Τύπος ταινίες τρόμου άρχισε να επιταχύνεται τη δεκαετία του 1960 καθώς η λογοκρισία μειώθηκε στη χώρα Χόλιγουντ, που επιτρέπει σε περισσότερη βία να εισχωρήσει στις ταινίες τρόμου. Παλαιότερα, οι ταινίες τρόμου επικεντρώνονταν συχνά σε φανταστικά πλάσματα όπως βαμπίρ και τέρατα, αλλά καθώς περνούσαν οι δεκαετίες, πολλοί κινηματογραφιστές άρχισαν να επικεντρώνονται στο υπερφυσικό.
Αντίθετα, οι ταινίες τρόμου από τη δεκαετία του 1960 συχνά επικεντρώνονταν σε τρόμους της πραγματικής ζωής, όπως τρελούς κατά συρροή δολοφόνους που συνήθως φορούσαν τρομακτικές μάσκες. Το σημείο καμπής ήταν το Psycho του Άλφρεντ Χίτσκοκ και η απεικόνιση της σεξουαλικότητας και της ημι-γραφικής βίας βοήθησε στην ανάπτυξη του είδους του τρόμου.
Παραγωγός ταινιών τρόμου Slash of Guns N’ Roses
Ωστόσο, μπορούμε να ευχαριστήσουμε τον ιταλικό τρόμο που βοήθησε σημαντικά το είδος να εξελιχθεί σε κάτι πιο ευφάνταστο και επιδραστικό. Ιταλικές ταινίες giallo εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1960 από σκηνοθέτες όπως π.χ Μάριο Μπάβα και Λούτσιο Φούλτσισυνδυάζοντας ιστορίες εγκλήματος με εξαιρετικά στιλάτες φωτογραφίες, σκηνογραφία και φωτισμό, παραπέμποντας σε σεξουαλική κακοποίηση και συχνά ένας δολοφόνος που φορά μάσκα ή γάντι. Αυτές οι ταινίες στη συνέχεια έγιναν βασική πηγή έμπνευσης για το είδος slasher.
Το είδος giallo συνεχίστηκε μέχρι τη δεκαετία του 1970, με αξιόλογες ταινίες του Ντάριο Αρτζέντο όπως π.χ. ο Ένα πουλί με βαθύ κόκκινο κρυστάλλινο φτέρωμα. Εν τω μεταξύ, ο Bava και ο Fulci συνέχισαν να κάνουν ταινίες, κάνοντας αυτούς τους τρεις σκηνοθέτες την ιερή τριάδα του είδους.
Ο Fulci αφέθηκε ελεύθερος Μια σαύρα στο δέρμα μιας γυναίκας το 1971, ένα από τα πιο κομψά και εμβληματικά έργα του. Η Florinda Bolkan υποδύεται την Carol, η οποία στα όνειρά της παρασύρεται σε έναν κόσμο σεξ, βίας και ναρκωτικών. Αλλά όταν μια πραγματική δολοφονία συμβαίνει κοντά, η ζωή της γίνεται όλο και πιο περίπλοκη.
Στη νέα ταινία τρόμου, ο Μίκυ Μάους μετατρέπεται σε κατά συρροή δολοφόνο
Η ταινία είναι μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες gialo της αγοράς, με έντονο κόκκινο ή γαλάζιο φωτισμό στην οθόνη. Το “The Lizard in a Woman’s Skin” περιέχει ένα βασικό στοιχείο του είδους – ψεύτικο αίμα που μοιάζει με μπογιά – που κάνει τις σκηνές δολοφονίας πολύ λιγότερο πιστευτές.
Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε τους σκηνοθέτες να μηνυθούν για ορισμένες φρικιαστικές σκηνές. Αντίθετα, ανακρίθηκαν για κακοποίηση των ζώων. Κατά τη διάρκεια πειραμάτων στους χαρακτήρες, τα ζώα φαινόταν να είναι ζωντανά, γεγονός που εξόργισε πολλούς θεατές που πίστεψαν ότι ο Fulci χρησιμοποιούσε αληθινά ζώα.
Ευτυχώς, ήταν όλα ψεύτικα, αν και η αίθουσα του δικαστηρίου αναγκάστηκε να παρακολουθήσει το ανατριχιαστικό υλικό όταν παρουσιάστηκε ως αποδεικτικό στοιχείο. Με αυτόν τον τρόπο γλίτωσαν σκηνοθέτης και παραγωγοί. Φυσικά, όσοι παρακολουθούν αυτήν την –κλασική πλέον– ταινία μπορεί να νιώθουν σαν να βρίσκονται σε ταινία τρόμου. λόγω του γραφικού και ρεαλιστικού τους χαρακτήρα.
