Κλεισμένος σε ένα μικρό διαμέρισμα, ο Eladio Linassero παρατηρεί τον κόσμο γύρω του, αναστατώνοντας τις αναμνήσεις του. Άλλοτε αφηγείται στιγμιότυπα από τον κόσμο των πραγματικών γεγονότων και άλλοτε μιλά για εξωπραγματικές περιπέτειες που τον στοιχειώνουν απρόσκλητος στα νυχτερινά του όνειρα.
- Διαβάστε επίσης: Ο Γουίλιαμ Κάρλος Ουίλιαμς και η «δύσκολη» επανάσταση της σύγχρονης ποίησης
ΑΥΤΟ βιβλιογραφία Ο Ονέτι θεωρείται κομβικός στη λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής επειδή είναι ένας από τους πρωτοπόρους που δεν έγραψαν μαγικό ρεαλισμό και ρομαντικά μυθιστορήματα όπως πολλοί άλλοι. Ο Eladio Linassero είναι σκληρός κυρίως με τον εαυτό του, όχι με τους άλλους, αναζητά τη λύτρωση όχι από έξω, αλλά από μέσα. Προσπαθεί να γίνει μάρτυρας των εσώτερων σκέψεών του, αλλά κάπου στην πορεία συναντά αόρατα εμπόδια, εμπόδια μνήμης και χρόνου που λειτουργούν εναντίον του.
Και όταν καταφέρνει να εκμυστηρευτεί μόνο σε δύο άτομα, διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει κανένας γύρω του με αγνή ψυχή μπροστά στον οποίο να μπορεί να γδυθεί χωρίς να ντρέπεται. Το μοτίβο αυτών των περιπετειών είναι οι πολυδιάστατες πτυχές της αγάπης που κάνουν τον Linassero είτε να μισεί είτε να λατρεύει το γυναικείο φύλο.
Η Γυναίκα στο Πηγάδι θυμάται την τελευταία Μεγάλη Ιδέα από την οποία ακόμη και ένας αιρετικός, μηδενιστής και μη συναγωγικός συγγραφέας όπως ο Ονέτι δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί. Ο Linassero, αν και δεν μπορεί να αγαπήσει τη ζωή και τον άνθρωπο όπως είναι, είναι τελικά ο ίδιος ποιητής χωρίς να το ξέρει. Γιατί μέσα στο απόλυτο υπαρξιακό του μηδέν, μόνο αυτός καταφέρνει να αποτυπώσει την ποιητική διάσταση της νύχτας που σιγά σιγά τον τυλίγει και τον εκμηδενίζει.
«Οι περίεργες εξομολογήσεις του Eladio Linassero. Χαμογελάω γαλήνια, ανοίγω το στόμα μου, τρίζω τα δόντια μου και δαγκώνω γλυκά μέσα στη νύχτα. Είναι μάταια όλα και πρέπει τουλάχιστον να έχεις το θάρρος να αποφύγεις την προσποίηση. Μακάρι να μπορούσα να καρφώσω τη νύχτα σε χαρτί σαν να ήταν ένας γιγάντιος σκόρος. Αντίθετα, όμως, είναι η νύχτα που με έχει παρασύρει από τα νερά της σαν σάπια σάρκα νεκρού και τώρα με σέρνει αλύπητα μέσα από τον κρύο και νυσταγμένο αφρό ενώ βρίσκεται από κάτω.
