ΑΥΤΟ Καραβάτζιο ήταν γνωστός για τον επαναστατικό του τρόπο να παίζει με το φως στους πίνακές του και, μεταξύ άλλων, δολοφονία άνδρας παίζοντας τένις. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο ταινίας εποχής, εμπλέκεται και η γνωστή δουλειά του «Αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννης ο Βαπτιστής”η μόνη μήτρα που Καραβάτζιο δεν δέχτηκε ποτέ να υπογράψει το έργο, που ήταν και ομολογία φόνου.
ΑΥΤΟ Καραβάτζιο έφερε επανάσταση στη χρήση του chiaroscuro, όπου το φως υπαγορεύει την εστίαση του θεατή. Οι έντονοι άξονες φωτός κάνουν τους χαρακτήρες να ξεπηδούν από τον καμβά, ενώ οι επιβλητικές σκιές προκαλούν κριτική στους άλλους στο παρασκήνιο. Αυτό το συναίσθημα του κρυμμένου στις σκιές ήταν η ηχώ της ίδιας του της ζωής, στην οποία το ταραγμένο ταμπεραμέντο του ξεπέρασε κάθε λογική σε πολλές περιπτώσεις.
Τον Μάιο του 1606, ο ζωγράφος του μπαρόκ άρχισε να διαπληκτίζεται μαζί του Ρανούτσιο Τομασόνι για ένα στοίχημα σε έναν αγώνα τένις. Αυτό λέγεται ότι είναι ένα από τα πολλά σε μια σειρά βάναυσων επεισοδίων στα οποία ο Mr Καραβάτζιο τον σκότωσε, κάτι που οδήγησε σε θανατική ποινή για φόνο. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη λόγω παράνοιας για την εκτέλεση και τη σύλληψη. Ο Καραβάτζιο αρχικά κρύφτηκε στα κτήματα της Colonna, δημιουργώντας συνεχώς έργα εν κινήσει που σήμερα θεωρούνται αριστουργήματα, όπως το Δείπνο στο Emmaus.
Αλλά ο φόβος και η ενοχή για φόνο δεν εμφανίστηκαν στους πίνακές του παρά μόνο δύο χρόνια αργότερα. Όντας φυγάς, διατήρησε τα καλλιτεχνικά του ενδιαφέροντα, πιθανώς ως διαφυγή από αυτές τις σκέψεις, αλλά δεν ήταν μέχρι την ελαιογραφία Ο Αποκεφαλισμός του Αγ. Ιωάννης ο Βαπτιστής από το 1608, το υποσυνείδητό του ανέλαβε τον έλεγχο της «ομιλίας».
Η άποψή του Καραβάτζιο Ο ανθρώπινος πόνος ήταν συχνά ζοφερός και βάναυσος, αλλά αυτός ο πίνακας, αν και απεικονίζει μια σκηνή αποκεφαλισμού, προσφέρεται περισσότερο για τραγωδία παρά για βία. Οι θεατές είναι τρομοκρατημένοι καθώς κρατούν το τραυματισμένο σώμα του Τζον.
Αγιος Ο Γιάννης πεθαίνει, αλλά κατά μία έννοια ολόκληρος. Αυτό κάνει μερικούς να πιστεύουν ότι ο Καραβάτζιο φαντάστηκε μια σκηνή στην οποία δεν σκότωσε τον Tommasoni αλλά είχε πιθανότητες επιβίωσης. Η πραγματικότητα όμως επιβεβαιώνεται από το αίμα που αναβλύζει από το λαιμό του.
Το αίμα λιμνάζει στο έδαφος, συγκεντρώνοντας στοιχεία ότι η πράξη δεν μπορεί να αναιρεθεί. Παραμένει η μοναδική εκτύπωση από τα 105 γνωστά έργα του καλλιτέχνη που φέρει το όνομά του. Η σφραγίδα της υπογραφής του έκανε τους μελετητές να πιστέψουν ότι ομολόγησε το έγκλημα.
