μου έρχονται το βράδυ. Συνήθως γράφω στα ταξίδια, ή ακόμα και πολύ νωρίς το πρωί. Βλέπω πολύ Netflix γιατί οι σεναριογράφοι τους είναι καταπληκτικοί. Γενικότερα εμπνέομαι πολύ από τον κινηματογράφο και τις τηλεοπτικές σειρές. Ζηλεύω αυτούς τους σεναριογράφους, απορώ πώς τα καταφέρνουν όλα. ο Netflix Ωστόσο, το μυθιστόρημα έχει αντικατασταθεί, ο κόσμος δεν διαβάζει πια, βλέπει τηλεοπτικές σειρές. Αυτοί που ξέρω το κάνουν αυτό. Για παράδειγμα, το House Of Cards ήταν μια καταπληκτική σειρά για μένα.
Τι πιστεύετε για τον εκδοτικό κόσμο στην Ελλάδα;
Νίκος Ξένιος: Από τις συζητήσεις που είχα με ανθρώπους του χώρου, φαίνεται ότι ο εκδοτικός κόσμος στην Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο. Γίνεται καλή δουλειά. Αν σκεφτείτε πόσα βιβλία κυκλοφορούν σε μια αγορά τόσο μικρή όσο η Ελλάδα, αυτό κάτι λέει. Έτσι διαβάζει ο Έλληνας νομίζω. Σίγουρα δεν έχουμε χαρτόδετη κουλτούρα όπου ένας ξένος κουβαλάει ένα βιβλίο στην τσέπη του και διαβάζει παντού, αλλά ένας Έλληνας μπορεί πλέον να ξεχωρίσει ένα καλό βιβλίο από ένα κακό, ο μέσος Έλληνας με πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ένα κακό βιβλίο σε χτυπάει. Δεν είσαι καν κοντά, κι όμως ακόμη και τα κακά βιβλία έχουν το κοινό τους. Αλλά δεν είναι λογοτεχνία, άρα δεν είναι καν ανταγωνιστική. Αυτό είναι σίγουρα σεβαστό. Είναι σαν να λέμε ότι θα πάω στην έπαυλη ή θα πάω στο σκυλόσπιτο. Αυτοί που πάνε στο σκυλόσπιτο πρέπει να διώχνονται; Φυσικά και όχι. Είναι απλώς μια διαφορετική κατηγορία γεύσης.
Τι πιστεύετε για τον Jon Fosse που κέρδισε το φετινό Νόμπελ;
Νίκος Ξένιος: Μου αρέσει πολύ ο Fosse, ειδικά τα έργα του είναι πολύ δυνατά. Νομίζω ότι ναι, του άξιζε το Νόμπελ, μη θέλοντας φυσικά να τον συγκρίνω με άλλους υποψήφιους. Το Fosse στο θέατρο είναι σίγουρα μια πρόταση. Αφαιρετικός λόγος, εντελώς διαφορετική γραφή.
Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που σε επηρέασε όταν έγραφες τον Αλωτεκοΐτη;
Νίκος Ξένιος: Είναι αλήθεια ότι για το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με επηρέασε κανείς ιδιαίτερα, αλλά στη ζωή μου ο αγαπημένος μου συγγραφέας και πρότυπο είναι ο Gabriel García Márquez. Ένα βιβλίο που με επηρέασε πολύ αργά στη ζωή μου ήταν το Drive Your Plough Over the Bones of the Dead της Olga Tokarchuk. Συγκλονιστικό βιβλίο.
