Σε ένα χωριό μόλις 140 κατοίκων, το παλιό Κουλουμδάδο ή Κλουμιδάδος, το οποίο μετονομάστηκε σε Νάπη στις αρχές της δεκαετίας του 1950 προς τιμή του παρακείμενου αρχαίου ναού του Ναπαίου Απόλλωνα και της αρχαίας επιτροπής που λέγεται ότι βρισκόταν κάπου εκεί, θα τιμήσει 90 χρόνια από αυτό. έτος από τον θάνατό του.
Λένε ότι πέθανε στις 24 Μαρτίου 1934, αλλά ανακοινώθηκε στις 25 γιατί ο Fustanella πρέπει να πεθάνει όπως άλλοι «τρελλοί» που επαναστάτησαν εκείνη την ημέρα του 1821.
Όπως αναφέρει Έκδοση ΑΠΕΣτις 25 Μαρτίου τον έβαλαν σε μια κουβέρτα σε φτωχικό σημείο του κοιμητηρίου του Αγίου Παντελεήμονα, λίγα μέτρα από το σπίτι του. Ένα σπίτι που θα μπορούσε να μείνει και να μην πηγαίνει από χωριό σε χωριό. Και να ζωγραφίζει σε τελάρα μόνο για λογαριασμό των τεχνικών κριτικών που έβλεπαν την αξία του και απλά μάζεψαν το έργο του. Λένε ότι έφαγε σάπια ψάρια και πέθανε από δηλητηρίαση. Οι γείτονες του τηλεφώνησαν για τη μυρωδιά και τον βρήκαν. Πότε πέθανε λοιπόν;
Στη Νάπι λοιπόν, όπου το 1928 στάθηκε πολλές μέρες και ζωγράφιζε ό,τι του επέτρεπαν να ζωγραφίζει για ένα κομμάτι ψωμί, φέτος θα μείνει στη μνήμη του ο Θεόφιλος. Διεκδικώντας τους κατοίκους αυτής της περιοχής, όπως λένε, το δικαίωμα στη μνήμη και την ιστορία.
Ένα καλό δωμάτιο στο σπίτι της Μαριγώς Ζόλκου στο χωριό αυτό είχαν καταλάβει οι ήρωες της επανάστασης του 1821 και ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο Θεόφιλος όμως μίλησε για άλλους πίνακες, σε καφενεία και σπίτια. Τα περισσότερα από τα τελευταία καλύφθηκαν με ασβέστη και χάθηκαν. Ο πίνακας από το καφενείο επέζησε από τις περιπέτειές του και σήμερα 24 Μαρτίου επιστρέφει στη Νάπι, όπου θα εκτεθεί για μία ημέρα μέχρι να επιστρέψει οριστικά. Γιατί αυτό είναι το θέμα.
Επομένως, στο σπίτι της Μαριγώς Ζόλκου θα μπορείτε να δείτε έναν πίνακα του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ «Izmir Halka Bunar 1928». Το κτήμα της κοινότητας δωρήθηκε στο σχολείο Νάπη από τον κοινοτάρχη Παλαιολόγο Καραγιάννη και κρατείται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων του νησιού εδώ και περίπου 15 χρόνια.
«Η Οικία Μαριγώς Ζόλκου θα είναι ένα μουσείο της ιδιαιτερότητας του λεσβιακού πολιτισμού από τη δημιουργία του αιολικού κεφαλαίου, καθώς και της συνέχειας της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου. Από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή και την εποχή των ζωγραφικών έργων του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ», λέει Ταξίαρχος Βέρρος δήμαρχος Δυτικής Μυτιλήνης, ο οποίος διοργανώνει εκδήλωση στη μνήμη του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ.